Εκτός από το κτήριο του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής, που έγινε μάρτυρας της βομβιστικής επίθεσης, γίναμε και όλοι οι υπόλοιποι μάρτυρες μιας μονότονης υποκριτικής δήθεν δημοκρατικής, δήθεν ευαισθησίας από κρατικούς λειτουργούς, αλλά και μιας ανάλυσης των κινήτρων της επίθεσης, από την οποία έλειπε ένας πιθανότατος παράγοντας: Ο οικονομικο- πολιτικός υπόκοσμος.
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, θα ξεκινήσουμε από κει που ξεκινάει κάθε κουβάρι δράσης:
Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα πρέπει να δει τι αντιπροσωπεύει ο ΣΚΑΪ και η Καθημερινή. Και δεν είναι τυχαίο που βάζω και την εφημερίδα ως στόχο, πράγμα που λείπει από τη χτεσινή ειδησεογραφία και σχολιογραφία. Και για να το δει κανείς πρέπει να διαπιστώσει σε τι διαφέρει το συγκρότημα από τα άλλα αντίστοιχα της χώρας.
Το συγκρότημα, με τον ΣΚΑΪ να έχει μεγαλύτερη απήχηση, είναι το μόνο με τηλεοπτικό κανάλι που αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση σχεδόν σε όλα τα θέματα εκτός από ένα: Στα λεγόμενα εθνικά. Γιατί το συγκρότημα έχει κεντρικά σαν άποψη την κοσμοπολιτική και παγκοσμιοποιημένη και όχι την πατριωτική εθνική οπτική γωνία, εξ αιτίας της επίδρασης του καθηγητή κ Βερέμη, από τον οποίο επηρεάζεται σφόδρα.
Όλα τα υπόλοιπα τηλεοπτικά κανάλια έχουν υποκύψει στη γοητεία της φανερής διαπλοκής με την κυβέρνηση, την οποία χαϊδεύουν και προωθούν ευμενώς τις απόψεις της και την πολιτική της. Άλλα πιο ξεδιάντροπα, άλλα πιο κομψά. Θυμίζουμε εδώ ότι και ο ιδιοκτήτης του ΣΚΑΪ έχει ανέβει τα σκαλοπάτια του Μαξίμου, όχι πριν πολύ καιρό, όπως όλοι οι εκδότες, χωρίς εντάσεις και συγκρούσεις.
Οι βόμβες όμως μπαίνουν για να μας πουν κάτι, όπως και όλα τα αντίστοιχα χτυπήματα. Τι θέλει να μας πει η συγκεκριμένη;
Αν δούμε τα ΜΜΕ με επαναστατική ή απλή αναρχική οπτική γωνία θα ομονοήσουμε ότι όλα, χωρίς εξαίρεση, ανήκουν σε καπιταλιστές κεφαλαιούχους και υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα με συνέπεια.
Επομένως, από μια επαναστατική οπτική γωνιά γεννιέται αυτομάτως το ερώτημα: Γιατί το συγκρότημα του ΣΚΑΪ έχει δεχτεί εδώ και 8 χρόνια έξι (6) επιθέσεις με χειροβομβίδες, με πέτρες, με πυροβόλο, με γκαζάκια, με βόμβα και όχι κανένα άλλο συγκρότημα ΜΜΕ, ιδιοκτησίας μεγαλοκεφαλαιούχου;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι επαναστατικά οδυνηρή. Μοιάζει σαν το υπάρχον αντάρτικο πόλης να μην πολεμάει το σύστημα των ΜΜΕ. Τον καπιταλισμό. Το κεφάλαιο. Μοιάζει σαν να πολεμάει εκείνον που όχι μόνο στήριζε τη μνημονιακή πολιτική.
Γιατί όλα τα τηλεοπτικά Μέσα τη στήριζαν.
Μοιάζει σαν να πολεμάει μόνο εκείνον που αντιπολιτευόταν και αντιπολιτεύεται έναν συγκεκριμένο κομματικό πόλο. Ο οποίος πόλος κατά σύμπτωση ήταν στην αντιπολίτευση και σήμερα είναι κυβέρνηση.
Οι κατηγορίες που εξαπολύονται κατά καιρούς ότι ο ΣΚΑΪ εκπροσωπεί τον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά δεν αντέχουν στην ανάλυση της κριτικής. Οι υπόλοιποι καναλάρχες είναι κομμουνιστές, αναρχικοί, φιλεύσπλαχνοι αστοί, που με την πρώτη ευκαιρία έκλεισαν το μεγαλύτερο κανάλι της χώρας και άφησαν στο δρόμο πάνω από 500 εργαζόμενους;
Αυτός που ωφελείται, λοιπόν, από την επίθεση δεν είναι στην πράξη ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση, ούτε το σύστημα και οι εκπρόσωποί του. Γιατί, ούτε ο καπιταλισμός βλάφτηκε, ούτε οι δουλοκτητικές συμβάσεις εργασίας σχεδόν σε όλα τα ΜΜΕ απειλήθηκαν, ούτε τρομοκρατήθηκε κανείς από τους ιδιοκτήτες, μετόχους, που συνεχίζουν τη δουλειά τους.
Το χτύπημα δεν τρομοκράτησε κανέναν, αν αυτός ήταν ο στόχος του. Αντιθέτως συσπείρωσε αστικά κόμματα και δημοσιογράφους και εκδότες. Και στρίμωξε ακόμα πιο πολύ την κυβέρνηση να δείξει ένα πιο σκληρό πρόσωπο στον τομέα της καταστολής. Αυτή πιέζεται τώρα από τους συσπειρωμένους. Ήδη, το καθόλου νεοφιλελεύθερο και αντεπαναστατικό ΚΚΕ κατήγγειλε την επίθεση «αντιεπαναστατική ενέργεια».
