Ευρισκόμενος σε αποδρομή, μοιράζει πόστα και ετοιμάζει τις άμυνες. Η επόμενη ημέρα μπορεί άλλωστε να έχει και εκπλήξεις…

Εδώ κοτζάμ πιτσαδόρος προήχθη σε business consultant ελέω ΣΥΡΙΖΑ, η Βασιλική Θάνου θα έμενε άμισθη υπάλληλος στο υπόγειο του Μαξίμου να ξεσκονίζει τις δικαστικές αποφάσεις;

Τόσα γαλόνια πήρε στις μάχες κατά των μνημονίων (και τους χαρακτηρισμούς “αφελής” και “πολιτικάντισσα” από τον καθηγητή Τσακυράκη à propos…), δεν δικαιούται ένα πενταετές συμβόλαιο;

Τι, απατεώνες είμαστε;

Η τοποθέτηση της Βασιλικής Θάνου, φυσικά, είναι σε πλήρη αντίθεση με την έννοια της ανεξάρτητης αρχής, με την ουσία της ανεξάρτητης αρχής, αλλά μην περιμένετε από τον Μοσκοβισί να διαμαρτυρηθεί.

Κρατάει μούτρα στον Μητσοτάκη.

Η μετακόμιση της Βασιλικής στην Επιτροπή Ανταγωνισμού θυμίζει λίγο τους αθρόους διορισμούς των “συριζοτρόλ” σε θέσεις μετακλητών, αλλά η τοποθέτησή της έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος. (Και φυσικά καλύτερες απολαβές…)

Είναι πολύ διαφωτιστική για το φαινόμενο του λαϊκισμού, που με συνέπεια και επιτυχία υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ, από τα πρώτα βήματά του.

Για τους δεξιούς και αριστερούς λαϊκιστές που απειλούν σήμερα την Ευρώπη οι ανεξάρτητοι θεσμοί είναι ένα εμπόδιο στη λαϊκή βούληση. Ένα τέχνασμα των ελίτ, για να παρεμποδίσουν την επιβολή της λαϊκής κυριαρχίας. Την οποία φυσικά εκφράζουν, υποτίθεται, οι λαϊκιστές.

Τα δικαιώματα είναι πολυτέλειες. Γι’ αυτό άλλωστε είναι χρήσιμες οι Βασιλικές.

Όπως γράφει ο Ivan Krastev στο διάσημο πλέον βιβλίο του “Μετά την Ευρώπη” (εκδόσεις Παπαδόπουλος), ένα βιβλίο που σίγουρα δεν διάβασε ο Αλέξης Τσίπρας,

…αυτό που χαρακτηρίζει τους λαϊκιστές στην εξουσία “είναι οι συνεχείς τους απόπειρες να διαλύσουν το σύστημα των ελέγχων και των εξισορροπήσεων, παίρνοντας υπό τον έλεγχό τους τους ανεξάρτητους θεσμούς, όπως είναι τα δικαστήρια, οι κεντρικές τράπεζες, τα ΜΜΕ και οι οργανώσεις των πολιτών”. 

Σας θυμίζει κάτι;

Γι’ αυτό και στην ουσία τους τα κόμματα αυτά, όπως το Fidesz του Όρμπαν ή ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αντίθετα στον πλουραλισμό και τη φιλελεύθερη δημοκρατία.

Ο “φερετζές” τον αυταρχικών τάσεων των λαϊκιστικών κομμάτων είναι οι θεσμοί άμεσης δημοκρατίας, όπως τα δημοψηφίσματα, που προωθεί η παρέα του Δουζίνα και των λοιπών κορυφαίων διανοούμενων της εγχώριας αριστεράς, στην υπό συζήτηση αναθεώρηση του Συντάγματος.

Μάλιστα, μόλις χθες η “Αυγή” κατήγγειλε τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ότι έχουν “αλλεργία στους θεσμούς λαϊκής συμμετοχής”. Ντροπή τους.

Τώρα, βέβαια, να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας για τη χρησιμότητα των δημοψηφισμάτων είναι σαν να μιλάει η Βασιλική Θάνου ή ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, αλλά το πράγμα είναι πολύ πιο σοβαρό από την ειρωνεία του πράγματος.

Και προφανώς πολύ πιο σοβαρό από τη Βασιλική και τον Δημήτρη…

Την καλύτερη απάντηση για τα δημοψηφίσματα που προωθεί ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ την έχει δώσει βέβαια εδώ και χρόνια η Μάργκαρετ Θάτσερ, που είπε ότι είναι “όπλα στα χέρια δικτατόρων και δημαγωγών”, αλλά η Θάτσερ ήταν νεοφιλελεύθερη και φοβάμαι ότι θα θυμώσει ο Παπαδημούλης. Δεν είμαστε για τέτοια τώρα.

Βασικό επιχείρημα των φίλων της Βασιλικής για τα πλεονεκτήματα των δημοψηφισμάτων είναι ότι ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των πολιτών. Μπούρδες. Τα στατιστικά στοιχεία τούς διαψεύδουν.

Η συμμετοχή των πολιτών σε εθνικά δημοψηφίσματα ανά την Ευρώπη έχει πέσει από το 71% στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στο 41% τα τελευταία χρόνια.

Αλλά το πιο ενδιαφέρον επιχείρημα για τις βλαβερές συνέπειες των δημοψηφισμάτων στην οικοδόμηση της Ενωμένης Ευρώπης -την ασπίδα μας απέναντι στους δεξιούς και αριστερούς λαϊκισμούς και αυταρχισμούς- νομίζω ότι το διατυπώνει στο ίδιο αυτό βιβλίο του ο Βούλγαρος φιλόσοφος Krastev.

Γράφει λοιπόν:

“Η Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρχει ως ένωση δημοψηφισμάτων γιατί η Ευρωπαϊκη Ένωση είναι ένας χώρος διαπραγματεύσεων. Ενώ τα δημοψηφίσματα είναι η τελευταία λέξη του λαού, η οποία αποκλείει περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Τα δημοψηφίσματα, επομένως, είναι πολιτικά εργαλεία που μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν τόσο από ευρωσκεπτικιστικές μειοψηφίες όσο και από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ώστε να εμποδιστεί το έργο της ένωσης“.

 
Θέλετε να πείτε, δηλαδή, κύριε, ότι στην ουσία του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ευρωπαϊκό κόμμα; Θα σας διαψεύσει ο Μοσκοβισί.

Και η Θάνου, νομίζω.

του Μανόλη Καψή
capital.gr