Βάσισαν τις διεκδικήσεις τους για κοινοκτημοσύνη στην πεποίθηση ότι αυτοί που παράγουν είναι οι προλετάριοι, ενώ τα αφεντικά-καπιταλιστές (αυτά τα αιμοδιψή γουρούνια) καρπώνονται την αξία της παραγωγής των άλλων ανέξοδα και άκοπα.
Ως εκ της ιδιοποίησης της παραγωγής των άλλων, τα αιμοδιψή καπιταλιστικά γουρούνια περνούν την μέρα τους τρώγοντας και πίνοντας και τις νύχτες τους με τις ερωμένες τους. Φυσικά δεν εργάζονται… απλώς εισπράττουν….
Η αντίληψη αυτή φυσικά αποδείχτηκε απολύτως εσφαλμένη. Δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά για να καταδειχτεί το λάθος αυτής της αντίληψης. Μια ματιά στις μεγάλες επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν στην διάρκεια του 20ου και 21ου αιώνα αρκεί.
Ποια ήταν και είναι η συμβολή των σύγχρονων “τεράτων” του καπιταλισμού Bill Gates, Steve Jobes, Warren Baffet, Mark Zuckerberg, Jeff Bezos και πολλών άλλων στην δημιουργία και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων τους. Τεράστια και ανεκτίμητη. Φυσικά ανταμείφθηκαν από την αγορά, πλούτισαν. Και ο πλούτος τους είναι πραγματικά τεράστιος. Όμως δεν τον έκλεψαν…τον δημιούργησαν. Και τον δημιούργησαν δια της προσφοράς προϊόντων και υπηρεσιών στην αγορά που σήμερα φαίνονται απολύτως απαραίτητα. Όταν εισήγαγαν τις καινοτομίες και τα προϊόντα τους βέβαια δεν ήταν έτσι…
Αλλά και μια σύντομη ματιά στην επιχειρηματικότητα του 20ου αιώνα στα ίδια συμπεράσματα θα μας οδηγήσει. Ας δούμε για παράδειγμα τα μεγάλα ονόματα της Ελληνικής επιχειρηματικότητας όπως των Στράτου-Κατσάμπα που δημιούργησαν την κραταιά κάποτε Πειραϊκή-Πατραϊκή ή των Αγγελοπουλαίων αλλά και πολλών άλλων μικρότερων επιχειρήσεων. Με λίγο ψάξιμο κάποιος θα διαπιστώσει ότι αυτά τα αιμοδιψή για κέρδη και εκμετάλλευση γουρούνια πέραν της προσφοράς εργασίας σε χιλιάδες ανθρώπους, εργαζόταν συστηματικά και πολλές φορές άοκνα. Πήγαιναν πρώτοι στις δουλειές-επιχειρήσεις τους και έφευγαν τελευταίοι… Ο χρόνος για τις ερωμένες τους, τη νύχτα, ήταν μάλλον περιορισμένος…
Ως απόδοση φόρου τιμής ας αναφέρουμε και τα Ναυπηγεία Μοσχάτου στην Καβάλα που κατασκεύαζαν εξαιρετικά ψαροκάϊκα και τα οποία κατέρρευσαν όταν αποσύρθηκε ο ιδρυτής τους. Αλλά και τις μικρές αλλά δραστήριες και εξαγωγικότατες επιχειρήσεις γούνας στην Καστοριά.
Είναι σαφές ότι οι καπιταλιστές μικροί και μεγάλοι εργάζονται… εργάζονται πολύ… και δημιουργούν και αλλάζουν τις χώρες όπου πραγματοποιούν τις επενδύσεις τους και ξεδιπλώνουν τα σχέδια τους…
Μπροστά σ’ αυτό το γεγονός (ότι δηλαδή οι επιχειρηματίες εργάζονται σκληρά) οι σύγχρονοι κολεκτιβιστές αναγκάζονται να αλλάξουν επιχειρηματολογία. Δύσκολα μπορούν πλέον να μιλήσουν για “ξεζούμισμα” των εργαζομένων από τους άκαρδους καπιταλιστές. Εξακολουθούν βέβαια να χρησιμοποιούν και τα επιχειρήματα περί εκμετάλλευσης ιδίως όταν βρουν ευήκοα ώτα αλλά σίγουρα έχουν αλλάξει την επιχειρηματολογία τους…
Σήμερα μιλούν για “δίκαιη ανάπτυξη”, για “κοινωνικό κράτος” που θα φροντίζει τον πολίτη, για παροχές στους “αδύναμους”, για “αναδιανομή του πλούτου”. Και φυσικά σχεδόν ανά πάσα στιγμή προβάλλουν την δική τους “ηθική υπεροχή” η οποία εκφράζεται και “πιστοποιείται” δια της κοινωνικής ευαισθησίας που αυτοί διαθέτουν εν αντιπαραθέσει με τους ανάλγητους-άδικους και αήθεις “νεοφιλελεύθερους” του κέρδους και της εκμετάλλευσης…
