Στην Αθήνα έγινε το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας – χωρίς εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ…
Στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να κάνει στο Αλεξάνδρειο μία αντισυγκέντρωση στην προσπάθειά του να δηλώσει παρών.
Την ίδια ώρα που όλοι είχαν στρέψει το βλέμμα τους στο τριήμερο της ΝΔ.
Τι έμεινε από το κοντράστ των εντυπώσεων;
Ότι το παλιό φεύγει και το νέο έρχεται με μεγάλη ταχύτητα.
Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια ένα παρηκμασμένο κόμμα που διαθέτει μόνο το προνόμιο της κατοχής του παλαιού κράτους.
Αντίθετα, η Νέα Δημοκρατία βγήκε από το Συνέδριο ακόμα πιο δυνατή και ενωμένη μπροστά στις σύγχρονες προκλήσεις της εποχής.
Τι λέει ο Αλέξης Τσίπρας στους πολίτες για να τους πείσει να τον εμπιστευτούν;
Πότε επισείει το φόβητρο του “νεοφιλελεύθερου” Μητσοτάκη για να τρομάξει τους δημοσίους υπαλλήλους και πότε κατηγορεί την ΝΔ ως ακροδεξιό κόμμα.
Και τέλος εκείνο που υπόσχεται είναι η διατήρηση του παλιού προτάσσοντας ως πολιτικό μέσο την ομηρία των Ελλήνων που εξαρτώνται άμεσα από τον άρρωστο κρατισμό.
Κι όμως, κάποια στιγμή αποτελεί κατηγορική προσταγή η αλλαγή των συνθηκών με τις οποίες μια κοινωνία επιλέγει το μέλλον της.
Αυτό σημαίνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαθέτει τώρα έναν ιστορικό δυναμισμό μέσα και έξω από το κόμμα του για να φτάσει στην εξουσία.
Αυτό σημαίνει πως οτιδήποτε υγιές υπάρχει στην οικονομία, στην επιστήμη, στην καινοτομία, στην κοινωνία και στον πολιτισμό μπορεί να τον εμπιστευτεί για το μέλλον.
Επιπλέον, οι δημιουργικές “ελίτ” των οποίων η συνεισφορά είναι απαραίτητη για την ανανέωση της χώρας φαίνεται να τον θεωρούν πλέον αυριανό ηγέτη της χώρας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Το παλιό που αισθητοποιείται στην αδράνεια και στον εκφυλισμό των θεσμών αποτελεί διεκδίκηση του κ. Τσίπρα και όχι του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αντίθετα, ο φιλελευθερισμός που η ΝΔ προάγει αυτή τη στιγμή ως μόνο όπλο στην καταπολέμηση της σήψης περιλαμβάνει την ταχύτητα της Δικαιοσύνης, την απελευθέρωση της παιδείας, τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα.
Ζητήματα με τα οποία εξελίσσονται όλες οι σύγχρονες κοινωνίες στις οποίες θέλουμε να ακολουθήσουμε για να έρθει η πρόοδος και η ανάπτυξη στη χώρα.
Τι απομένει;
Να πειστούν οι Έλληνες ότι αξίζει να πάρουν την μεγάλη απόφαση.
Και να καταλάβουν οι εταίροι μας πως δεν αρκεί να συνεργάζονται με ένα πρόθυμο “delivery boy” που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Και η χώρα και η Ευρώπη και τα αμερικανικά συμφέροντα έχουν ανάγκη από μία σύγχρονη και δυνατή Ελλάδα.
Μένει μόνο να δούμε αν οι μεγάλες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού που συντηρούνται από το κράτος θα συνειδητοποιήσουν πόσο σημαντικό είναι η κοινωνία να αλλάξει σελίδα και να ακολουθήσει το νέο που έρχεται ορμητικά μέσα και έξω από τη χώρα.
Δυο κόσμοι θα συγκρουστούν στις επόμενες εκλογές. Έχω όμως την αίσθηση ότι τίποτα πια δεν μπορεί να σταματήσει την αλλαγή μιας ολόκληρης εποχής.
Κλείνουμε σε λίγο καιρό μια δεκαετία προσπαθειών για να κερδίσουμε την κανονικότητα.
Δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο από τον φόβο και την ανασφάλεια;
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
liberal.gr