Πάρα πολλοί Έλληνες χαίρονταν μετά από κάθε χτύπημα. Επίσης δημόσια. Δεν κρύβονταν.
«Καλά τού κάνανε», έλεγαν.
Και πάρα πολλοί απογοητεύτηκαν όταν είδαν ποιοι ήταν, τελικά, η 17Ν. Δεν τους γέμισαν το μάτι, περίμεναν κάτι πιο σοβαρό, ανθρώπους με έξυπνο παρουσιαστικό, όχι τους πολύ ηλίθιους αδελφούς Ξηρούς, τον άλλον που θύμιζε μηχανικό αυτοκινήτων σε βουλκανιζατέρ, και κάτι τέτοια ανθρωπάκια. «Τουλάχιστον», έλεγαν, «είναι κι αυτός ο Γιωτόπουλος στη μέση. Κύριος. Πάλι καλά».
Έπειτα τα χρόνια πέρασαν. Τη 17Ν αντικατέστησε η Χρυσή Αυγή.
Αυτοί μάλιστα έβγαιναν στα φανερά να κάνουν πογκρόμ: οι καιροί είχαν πια αλλάξει. Πάλι είχαν πολλούς υποστηρικτές αυτοί. Πολλοί, οι περισσότεροι, τους ψήφισαν μάλιστα ακριβώς λόγω του «ακτιβισμού» τους, της προγλωσσικής έφεσής τους στη βία: για να δείρουν τους πολιτικούς.
Για να μπουν μέσα στη Βουλή και για να τους δείρουν εκεί. Εντός του Κοινοβουλίου, on camera. Κυριολεκτικά. Μπορεί να μην το θυμάστε κάποιοι. Κακώς. Έτσι έγινε.
«Ν’ αγιάσει το χέρι τους», έλεγαν.
Οι υποστηρικτές των μεν και των δε, της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν και της συμμορίας των νεοναζί, ή για την ακρίβεια ο νεανικός τους εαυτός, τα παιδιά τους, τα παιδιά που γέννησαν και ανάθρεψαν αυτοί οι δύο κόσμοι, ενώθηκαν δυναμικά στα ιμιτασιόν Δεκεμβριανά τού 2008.
Εκεί, μέσα στις έξαλλες φωτιές, τα παιδιά αυτά μπορούσαν να δολοφονήσουν, να σπάσουν, να ρημάξουν. Να κάνουν, με τη σειρά τους, αυτό που έπρεπε να γίνει. Να γευτούν αίμα.
Στα επεισόδια εκείνων των ημερών, αναρχικοί, αριστεριστές, φασίστες και ναζί ένωσαν τα χέρια και επιτέθηκαν στην πόλη.
Τρία χρόνια μετά, πάλι οι ίδιοι, αλλά πλέον και οι γονείς τους, εκείνοι οι παλιοί θαυμαστές τής 17Ν και της ΧΑ, μαζί με ό,τι άλλο λούμπεν μπορούσαν να ελκύσουν στον πυρήνα τους, έγιναν ο πυρήνας των Αγανακτισμένων.
Οι Αγανακτισμένοι, μουτζώνοντας το Κοινοβούλιο, βρίζοντας και προπηλακίζοντας, μισώντας με όλη τους την ψυχή και επικοινωνώντας μεταξύ τους (φίλοι και αντίπαλοι, σύντροφοι και εχθροί) με απλά λόγια, με συνθήματα, με τρέλα και παράνοια, με κάθε μη ορθολογικό τρόπο, συδαύλισαν την πιο μεγάλη φωτιά που άναψε μετά τη χούντα στην Ελλάδα.
Τα απόνερα εκείνης της λαϊκής πανηγύρεως ζούμε σήμερα: οικονομική δυσπραγία, εξευτελισμός της χώρας, υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, απίσχανση των θεσμών, τραυματισμός της Δημοκρατίας, μαζική μετανάστευση, απόλυτη αδυναμία παρακολούθησης των διεθνών εξελίξεων — μια Ελλάδα που αιμορραγεί.
Ήταν θέλημα λαού.
Ο λαός το θέλησε, όντως. Ο λαός μίλησε. Γιατί και αυτοί που ηδονίζονταν με τις δολοφονίες των ουρακοτάγκων τής 17Ν, και αυτοί που η βία των ναζήδων έκανε το χαλαρό μόριό τους κάπως να πάλλεται, και οι φαιοκόκκινοι Αγανακτισμένοι, λαός είναι βέβαια.
Όπως λαός ήταν αυτός που χαιρόταν για τα λιντσαρίσματα της Κου-Κλουξ-Κλαν, όπως λαός ήταν αυτοί που έτρεχαν στα δολοφονικά τάγματα των SS για να κατεβάσουν τζαμαρίες, όπως λαός ήταν αυτοί που χασκογελούσαν με τα χτυπήματα των Ερυθρών Ταξιαρχιών χτυπώντας εσπρεσάκια στα όρθια, όπως λαός είναι αυτοί που χαίρονται σήμερα με κάθε αντισημιτικό-ναζιστικό σύνθημα που τα σάπια ζόμπι γράφουν πάνω στα μνημεία των μαρτύρων Εβραίων στη Θεσσαλονίκη και αλλού.