Στο σημείο αυτό βρίσκεται και το μεγάλο θέμα. Οι σύγχρονοι κολεκτιβιστές, αλλά από κοντά και οι κρατικοπαρεμβατιστές, για να έχουν τα χρήματα για τις παροχές προς τους “αδυνάτους”, τους “καταπιεσμένους”, αυτούς που εκμεταλλεύονται οι αιμοδιψείς επιχειρηματίες, πρέπει από κάπου να τα βρουν. Από κάπου να τα πάρουν…
Όταν στη διάρκεια του 20ού αιώνα επεχείρησαν να δημιουργήσουν κρατικά εργοστάσια και κρατικές παραγωγές απέτυχαν οικτρά. Και οι εργαζόμενοι “ξεζουμίστηκαν” και κακοπληρώθηκαν, αλλά και τα προϊόντα που παρήγαγαν ήταν “της πλάκας” εκτός των όπλων… στα οποία φαίνεται να τα πήγαν αρκετά καλύτερα…
Όμως το πρόβλημα παραμένει. Πού θα βρουν τα χρήματα οι σημερινοί κολεκτιβιστές (αλλά και οι κρατικοπαρεμβατιστές) για να τα δώσουν στον λαό;… αυτόν που εκμεταλλεύονται οι κακοί καπιταλιστές και αυτοί “υπερασπίζονται”;…
Δεν θέλει και ρώτημα… Άλλωστε δεν υπάρχει και άλλος τρόπος… θα τα πάρουν απ’ αυτούς που έχουν… Δηλαδή τις επιχειρήσεις και τους επιχειρηματίες αλλά και τους όποιους άλλους πραγματικά εργαζόμενους (εργαζόμενους σε παραγωγικές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες) που καταφέρνουν να δημιουργούν έσοδα και κέρδη…
Και θα τα πάρουν δια των “δίκαιων φόρων” και της ηθικής-κλιμακωτής φορολογίας.
Το επόμενο ερώτημα που προκύπτει είναι: Έχουν το δικαίωμα; Έχουν το δικαίωμα κάποιοι, που δεν κατέβαλαν καμιά προσπάθεια ούτε είχαν συμμετοχή στην παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών που πουλήθηκαν στην αγορά, να αφαιρούν ένα μέρος της αξίας του πλούτου που άλλοι παρήγαγαν; Στην Ελλάδα ως γνωστόν δεν αφαιρούν ένα μέρος αφαιρούν όλο τον παραγόμενο πλούτο…
Προφανώς και δεν έχουν…
Και πώς λέγεται η πράξη της αφαίρεσης πλούτου και αξιών από κάποιους εις βάρος κάποιων άλλων οι οποίοι παράγουν πλούτο; Ιδιαίτερα όταν τον πλούτο και τα χρήματα τα παράγουν στις συνθήκες του σκληρού ανταγωνισμού της παγκοσμιοποίησης;
Εξ όσων γνωρίζω αυτή η πράξη λέγεται ληστεία… Και ως εκ τούτου καθίσταται σαφές γιατί ο τίτλος του παρόντος άρθρου είναι “ληστοσυμμοριτισμός”.
Διότι όλοι αυτοί (κολεκτιβιστές και κρατικοπαρεμβατιστές) εκλέγονται με σύνθημα και πρόγραμμα ότι θα μοιράσουν δίκαια τον πλούτο… ΠΟΥ ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΥΝ. Φυσικά αυτό το “ΠΟΥ ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΥΝ…” κρύβεται επιμελέστατα και συνήθως επιτυχώς.
Εξυπακούεται ότι τον πλούτο που “μοιράζουν” πρωτίστως τον δίνουν στον εαυτό τους. Είναι γνωστά τα προνόμια και οι πρόσοδοι των πολιτικών, της ιθύνουσας δηλαδή τάξης στην Ελλάδα.
Δευτερευόντως τα δίνουν σε μια εκτεταμένη γραφειοκρατική νομενκλατούρα διαφόρων επιπέδων, αμοιβών και προσόδων. Και κατά τρίτον στον εκτεταμένο κομματικό στρατό, την γνωστή μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία την οποία διεκδικούν να εκπροσωπήσουν…. Και φυσικά να εξυπηρετήσουν…για να επανεκλεγούν…
Τα παραπάνω φυσικά δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, συμβαίνουν και σε πολλές άλλες χώρες. Απλώς εδώ έχουν φτάσει στο σοσιαλιστικό τους απόγειο…
Και εν τέλει, αυτό ακριβώς το σημείο, δηλαδή ποιοι έχουν δικαιώματα επί του πλούτου που παράγεται είναι και το βασικό σημείο που διαρκώς διαλανθάνει.
Είναι το σημείο που διάφοροι φο-φιλελεύθεροι δεν κατανοούν ή και αγνοούν…
Ότι δηλαδή για να αναπτυχθεί αλλά και να συντηρείται το μεγάλο κοινωνικό κράτος του κοινού καλού είναι απαραίτητη μια προηγούμενη αρπαγή, μια ληστεία του πλούτου που άλλοι παρήγαγαν.
Και αυτή (η αρπαγή-ληστεία) πραγματοποιείται νομίμως από το γνωστό “φιλόστοργο” κράτος του “κοινού καλού”….
Του Γιάννη Νικολή
capital.gr