 |
| vargazs / pixabay |
Υπενθυμίζω πως η Ελλάδα δεν έχει βιώσιμο χρέος ούτε πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά πλεόνασμα ανοησίας, δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες – ως αποτέλεσμα του αθέατου πολέμου των μνημονίων.
Εάν περιμένει δε κανείς ότι, η χώρα θα σωθεί από μία επόμενη κυβέρνηση-υποχείριο, η οποία ισχυρίζεται ότι μπορεί να διασώσει την Ελλάδα όταν δεν μπορεί να σώσει ούτε το χρεοκοπημένο κόμμα της, πως το ίδιο πείραμα, με τα ίδια σάπια υλικά και με το ίδιο βρώμικο σύστημα θα έχει διαφορετικό αποτέλεσμα, απλά και μόνο με την αλλαγή του «μίγματος πολιτικής», όπως συνέβαινε όλο το προηγούμενο διάστημα μετά την επιβολή των μνημονίων, τότε απλά αυταπατάται – αφού φαίνεται πλέον ολοκάθαρα πως δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον, υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Το μόνο που θα συμβεί θα είναι η πλήρης απώλεια των περιουσιακών στοιχείων τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του, τα οποία θα δημευθούν ουσιαστικά, αφού θα εξαγορασθούν σε εξευτελιστικές τιμές – όπως στο παράδειγμα της ΔΕΗ που αποτιμάται σήμερα στα 320 εκ. €, με ενεργητικό 14,2 δις € και με καθαρή θέση 4,9 δις €! Όταν ολοκληρωθεί πάντως η ληστεία, η Ελλάδα θα επανέλθει μεν σε πορεία ανάπτυξης, χωρίς όμως καμία ωφέλεια για τους «ιθαγενείς» – οι οποίοι θα μετατραπούν σε σκλάβους χρέους των δανειστών τους στο διηνεκές.
Θα «μεταλλαχτούν» δηλαδή σε εξαθλιωμένους, φθηνούς εργάτες μίας κατεχόμενης χώρας, η οποία θα ευημερεί μεν, αλλά όχι για τους ίδιους – με εξαιρέσεις φυσικά, ανάλογες με αυτές που παρατηρήθηκαν στην εποχή της τουρκοκρατίας, όπου ορισμένοι κατάφερναν να επιβιώνουν, ακόμη και να πλουτίζουν, με διάφορα τεχνάσματα. Πολύ χειρότερα, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα αρκετοί δυστυχείς θα εύχονται να πάρουν τα πάντα οι ξένοι, για να τελειώσουν τα μαρτύρια τους – ενοχοποιώντας τον εαυτό τους και τους συμπολίτες τους για τα δεινά τους.
Σε κάθε περίπτωση, εάν κάτω από αυτές τις συνθήκες συνεχίσουμε να σιωπούμε όπως τα πρόβατα πριν από τη σφαγή τους, επικαλούμενοι διάφορες δικαιολογίες όπως, για παράδειγμα, τη χειραγώγηση μας από τα ΜΜΕ, την κατασταλτική ισχύ του κρατικού μηχανισμού ή τη μη ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων, τότε θα χαθεί δυστυχώς οριστικά η μάχη – αφού κανένας μεν δεν μπορεί να αγνοήσει έναν αποφασισμένο λαό, αλλά όλοι θέλουν να ποδοπατήσουν έναν τρομοκρατημένο λαό. Πολύ φοβάμαι δε πως ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων έχει χάσει πλέον την επαφή του με την πραγματικότητα – ότι δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, επειδή ο φόβος απέναντι στο σκοτεινό μέλλον που προδιαγράφεται ολοκάθαρα μπροστά τους έχει πάρει τα ηνία, θολώνοντας τις αισθήσεις τους για λόγους αυτοσυντήρησης. Διαφορετικά δεν επεξηγείται η ραγδαία πτώση του πνευματικού επιπέδου αρκετών – καθώς επίσης η αποστασιοποίηση τους από τα γεγονότα.
. .
..
