Με απλά λόγια προσπαθούν να κολλήσουν το στίγμα του ακραίου εθνικιστή σε οποιονδήποτε σκεπτόμενο.
Δεν χρειάζεται μάλιστα πολλή σκέψη για να καταλάβει κάποιος ότι το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ δεν είναι η ονομασία. Το πρόβλημα είναι όλες εκείνες οι διεκδικήσεις που θα προκύψουν μετά και τη νομική αναγνώριση του ονόματος από την ίδια την Ελλάδα, διότι το διεθνές δίκαιο δεν αστειεύεται.
Αν αστειευόταν τότε η Συνθήκη της Λωζάνης που οριστικοποίησε τα ελληνοτουρκικά σύνορα θα είχε ανατραπεί μονομερώς εκ μέρους της Τουρκίας, το οποίο αποτελεί και το πάγιο αίτημα του τουρκικού εθνικισμού.
Ως απάντηση σε όσους κατηγορούν τους πολέμιους της Συμφωνίας των Πρεσπών παραθέτω το απόσπασμα από την συνέντευξη του Ανδρέα Παπανδρέου του 1993, ο οποίος δηλώνει ξεκάθαρα:
«Γιατί το θέλει το όνομα Μακεδονία; Γιατί το θέλουν τα Σκόπια;
Είναι ένα όπλο για μακροπρόθεσμη δημιουργία ενός κράτους Μακεδονικού, που θα έχει τα Σκόπια, τη Μακεδονία του Πιρίν και τη Βόρειο Ελλάδα. Δεν είναι απλά ένα θέμα ονόματος. Είναι θέμα Εθνικού Κινδύνου εις χρόνο μακρόν.»
Αυτό που φοβόταν ο Ανδρέας ήταν πως μετά την αναγνώριση του ονόματος, τα Σκόπια θα επετύγχαναν αργά ή γρήγορα να αναγνωριστεί και μακεδονική γλώσσα και μακεδονική ιθαγένεια, πράγμα το οποίο αναγνωρίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απευθείας από με την ίδια την Συμφωνία των Πρεσπών!
Ήταν ο Ανδρέας «ακροδεξιός»;
Ήταν ο Ανδρέας «ακροδεξιός»;
Είμαστε σοβαροί;
Για; όποιους τυχόν πουν ότι ο Ανδρέας έκανε την παραπάνω συγκλονιστική δήλωση για το «θέμα Εθνικού Κινδύνου εις μακρόν χρόνο» απειλούμενος από ειδικά δικαστήρια, τους θυμίζουμε ότι:
Η δήλωση αυτή έγινε σε χρόνο πολύ μεταγενέστερο από την αθώωσή του από το ειδικό δικαστήριο και δεν είχε τίποτα να φοβηθεί
Η θέση του είναι διαφοροποιημένη από την θέση του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και σύμφωνη με όσα από τότε έλεγε ο Σαμαράς
Η παραπάνω αυτή θέση του Ανδρέα Παπανδρέου ενισχύθηκε από τις μετέπειτα πράξεις του ως πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων και το Εμπάργκο που επέβαλε στα Σκόπια παρά τις έντονες πιέσεις του διεθνούς παράγοντα για το αντίθετο.
Ενεργοποίησε και τον στενό πολιτικό του φίλο στην Ευρώπη, Φρανσουά Μιτεράν ο οποίος προχώρησε σε αντίστοιχες δημόσιες δηλώσεις.
Αυτά λοιπόν για τον Ανδρέα που, όπως και να το κάνουμε, ότι και να μπορείς να του καταλογίσεις για άλλα θέματα, ακροδεξιό δεν τον λες.
Η ψήφιση υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι το δυσκολότερο πρακτικά μέρος του ζητήματος.
Το δύσκολο θα είναι Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ.
Και αυτό ουσιαστικά αποτελεί την παρακαταθήκη του Τσίπρα στον επόμενο πρωθυπουργό, να του αφήσει όχι μόνο καμένη γη στην οικονομία με €110 δις κόκκινα δάνεια, με τράπεζες που αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη, και με εξαντλημένη την φοροδοτική ικανότητα του συνόλου των Ελλήνων φορολογουμένων, αλλά και την υποχρέωση εφαρμογής μιας συμφωνίας που βρίσκει αντίθετους το 70% της ελληνικής κοινωνίας, και το 90% της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας.
Με μια Διεθνή Συνθήκη επικυρωμένη και ψηφισμένη από την ελληνική Βουλή, ο επόμενος πρωθυπουργός θα βρεθεί σε ένα ναρκοπέδιο στημένο από τον Τσίπρα.
Ή θα προσπαθήσει να υλοποιήσει υπό ασφυκτική διεθνή πίεση τα δυσμενή μέτρα που προβλέπει η Συμφωνία με απώλεια του 90% της εκλογικής βάσης του και πολιτικά θα διαλυθεί.
Ή θα αρνηθεί να υλοποιήσει την επικυρωμένη πλέον συμφωνία, βρίσκοντας απέναντί του τους δανειστές, και ανοίγοντας κερκόπορτα για μελλοντική αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Θα μπορούσε ποτέ μια ελληνική κυβέρνηση αστικών κομμάτων (όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα) να υλοποιήσει μια τέτοια εθνικά επιζήμια συμφωνία;
Η απάντηση της κοινής λογικής είναι όχι!
Γι ’αυτό και οι προηγούμενοι 6 Πρωθυπουργοί, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κ. Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης ο Σαμαράς ΔΕΝ διανοήθηκαν να υποχωρήσουν σε ό,τι υποχώρησε ο Τσίπρας, παρά τις ασφυκτικές διεθνείς πιέσεις που δέχθηκαν.
Γι’ αυτό και ο απερχόμενος πρωθυπουργός που το υπέγραψε το αφήνει ως ναρκοπέδιο στον επόμενο, γνωρίζοντας ότι αυτό θα αποσταθεροποιήσει την επόμενη κυβέρνηση και θα βάλει τη χώρα σε περιπέτειες.
Συνειδητά και εν γνώσει του, όπως το είπε προφητικά και πριν 25 χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Του Άγη Βερούτη