Ένα κομμάτι του λαού, κοντό, στρεβλό, καμπούρικο και με σάλια — πολλά σάλια.
Άλλα τού στάζουν λόγω συγγενών αδυναμιών. Άλλα, από το χάιδεμα που του κάνουν στο κεφαλάκι οι λογής λαϊκιστές, αριστεροί και ακροδεξιοί, καμμένοι και τσιπραίοι, δηλαδή αυτοί που κονομάνε πάνω στις πλάτες του λαού.
Είναι λαός όσοι θέλουν χάος: ένα κομμάτι του λαού, με το κεφάλι ζουπηγμένο στους ώμους, κρυμμένοι πίσω από την κουκουλίτσα τους: στην πάντα και στα μουλωχτά όταν φοβόνται, στα φανερά όταν στηρίζονται από την τρομερή κρατική εξουσία.
Είναι ο όχλος. Και ο όχλος θέλει βία. Ο όχλος θέλει αίμα. Ο όχλος αγαπά την κατάστασή του, και χαίρεται τρομερά που είναι ΟΧΛΟΣ.
Ποτέ, στην Ελλάδα και οπουδήποτε αλλού, οι τρομοκράτες δεν ήταν μόνοι. Πάντα είχαν τον όχλο με το μέρος τους.
Γι’ αυτό και μπορούσαν να συνεχίζουν τα χτυπήματά τους. Γιατί ο όχλος τούς σήκωνε στους ώμους.
Όμως, όπως λέω και στον τίτλο, δεν τα γράφω αυτά για άλλο λόγο, αλλά για να σας πω ποιοι έβαλαν τη βόμβα στον ΣΚΑΪ.
Λοιπόν, την έβαλε ο όχλος.
Λόγω των συγγενών αδυναμιών του. Άλλα και χάρη στο χάιδεμα που του κάνουν στο κεφαλάκι οι λογής λαϊκιστές, αριστεροί και ακροδεξιοί.
Παρακαλώ, διαβάστε ΜΟΝΟ ΔΕΚΑ από τα εκατοντάδες tweet με το γνωστό, πολύ γνωστό και ευρύτατα διαδεδομένο hashtag #skai_xeftiles που γράφτηκαν μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στον ΣΚΑΪ. Και σημειώστε, επίσης, ότι κάνω την επιλογή στις 10:15 το πρωί της Δευτέρας. Χρειάστηκα 5 λεπτά για να τελειώσω με αυτά τα copy-paste.
Θα αφιερωσω τοσο χρονο για την ειδηση της επιθεσης στο #skai_xeftiles οσο θα αφιερωνα για αντιστοιχη επιθεση σε μπουζουξιδικο για ξεκαθαρισμα λογαριασμων. Αυτο το τουι δηλαδη και τελος.
Γιατί νιώθω ότι η βόμβα στο #skai_xeftiles είναι βαλτη για να υποστηριχθεί το μότο του #Μητσοτακης_ψεύτης περί ανομίας και ότι πληγεται σταθμός φίλα προσκείμενος με τη #ΝΔ_ξεφτίλες μου βγάζει όλη η επίθεση καλά σχεδιασμένη!
Η Δευτέρα έχει άλλη ομορφιά όταν μυρίζεις το σκατό που έφτασε στην κάλτσα του @ArisPortosalte. Ο φόβος σας η ζωή μας καθίκια. #skai_xeftiles
Νομίζω ότι η βόμβα στον #skai_xeftiles ήταν ξεκαθάρισμα λογαριασμών για το ποδόσφαιρο
Οι νεοδημοκράτες πάντα πρώτοι τρέχουν για συμπαράσταση στους μπάτσους, στον #skai_xeftiles, σε εταιρείες σαν την eldorado και τύπους σαν τον Ριχάρδο. Ευτυχώς που είναι με το λαό. #nd_xeftiles.
Ο #skai_xeftiles ξέπλυνε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους ναζί της ΧΑ. Μιλούσε για σοβαρή ΧΑ κ ιδεολόγους. Στα χρόνια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μιλούσε για την αναγκαιότητα των μνημονίων κ τους τεμπέληδες πολίτες. Μονιμως στην πρώτη γραμμή του εκφασισμού της κοινωνίας.
Καταδικάζω κατηγορηματικά και απερίφραστα την επί 10 χρόνια τρομοκρατική δραστηριότητα του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ. Οι επιθέσεις του ΣΚΑΙ συνιστούν απειλή για τη δημοκρατία και τη συνοχή της κοινωνίας. #skai #skai_xeftiles
Σπέρνεις παραπληροφόρηση-θερίζεις βόμβες #skai_xeftiles
Για πάνω από μια δεκαετία ρε #skai_xeftiles έχετε καλλιεργήσει το μίσος και το φασισμό. Η δημοκρατία , είναι ήδη χτυπημένη. Από εσάς. Ξεφτίλες.
Ξαναλέω, αυτά είναι ελάχιστα μόνο. Και προφανώς όχι τα πιο αντιπροσωπευτικά.
Ελπίζω, δε, να μην πέσετε από τα σύννεφα.
Του Κυριάκου Αθανασιάδη
liberal.gr
