Σε μια -μάλλον πρόσκαιρη…- κρίση ειλικρίνειας ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχθηκε στην τελευταία ομιλία του στη Βουλή ότι «και εμείς φέραμε αρνητικά μέτρα, δεν το αρνούμεθα». Μόνον που η παραδοχή αυτή δεν ήταν παρά ένας φραστικός ελιγμός που στόχο είχε να βρει έρεισμα για να επιδοθεί στην προσφιλή του τακτική της παραβίασης της κοινής λογικής.
Αναδημοσίευση από: protothema.gr
Γρηγόρης Τζιοβάρας
Γρηγόρης Τζιοβάρας
Η συνέχεια, άλλωστε, ήταν αποκαλυπτική για όλους όσοι δεν παρασύρονται από τις βερμπαλιστικές ικανότητες του κ. Τσίπρα. «Ο συνολικός λογαριασμός, η σούμα για όσους ξέρουν να μετράνε και έχουν βγάλει και τα πανεπιστήμια τα καλά που έχετε βγάλει εσείς, είναι 65 δισεκατομμύρια ευρώ αρνητικά μέτρα στην πενταετία των δικών σας μνημονιακών χρόνων», είπε απευθυνόμενος στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη.
«Τα αρνητικά μέτρα που πήραμε εμείς ήταν κοντά στα 9 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν εσείς σε μια πενταετία πήρατε 65 δισεκατομμύρια ευρώ», συμπλήρωσε. Και με την ίδια… ιερά οργή, με την οποία χρωμάτισε τη φωνή του, πρόσθεσε: «Τι έρχεστε να συγκρίνετε σε αυτήν εδώ την αίθουσα; Τα 65 δισεκατομμύρια ευρώ με τα 9 δισεκατομμύρια ευρώ; Ποιο είναι βαρύτερο και μεγαλύτερο;».
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον κ. Τσίπρα τα δημοσιονομικά μέτρα είναι θέμα βάρους ή μεγέθους και αφού τα ζυγίσουμε ή τα μετρήσουμε μπορούμε να αποφανθούμε ποια είναι πιο βαριά ή πιο μεγάλα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ), για τον οποίο η υπουργός του κυρία Θεανώ Φωτίου νόμιζε μέχρι πρότινος –και είπε από τη συχνότητα της ΕΡΤ- ότι ήταν φόρος επιχειρήσεων και ότι η κυβέρνησή της θα τον μείωνε.
Την άνοιξη του 2010 και λίγο πριν μπούμε στο πρώτο Μνημόνιο η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου αύξησε κατά δύο μονάδες τον υψηλό συντελεστή του ΦΠΑ που από το 19% πήγε στο 21%. Η αύξηση αυτή απεδείχθη ανεπαρκής για τη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή που επέβαλαν στη χώρα οι δανειστές αμέσως μετά την ένταξη στο χρηματοδοτικό μηχανισμό που δημιουργήθηκε από την ευρωζώνη για να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία της χώρας μας. Και έτσι από την 1η Ιουλίου του 2010 έγινε μια ακόμη μεγάλη αύξηση που εκτόξευσε τον συντελεστή στο 23%.
Πράγματι, λοιπόν κατά την πρώτη μνημονιακή περίοδο ο ΦΠΑ αυξήθηκε κατά τέσσερις εκατοστιαίες μονάδες, γεγονός πρωτοφανές και αξιομνημόνευτο για το οποίο υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες με πιο ισχυρές εκείνες των στελεχών και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που ολοφύρονταν για την… αντιλαϊκή αναλγησία των τότε κυβερνώντων. Θα περίμενε, φυσικά, κατόπιν τούτου όταν οι διαμαρτυρόμενοι θα έρχονταν στα πράγματα ότι θα μείωναν τον ΦΠΑ και θα επανέφεραν τον συντελεστή τους στην προτέρα κατάσταση.
