Ο δίκαιος είναι εντελώς ατάραχος, ενώ ο άδικος γεμάτος ταραχή.
Επίκουρος
Ορθώς έπραξε η κυβέρνηση που καταδίκασε φραστικά τουλάχιστον ευθύς εξ αρχής την προχθεσινή βομβιστική επίθεση στον Σκάι.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όχι απλά δεν έχει πράξει αυτά που έπρεπε να πράξει απέναντι στο ποινικό και πολιτικό έγκλημα αλλά με νόμους όπως του Παρασκευόπουλου αφήνει τους ποινικούς εγκληματίες ελεύθερους να αλωνίζουν ενώ επίσης με δηλώσεις, κατευθυνόμενα δημοσιεύματα αλλά και πράξεις στοχοποιεί δημοσιογράφους, μέσα ενημέρωσης, εισαγγελείς και πολιτικούς αντιπάλους.
Αποτελεί πλέον επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, κάθε φορά που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στοχοποιεί ένα πρόσωπο ή ένα μέσο ενημέρωσης να ακολουθεί ένα τρομοκρατικό πλήγμα.
Σύμπτωση μπορεί να είναι όταν κάτι συμβαίνει άπαξ… όχι όταν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο.
Ο Σκάι αποτελεί μόνιμο στόχο των κυβερνητικών δηλώσεων τους τελευταίους μήνες.
Στην κυβέρνηση αγνοούν πως δουλειά του Τύπου είναι ο έλεγχος και η κριτική ενώ δουλειά της κυβέρνησης είναι να εξασφαλίζει τους όρους της ελευθεροτυπίας και να απαντά στις επικρίσεις ψύχραιμα και κυρίως νόμιμα ακόμη και όταν αυτές την αδικούν.
Η βομβιστική επίθεση στον Σκάι αποτελεί μια από τις πολλές περιπτώσεις τρομοκρατικού χτυπήματος εκφοβισμού που ακολουθεί στοχοποίηση εκ μέρους στελεχών της κυβέρνησης ή ελεγχόμενων από αυτήν μέσων.
Το ίδιο έχει γίνει τα τελευταία χρόνια με τον κ. Λουκά Παπαδήμο… Ο πρώην πρωθυπουργός μετά από αλλεπάλληλες στοχοποιήσεις έπεσε θύμα τρομοκρατικής επίθεσης με αποτέλεσμα να μείνει πολλές εβδομάδες στο νοσοκομείο.
Το ίδιο έχει γίνει με τη βομβιστική επίθεση εναντίον της εισαγγελέως Γεωργίας Τσατάνη τον Οκτώβριο του 2016.
Το ίδιο έχει γίνει με την έκρηξη στην επιχείρηση της Μαρέβας Μητσοτάκη, συζύγου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ακόμη και αν δεν υπάρχει κέντρο αποφάσεων που ορίζει τους στόχους το οποίο έχει σχέση με την κυβέρνηση, αυτή μετά από τόσες συμπτώσεις θα έπρεπε να φροντίσει να αποδείξει με πράξεις πως οι όποιες υποψίες είναι ανυπόστατες.
Υπάρχουν κύκλοι στην κυβερνητική παράταξη τα όρια των οποίων δεν είναι ευκρινή απέναντι στην τρομοκρατία.
Δεν είναι σαφές δηλ. κατά πόσο η υποστήριξη σε πρόσωπα και πράξεις αφορά την ευαισθησία για τα δημοκρατικά δικαιώματα ή αποτελεί μια πολιτική επιλογή ανοχής και συμπάθειας προς συγκεκριμένες πρακτικές.
Αν πρόκειται για ευαισθησία για τα δημοκρατικά δικαιώματα γιατί δεν έχουμε δει από τους ίδιους κύκλους ενέργειες συμπαράστασης και προς παρόμοιες πράξεις, οι οποίες έχουν ακροδεξιό πρόσημο. Τα δημοκρατικά δικαιώματα ισχύουν για όλους.
Θα ήταν λάθος να υποστηρίξει κάποιος πως κάποιες τρομοκρατικές ομάδες λειτουργούν ευθέως ως παρακρατικός μηχανισμός που λαμβάνει εντολές από κύκλους που έχουν οποιαδήποτε σχέση με την κυβέρνηση.
Τραγικό λάθος είναι επίσης το πώς υπάρχουν κάποιοι ανόητοι που υπενθυμίζουν διαρκώς πως ο εμφύλιος δεν τέλειωσε και πως η αριστερά παραμένει με το όπλο παρά πόδα, αναμένοντας τον τρίτο γύρο.
Υπάρχουν όμως στο κυβερνόν κόμμα ακόμη πιο ανόητοι που υποστηρίζουν πως:
“Πήραμε την κυβέρνηση αλλά δεν πήραμε την εξουσία”.
Προφανώς αμφισβητούν το δημοκρατικό πολίτευμα καθώς δημοκρατία σημαίνει πως και η κυβέρνηση βρίσκεται διαρκώς υπό τον έλεγχο (της αντιπολίτευσης, της δικαιοσύνης, του Τύπου) και δεν κάνει ό,τι θέλει όπως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Τέτοιες δηλώσεις σε συνδυασμό με τρομοκρατικά χτυπήματα σε στόχους που έχουν προσδιοριστεί από στελέχη ή ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης από την κυβέρνηση δημιουργούν τα περιθώρια για υποψίες.
Στην κυβέρνηση όμως οφείλουν να πράξουν τα δέοντα άμεσα προκειμένου να απομακρύνουν αυτές τις υποψίες… γιατί ως γνωστόν η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr