Νομίζω ότι το κλειδί των εξελίξεων εξακολουθεί να το κρατά η μεσαία τάξη.
Η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη μάλλον, γιατί μέσω της φτωχοποίησής της ο προσδιορισμός ίσως να μην είναι πλέον σαφής…
Με ποιο κριτήριο λοιπόν θα πάει στις κάλπες η μεσαία τάξη; Τι την ενδιαφέρει;
Αν δοθεί η σωστή απάντηση στο ερώτημα, αν αυτό αποκωδικοποιηθεί και προσφερθούν λύσεις που θα ικανοποιούν, θα θεωρηθούν αξιόπιστες και θα δημιουργούν γόνιμη προσδοκία, τότε το αποτέλεσμα των εκλογών θα δικαιώσει εκείνη την πλευρά που θα δώσει τις κατάλληλες απαντήσεις.
Γιατί όποιος θέλει να κυβερνήσει πρέπει να τους κερδίσει…
Αυτή πλήρωσε ακριβά την πορεία προς την έξοδο από το Μνημόνιο.
Το αν νιώθουν σήμερα κοψοχέρηδες είναι άλλο ζήτημα…
Τότε ο κ. Τσίπρας κατάφερε να διαχειριστεί το θυμικό ενός κομματιού εκείνου της μεσαίας τάξης και έτσι ξανακέρδισε… Μία αναδρομή και μελέτη των τότε εκλογικών αποτελεσμάτων θα δώσει ξεκάθαρη εικόνα σε όσους ενδεχομένως διαφωνούν.
Και σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που (αυτοί και αν…) έχουν πλέον πληγεί βάναυσα από τα από σειρά ετών αυξανόμενα κυβερνητικά μέτρα. Τους φόρους και τα χαράτσια.
Πλέον δείχνει σχεδόν απίθανο να τους “κρατήσει” ο Σύριζα. Που άλλωστε έχει επικεντρώσει σε άλλα εκλογικά target group. Μέσω της επιδοματικής πολιτικής κυρίως αλλά και με το δέλεαρ και τις υποσχέσεις περί προσλήψεων…
Η υγιής ανάπτυξη, η ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, η ελάφρυνση της κοινωνίας από τους “ληστρικούς” φόρους, η δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω του ιδιωτικού τομέα, δεν δείχνουν να τους ενδιαφέρουν.
Πιθανότερο είναι να παίξουν και πάλι με το “θυμικό” με συνεχή “τροφοδοσία” μέσω της σκανδαλολογίας και των διώξεων.
Κι όπου βγει.
Εκεί θα αντλήσει δυνάμεις.
Στα χαμηλά εισοδήματα και τους εξαρτώμενους από το κράτος, προβάδισμα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εκεί θα κριθεί η επόμενη αναμέτρηση. Και κυρίως να σηκώσει από τον καναπέ όσους έχουν γενικώς… σιχτιρίσει…