Αμ δε! Όχι μόνον δεν μειώθηκε ο ΦΠΑ, αλλά, αντίθετα, τον Μάιο του 2016, ο μεν ανώτατος συντελεστής αυξήθηκε κατά μία επιπλέον μονάδα, πηγαίνοντας στο 24%, οι δε υπόλοιποι αναπροσαρμόστηκαν. Μια σειρά προϊόντων και υπηρεσιών, ακόμη και ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, μετατάχθηκαν από τους χαμηλούς συντελεστές στον υψηλό, ο οποίος έκτοτε ισχύει και στη νησιωτική Ελλάδα που ως τότε απολάμβανε ειδικό καθεστώς με χαμηλότερες επιβαρύνσεις από εκείνες της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Αν πάρουμε, λοιπόν, τοις μετρητοίς την… αριθμητική «λογική» του κ. Τσίπρα τότε θα πρέπει να συνομολογήσουμε ότι το σκορ στον αγώνα αύξησης του ΦΠΑ που έδωσαν οι «μνημονιακοί» κόντρα στους «αντιμνημονιακούς» ήταν 4-1. Είναι έτσι όμως; Προφανώς όχι. Από τη στιγμή που το 1% προστίθεται στο 4%, τότε η, κατά την πρωθυπουργική έκφραση, «σούμα» είναι 5% για τους «αντιμνημονιακούς», καθώς απεδείχθη στην πράξη ότι οι «μνημονιακοί» με την αύξηση του 4% ήταν πιο… φειδωλοί στην αντιλαϊκότητα.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την προπαγανδιστική μηχανή που έχει στηθεί για τις υπόλοιπες φορολογικές επιβαρύνσεις που όλες ανεξαιρέτως πήραν την ανιούσα την τελευταία τετραετία. Όπως, βεβαίως, και για τις περικοπές των συντάξεων που σε πείσμα των υποσχέσεων ότι θα τις αποκαθιστούσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δίνοντας πίσω και την περίφημη 13η σύνταξη η οποία καταργήθηκε τα πρώτα μνημονιακά χρόνια.
Αντιδρώντας στην κριτική για τη λαίλαπα του «νόμου Κατρούγκαλου», που δεν άφησε σχεδόν καμία σύνταξη ανεπηρέαστη, οι κυβερνώντες ισχυρίζονται: «Ναι, αλλά οι προηγούμενοι τις είχαν μειώσει δώδεκα φορές…». Είναι η μόνιμη επωδός τους η οποία έχει βεβαίως ακουστεί δεκάδες φορές και από τα χείλη του πρωθυπουργού, επειδή, προφανώς, ο ίδιος και οι συνεργάτες του νομίζουν ότι απευθύνονται σε αφελείς. Σε πολίτες, δηλαδή, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι και… μισή φορά όταν κόβει κανείς τις συντάξεις όταν έχουν προηγηθεί και μένουν ως έχουν οι 12 προηγούμενες περικοπές, τότε είναι σαν ο τελευταίος να τις κόβει… δωδεκάμισι φορές και όχι… μισή.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος προικισμένος με τη δυνατότητα να κάνει σύνθετες σκέψεις για να αντιληφθεί αυτή την απλή αυτή αλήθεια. Άρα το αναμενόμενο είναι ότι ο κ. Τσίπρας που είναι απόφοιτος του Μετσόβιου Πολυτεχνείου έχει αυτή τη δυνατότητα. Αν λάβουμε, ωστόσο, υπόψη μας ότι το δίπλωμα του μηχανικού το οποίο διαθέτει δεν τον εμπόδισε να μιλάει για… «στροφή 360 μοιρών», τότε ίσως δικαιολογούνται πολλά από όσα λέει: από τη διαφορά της Λέσβου με τη… Μυτιλήνη έως τον Μεσαίωνα που είναι… ένας άλλος αιώνας.
Πτυχίο μηχανικού έλαβε, όπως και μεταπτυχιακό τίτλο, τον οποίο -όλως τυχαίως- επόπτευσαν πρόσωπα που συνδέθηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τις σπουδές του, όμως, τις έκανε κανονικά ή ασχολούνταν ολημερίς με τις καταλήψεις και την προετοιμασία της πολιτικής του καριέρας;
. .
..