Έγραφα λοιπόν ότι οι Νεοδημοκράτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν απέναντι τους έναν αδίστακτο αντίπαλο που δεν παίζει τις κουμπάρες. Το συνέδριο ενίσχυσε αυτή την πεποίθησή μου.

Το κλίμα του συνεδρίου ήταν ενωτικό και θριαμβευτικό. Μέσα στην αίθουσα κυριαρχούσε ένας αέρας νίκης. Η σύγκριση μάλιστα με την καταναγκαστική και πολλαπλώς προβληματική αντισυγκέντρωση Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη, ενίσχυσε ακόμα πιο πολύ το Νεοδημοκρατικό συναίσθημα υπεροχής.

Το ξαναγράφω: Λάθος συναίσθημα κύριοι. Μην παρασέρνεστε από τις τηλεοπτικές συγκρίσεις και από τις δημοσκοπικές ευκολίες της στιγμής. Τα πράγματα δεν είναι ούτε απλά, ούτε δεδομένα.

Αν μελετήσει κανείς επισταμένα τις ‘’Τάσεις’’ της MRB πέρα από την πρόθεση ψήφου, θα διαπιστώσει ότι η διαμόρφωση του δημοσκοπικού αποτελέσματος έχει κάτι το πρωτοφανές:

Όσοι δηλώνουν ότι ψηφίζουν ΝΔ το κάνουν για ‘’να φύγει ο Σύριζα’’ και όσοι ψηφίζουν Σύριζα το κάνουν για ‘’να μην έρθει ο Μητσοτάκης’’. Θεωρεί κανείς ότι αυτό το υπόβαθρο δικαιολογεί την αισιοδοξία ότι η διαφορά ΝΔ-Σύριζα είναι μη αναστρέψιμη;

Μόνο η συνειδητή θετική ψήφος, μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη και εξασφαλισμένη. Η ψήφος ‘’για να μην έρθει ο άλλος’’ είναι επιρρεπής σε ανατροπές, ειδικά όταν απέναντι υπάρχει ένας εξπερ της εξαπάτησης και της κωλοτούμπας.

Επίσης στις ‘’Τάσεις’’ υπάρχει μια άλλη ερώτηση που θα ‘πρεπε να βάλει ψύλλος στ’ αυτιά των Νεοδημοκρατών: Είναι εξαιρετικά ψηλό το ποσοστό των ψηφοφόρων που θεωρούν ‘’αναγκαίο κακό’’ την ψήφο στα κόμματα που επιλέγουν.

Το ένα ερώτημα είναι συμπλήρωμα του άλλου βέβαια και καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα: Η ΝΔ προηγείται μεν, αλλά απέχει πολύ ακόμα από το έχει κατοχυρώσει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία που θα ‘’δέσει’’ το εκλογικό αποτέλεσμα.

Θα πουν κάποιοι ότι τα ίδια που ισχύουν για τη ΝΔ, ισχύουν και για τον Σύριζα.

Ναι, αλλά ο Σύριζα ξεκινά με δεδομένη την ήττα και τρέχει να την μειώσει, ενώ η ΝΔ έχει ανάγκη μια διευρυμένη νίκη ώστε να ξεπεράσει τους σκοπέλους της απλής αναλογικής και της Προεδρικής εκλογής, αλλά και για να εφαρμόσει ένα ευρύ πρόγραμμα δύσκολων μεταρρυθμίσεων.

Ο πήχης των δύο λοιπόν δεν είναι στο ίδιο ύψος.

Για να τελειώσω, αναφέρω έναν τρίτο εξαιρετικό εύρημα των ‘’Τάσεων’’ της MRB:

Για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική μας ιστορία, φαίνεται ότι η συνειδητή πόλωση δεν ευνοεί μόνο τον Τσίπρα που είναι δεύτερος (γι αυτό άλλωστε την επιλέγει), αλλά και τον Μητσοτάκη που λογικά θα ‘πρεπε να μείνει έξω απ’ αυτήν.

Όσο αλληλοϋβρίζονται ανεβάζουν και οι δυο τα ποσοστά τους, εις βάρος των μικρών κομμάτων. Ναι, αλλά σημασία έχει ο ρυθμός των εισροών.

Αν ο Τσίπρας εισπράττει δύο και ο Κυριάκος έναν, τότε πάλι ο πρωθυπουργός πλησιάζει τον στόχο του να αφαιρέσει την αυτοδυναμία της ΝΔ.

Κοντολογίς, η συμβουλή μου παραμένει ακέραια: Αντί να ράβετε υπουργικά κουστούμια, βάλτε φωτιά στα μπατζάκια αυτών που φοράτε σήμερα…

Του Δημήτρη Καμπουράκη
liberal.gr