Επιπλέον, το χτύπημα δεν πρόσθεσε τίποτε παραπάνω στα προηγούμενα πέντε εναντίον του συγκροτήματος του Φαλήρου. Ο ΣΚΑΪ είναι προπύργιο του νεοφιλελευθερισμού και άσυλο της ακροδεξιάς του Άδωνι και του Βορίδη. Αυτά μας τα λέει και η κυβέρνηση κάθε μέρα. Δε χρειάζονταν τα έξοδα της βόμβας. Τίποτε καινούργιο παιδιά;
- Αν, λοιπόν η βόμβα μπήκε για να μας πει τα τετριμμένα, κάτι δεν πάει καλά με το «κίνημα» και την ανάλυσή του. Οπωσδήποτε κάτι δεν πάει καλά με την πρακτική του.
- Αν μπήκε για να τρομοκρατήσει μια αντιπολιτευτική φωνή, τζάμπα μπήκε. Συσπείρωσε.
- Αν μπήκε σαν λιθαράκι για το χτίσιμο ενός άλλου καλύτερου κόσμου, θα πρέπει να συνοδεύεται και από ένα αντίστοιχα λαϊκό κίνημα. Γιατί αλλιώς είναι απλώς ένα κακέκτυπο της 17 Νοέμβρη, που ακόμα κι αν δεν διαλυόταν από την αστοχία του Ξηρού θα διαλυόταν από τον εγκλωβισμό των μελών της σε ένα μοναχικό κύκλο βίας χωρίς να καταφέρει να δημιουργήσει ένα λαϊκό κίνημα, όπως πίστευε.
Αλλά, επειδή όλα τα βλέμματα έχουν πέσει πάνω στη βόμβα, μένει στη σκιά ένα άλλο στοιχείο πάρα πολύ σημαντικό. Το καμένο αυτοκίνητο! Και είναι πολύ σημαντικό, γιατί το αντάρτικο πόλης, οι τρομοκρατικές οργανώσεις, δεν καίνε τα οχήματα δράσης. Τα εγκαταλείπουν απλώς. Ο υπόκοσμος τα καίει. Μετά από ληστείες ή φόνους.
Έχουμε να κάνουμε με χτύπημα υπόκοσμου; Πιθανότατα όχι. Αλλά, πιθανότατα έχουμε να κάνουμε με χτύπημα ενός οικονομικο- πολιτικού υπόκοσμου.
Γιατί, μπορεί να μην είναι τυχαίο το γεγονός ότι εδώ και μέρες το συγκρότημα του Φαλήρου με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, της «Καθημερινής» κυρίως, αποκαλύπτει όλο και περισσότερες πτυχές της διαπλοκής του κ Πετσίτη με επιχειρηματίες, ενώ ήταν κολλητός του υπουργού κ Παππά και του πρωθυπουργού.
Αφήνω τον αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματά του, την ώρα που η αστυνομία και η αντιτρομοκρατική ψάχνουν να βρουν τους δράστες και τα κίνητρα. Αν τα βρουν και, κυρίως, αν τους επιτραπεί να τα βρουν.
Και επειδή ξεκίνησα τις σκέψεις μου με τη διαπίστωση μιάς εκτεταμένης πολιτικής υποκρισίας λύπης για τη βομβιστική επίθεση, ολοκληρώνω:
Ο εκτός ΣΥΡΙΖΑ πολιτικός κόσμος που αντέδρασε γέμισε τις οθόνες και τα χαρτιά με λόγια ωραία για τη Δημοκρατία. Την οποία κακοποιεί εδώ και χρόνια με τις πολιτικές του. Ευτελίζοντάς την σε ένα ράλυ διαπλοκών και κομματοκρατίας τα τελευταία 37 χρόνια τουλάχιστον.
- Ποια Παιδεία παρέχεται στους Έλληνες εδώ και 40 χρόνια;
- Ποια Αγωγή του Πολίτη;
- Ποια Δημοκρατία διδάσκεται στην πράξη στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια; Ποια αξιοκρατία και ισονομία εφαρμόζεται;
Τσίπρας, Παππάς, Καμμένος, Βερναρδάκης, Τζανακόπουλος, Φίλης, Πολάκης, και τα άλλα παιδιά θυμήθηκαν τώρα τη Δημοκρατία, την οποία ποδοπατάνε κάθε μέρα στη Βουλή και στις συμπεριφορές τους.
Και η απόδειξη της περιφρόνησής τους είναι το πρωτοφανές. Ότι ούτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζανακόπουλος, ούτε οι υπεύθυνοι για τον Τύπο Παππάς και Βερναρδάκης εμφανίστηκαν στο χτυπημένο συγκρότημα, όπως όφειλαν από τη θέση τους. Δείχνοντας ποιοι πραγματικά είναι και τι πραγματικά πιστεύουν.
Τα εμπάργκο επιχειρηματιών, κομμάτων και της κυβέρνησης σε Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφους αποδεικνύουν κάτι ακόμα χειρότερο: Ότι θεωρεί ο καθένας το Μέσο και τους εκπροσώπους του σαν ιδιοκτησία του.
Η Ενημέρωση και η Δικαιοσύνη είναι οι πυλώνες της Δημοκρατίας. Όποιος τις υπονομεύει υπονομεύει τη Δημοκρατία.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
liberal.gr