Πριν από λίγες μέρες στο κατάστημα κινητής τηλεφωνίας συνάντησα τον νεαρό που μέχρι πριν λίγους μήνες είχε τον φούρνο της γειτονιάς.
“Που χάθηκες του είπα, “με τι ασχολείσαι τώρα;”…
“Αφήστε, κ. Κώστα, τα παράτησα γιατί δεν έβγαινα” μου είπε, “προσλήφθηκα στον δήμο… “Τάδε” και σώθηκα. Οκτάωρο το πολύ με διαλείμματα και περιθώρια να κάνω και τις δουλειές μου και ο μισθός σίγουρος και καλύτερος…”
Γνωρίζω επίσης δυο – τρεις ανθρώπους στην ηλικία μου που έχουν πάρει σύνταξη και συνεχίζουν να απασχολούνται στις δουλειές που είχαν χωρίς να φαίνονται επίσημα…
Τα βράχια περιμένουν…
Αποτελεί ψευδαίσθηση και κοινώς παλαβομάρα να πιστεύει κάποιος πως η χώρα θα αποφύγει να προσκρούσει στα βράχια όταν η μέση σύνταξη είναι στα 894 Ευρώ*, ο μέσος μισθός στο Δημόσιο στα 1.075 Ευρώ* και ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα στα 777* Ευρώ τον μήνα.
Όπως μπορεί να καταλάβει όποιος έχει πέντε δράμια μυαλό, εκτός δηλ. των αριστερών οικονομολόγων, για να υπάρχουν συντάξεις και μισθοί δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να υπάρχουν επιχειρηματίες και εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα οι οποίοι θα κερδίζουν περισσότερα.
Αν δεν κερδίσουν περισσότερα στον ιδιωτικό τομέα όπου χρειάζεται να εργάζονται περισσότερο, όλοι θα θέλουν να γίνουν είτε συνταξιούχοι είτε δημόσιοι υπάλληλοι. Δυστυχώς 8 χρόνια μετά τη χρεοκοπία του 2010 και τρία μνημόνια συνεχίζουμε να βρισκόμαστε μετέωροι σ’ αυτό το στάδιο.
Είναι σαφές πως πρόκειται για μια πυραμίδα της οποίας η ευρεία βάση στηρίζεται στη στενή κορυφή. Η ασταθής αυτή ισορροπία είναι θέμα χρόνου να ανατραπεί από την πρώτη διεθνή ή εσωτερική αναταραχή.
Το μέγα ερώτημα
Αυτά λίγο πολύ όμως είναι γνωστά. Το ερώτημα που θέλω να θέσω σήμερα προς σκέψη και διαβούλευση στον διάλογο** που ακολουθεί τη στήλη και μοιάζει να είναι από τα σημεία αναφοράς σ’ ολόκληρη την μπλογκόσφαιρα και σ’ ό,τι έχει απομείνει όρθιο στον τύπο είναι το εξής:
Τι θα ακολουθήσει την πρόσκρουση της χώρας στα βράχια η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα λάβει χώρα σ’ ένα διεθνές περιβάλλον οικονομικών αναταράξεων και κορύφωσης της ανόδου του ρεύματος λαϊκισμού;
Μετά το κραχ του 2008 κυρίως, κάθε χρόνο που περνά, στη διεθνή κοινή γνώμη κερδίζει έδαφος η αντίληψη που υποστηρίζει πως η δημοκρατία και η ελεύθερη οικονομία είναι υπερτιμημένοι θεσμοί και πως ολιγαρχίες όπως του Πούτιν ή μονοκομματικές δικτατορίες όπως της Κίνας μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερους όρους ευημερίας για τον μέσο άνθρωπο.
Όσοι γνωρίζουν ιστορία ξέρουν πως η ίδια πεποίθηση πολλαπλασιαζόταν και τη δεκαετία του ’30 σε σχέση με τις δημοκρατίες και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του Χίτλερ, του Μουσολίνι κλπ. τα οποία πρόσκαιρα έβγαλαν τις οικονομίες των χωρών τους από την κρίση.
Κάτι ανάλογο ίσχυε και για τον Στάλιν και την ΕΣΣΔ μέχρι να γίνουν γνωστά τα πραγματικά δεδομένα και το καθεστώς να καταρρεύσει εκ των έσω…
Μετά την πρόσκρουση της χώρας στα βράχια ποια είναι τα πρόσωπα από το σημερινό πολιτικό προσωπικό που θα τολμήσουν να υπερασπιστούν τους δημοκρατικούς θεσμούς, την ανοιχτή κοινωνία και την ελεύθερη οικονομία και να πάνε κόντρα στο διογκούμενο κύμα των αγανακτισμένων που θα νιώθουν προδομένοι από το κοινωνικό συμβόλαιο που υπέγραψαν με τη δημοκρατική μεταπολίτευση;
Γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Όλοι αυτοί που τρέχουν να συνταξιοδοτηθούν από ένα σύστημα που είναι εμφανές πως δεν είναι βιώσιμο ή τρέχουν για μια θέση στο δημόσιο κάποια στιγμή θα βρεθούν μετέωροι όπως μετέωροι θα βρεθούμε όλοι.
Μια πρόβα του έργου αυτού την είδαμε μετά το 2010 με το κίνημα των αγανακτισμένων.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας και η πνευματική ελίτ, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης κλπ. πιστεύουν σε κάποιες αξίες ή θα κινηθούν όπως και μεταξύ 2010-12 αγεληδόν προς τα εκεί που θα κινείται ο αγανακτισμένος όχλος, πολλαπλασιάζοντας τις συνέπειες της επερχόμενης καταστροφής;
Αυτά νομίζω πως είναι τα ερωτήματα της επόμενης, της πρόσκρουσης στα βράχια, μέρας…
*Αναλογίες συντάξεων και μισθών…
“Το πλήθος των συνταξιούχων ήταν 2.586.480. Το μέσο εισόδημα από κύριες συντάξεις ανήλθε στα 722,26 ευρώ, το μέσο εισόδημα από επικουρικές στα 171,67 ευρώ και το μέσο εισόδημα από μερίσματα στα 97,93 ευρώ, διαμορφώνοντας, έτσι, το μέσο εισόδημα, όσων δικαιούνται κύρια και επικουρική σύνταξη στα 894 ευρώ.
Οι εκθέσεις είναι διαθέσιμες στην ιστοσελίδα www.idika.gr.”
Βλέπε: Στα €722 η μέση σύνταξη τον Δεκέμβριο
Ερευνα ΣΕΒ: 38% υψηλότερος ο μισθός των δημοσίων υπαλλήλων από τους ιδιωτικούς
“Το πρώτο τρίμηνο του 2017 οι μισθωτοί του Δημόσιου τομέα ήταν 806,2 χιλιάδες αριθμός που αντιστοιχεί στο 51% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα (1. 585 εκατ. εργαζόμενοι). Είναι δηλαδή το 34% του συνόλου των μισθωτών, ενώ δραστηριοποιούνται στην οικονομία 1.246.6 εκατ. σε ατομικές επιχειρήσεις και σαν ελεύθεροι επαγγελματίες.
Αναφορικά με τους μισθούς εκεί είναι που η “ψαλίδα” ανοίγει ακόμη περισσότερο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας του εργατικού δυναμικού του β’ τριμήνου του 2017, ο μέσος καθαρός μηνιαίος μισθός ανέρχεται σε 874 ευρώ. Η διαφορά μεταξύ των δύο εργαζομένων είναι 38% μεγαλύτερος μισθός φυσικά για τον εργαζόμενο του Δημοσίου. Η αναλογία έχει ως εξής:
– 777 ευρώ για τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα
– 1.075 ευρώ για τον εργαζόμενο στο Δημόσιο.”
Βλέπε: Έρευνα του ΣΕΒ
** Διάλογος
Με ρωτάνε πολλές φορές ακόμη και υψηλά πρόσωπα της πολιτικής και οικονομικής ζωής για διάφορους εκ των σχολιαστών του διαλόγου. Με ρωτάνε αν τους γνωρίζω ή αν κάποιος (ή κάποιοι) από αυτούς είμαι ο ίδιος ή άλλοι σχολιαστές του Capital που υποδυόμαστε τους εμβριθείς αναγνώστες προκειμένου να κάνουμε “μπούγιο” (χειραγώγηση ή τεχνητή ζήτηση θα το λέγαμε με αγοραίους ή οικονομικούς όρους).
Διαβεβαιώ πως πίσω από κανένα ψευδώνυμο δεν κρύβομαι ο ίδιος ή κάποιος άλλος συνάδελφος του Capital. Δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν από τους σχολιαστές προσωπικά ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Υπάρχουν κείμενα και απόψεις που πολλές φορές θα ήθελα να είχα γράψει ο ίδιος. Το επίπεδο των σχολίων αποτελεί τιμή για τη στήλη, συχνά ακόμη και αυτών που εκφράζουν διαφορετικές απόψεις.
Σχεδόν ποτέ (μόνο για κάποια υβριστικά σχόλια 2-3 φορές στα 10-11 χρόνια της στήλης) δεν παρεμβαίνω στη δουλειά του διαχειριστή που μεριμνά για το ύφος και αν τα σχόλια κινούνται στα όρια της νομιμότητας. Τούτο, παρά το γεγονός πως πολλές φορές έχω λάβει σχετικές υποδείξεις για αδικίες από αναγνώστες τις οποίες κάποιες φορές θεώρησα σωστές. Ο διαχειριστής έχει μια συνολικότερη εικόνα και οφείλει να πράττει κατά το δοκούν…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr