Οι ιαχές του Ζαεφ, το πλιάτσικο του Ραμα στους Βορειοηπειρώτες και η αποθράσυνση της Τουρκίας είναι το αποτέλεσμα της ασχετοσύνης της κυβέρνησης πάνω σε κρίσιμα εθνικά θέματα. Και της εχθροπατρίας της.
Όσα χρόνια ήταν στην αντιπολίτευση το μόρφωμα που σήμερα κυβερνάει, ζούσε με τα φαντασίωση ότι το ελληνικό κράτος είναι ένα βίαιο και επιθετικό κατασκεύασμα που δρά αδικοπραγώντας παγίως επί των κακόμοιρων γειτόνων του.
Στη συνείδηση αυτών που κυβερνάνε έχει εγκατασταθεί από την καθοδήγηση που πήραν, ότι η Ελλάδα είναι ένας μεγαλοϊδεατισμός και η ιστορία της μια ιμπεριαλιστική ιστορία σε βάρος της ειρήνης και της συνύπαρξης των λαών.
Με αυτά τα μυαλά ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας και με αυτά τα μυαλά διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την εξωτερική της πολιτική.
Με χάδια, προσκλήσεις και κατευναστικές κινήσεις και υποσχέσεις η κυβέρνηση αποπειράθηκε να εξευμενίσει τον σουλτάνο νομίζοντας ότι έτσι ασκείται η εξωτερική πολιτική. Με καλοσύνες και αφέλειες και φιλίες των λαών. Στη ρωμαϊκή αρένα!
Και ανέκραξε η κυβέρνηση κάποια στιγμή ότι η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα είναι η Τουρκία. Χωρίς να έχει βρει ακόμα πού πήγε η φιλία των λαών.
Στη συνέχεια η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά στην απαίτηση των ΗΠΑ να αναγνωριστούν τα Σκόπια με το στανιό από την Αθήνα για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ , γιατί βιάζονται να καθαρίσουν τα Βαλκάνια από τη ρωσική επιρροή. Και έναντι ανταλλαγμάτων στήριξης της κυβέρνησης για να μακροημερεύσει την έπεισαν να υπογράψει ό,τι νάναι, αρκεί να υπογράψει αυτό που αρνιόντουσαν να υπογράψουν όλες οι άλλες ελληνικές κυβερνήσεις.
Δε βρήκαν και καμιά αντίσταση οι ΗΠΑ, με βοηθό τη Γερμανία στην επιχείρηση, δεδομένου ότι οι συριζέοι ήταν ήδη οπαδοί του μακεδονισμού και εχθροί του ελληνικού κράτους, που στερούσε από τους κακόμοιρους τους «Μακεδόνες» το δίκαιο αίτημά τους να αυτοπροσδιορίζονται.
Μέχρι που ο σύντροφος Ζαεφ άρχισε να πανηγυρίζει και να πυροδοτεί αυτούς που ονειρεύονται τη Μακεδονία του Αιγαίου. Έχοντας κάνει τη δουλειά του σαν πατριώτης, σε όφελος της πατρίδας του. Προς μεγάλη έκπληξη και πανικό της ελληνικής κυβέρνησης, που διαπίστωσε ξαφνικά ότι δεν υπάρχει ούτε αλληλεγγύη των λαών ούτε απλή απαίτηση των σλαβομακεδόνων να αναγνωριστούν σαν Μακεδόνες. Θέλουν και το Πόρτο Καράς.
Και ο μεν δημιουργός της επαίσχυντης συμφωνίας Κοτζιάς παριστάνει από μακριά τον τιμητή του ανίδεου Τσίπρα, ότι τάχα δεν υπερασπίζεται σθεναρά τις «λεπτομέρειες» της συμφωνίας- τρίχες- ο δε κ Τσίπρας κουνάει το δάχτυλο στον Ζαεφ, αφού του έχει παραδώσει το όνομα των τριών τετάρτων της Μακεδονίας να το κάνει ό,τι θέλει.
Και κατάλαβε εκ των υστέρων ο πρωθυπουργός και ελάχιστοι από τους αδιάβαστους και εμπαθείς αριστεριστές που τον ακολουθούν, ότι ούτε με τα Σκόπια υπάρχει φιλία των λαών αλλά μόνο απαιτήσεις σε βάρος της Ελλάδας.
Στη συνέχεια, η κυβέρνηση ανέλαβε να μαλακώσει όλες τις συμφορές που προκάλεσε το ελληνικό κράτος και το ελληνικό έθνος στην κακόμοιρη την Αλβανία, με τις προκλήσεις των ακροδεξιών, εθνικιστών, που ζουν στη Βόρειο Ήπειρο και χαλάνε τη φιλία των λαών.
Μέχρι που προχτές η αλβανική κυβέρνηση άρχισε να ξεχερσώνει ελληνικές περιουσίες στα τουριστικά φιλέτα που ορέγεται στη Χιμάρα και να τα κρατικοποιεί. Και εκεί αφυπνίστηκε αίφνης η ελληνική κυβέρνηση ότι κάτι δεν πάει καλά με τη φιλία των λαών και των αδερφών σοσιαλιστικών κομμάτων. Και αντέδρασε!
Και μέχρι να τελειώσει τη θητεία της θα έχει δει ξεκάθαρα από τα χαρτιά της τα ίδια, ότι η Ελλάδα, που τόσο μισεί σαν ιδέα και σαν ύπαρξη, χωρίς να διεκδικεί τίποτε από την Τουρκία, τα Σκόπια, την Αλβανία, ακόμα και την Κύπρο, είναι θύμα διεκδικήσεων και μάλιστα χοντρών από όλους σχεδόν τους γείτονές της. Το ζει, άλλωστε, στην πράξη.
Και θα δει ξεκάθαρα αυτό που ζει.
liberal.gr