Καλοβλέπουν τον τουρισμό και τις υποδομές, για κρατικό αφεντηλίκι…, προβάλλοντας ως ιδέα τη σύμπραξη του κρατικού και δημόσιου τομέα σε επενδύσεις (ΣΔΙΤ) και τάζοντας απίστευτα πράγματα σε κάθε καιροσκόπο, με εμφανή αδιαφορία στο τι σημαίνει αυτό για την ακόμη παραπαίουσα οικονομία.
Λένε λοιπόν (προφανώς για προετοιμάσουν τον δρόμο να τα βάλουν και στο στόμα του Τσίπρα), ότι οι παραλίες που παρέδωσαν στο Υπερταμείο μαζί με τις υποδομές (λιμάνια, δρόμοι, αρχαιολογικές περιοχές που μπορούν να αξιοποιηθούν τουριστικά) δεν είναι προς πλήρη παραχώρηση αλλά για συνεργασίες με το κράτος…
Να έλθουν δηλαδή οι πολυεθνικές, να φέρουν τα κεφάλαιά τους, να κάνουν τις επενδύσεις τους αλλά να χωθεί, στη μέση, και το ελληνικό κράτος με το πρόσχημα της εγγύησης για τον λαό…
Θέλουν, λίγο ως πολύ, να επιστρέψει το κράτος ξενοδόχος αλλά λογαριάζουν χωρίς τον πραγματικό ξενοδόχο…
Αφήνουν επίσης να εννοηθεί (στις πλάγιες βολιδοσκοπήσεις σε επιχειρηματίες και άλλους παράγοντες…) ότι με την παρουσία του κράτους όλες οι επενδύσεις που θα περιέχουν και κρατικό ενδιαφέρον θα απολαμβάνουν προστασία, ταχύτητα και ειδική χρηματοδότηση από τους αναπτυξιακούς νόμους…
Επικαλούνται μάλιστα, για παράδειγμα, το Ελληνικό και την ταλαιπωρία της επένδυσης, επειδή πρόκειται για ιδιωτικοποίηση με αμιγώς ιδιωτικά ενδιαφέροντα, που είναι ανεπιθύμητα στην Ελλάδα.
Επιδιώκουν έτσι να δελεάσουν (μεσάζοντες βέβαια και τυχάρπαστους -εντός και εκτός Ελλάδος-) παρουσιάζοντας (σε κουβέντες στο περιθώριο συνεδρίων και εκδηλώσεων με πρόσχημα τις επενδύσεις) σχέδια και ιδέες, που δήθεν έχουν με την έγκριση του κόμματος, για επανάκαμψη ακόμη περισσότερου κρατικού τομέα στην οικονομία, μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις, με κεντρικό “εργαλείο” τον θεσμό των συμπράξεων κράτους και ιδιωτών.
Ορισμένους (από αυτούς που έχουν λόγους να πείθονται…) τους βάζουν να χειροκροτούν τις κρατικίστικες ιδέες, με ομιλίες και άρθρα οφθαλμοφανούς σκοπιμότητας…
Κρυφή παγίδα σε όλους εμάς θα είναι (δεν χρειάζεται φιλοσοφία) η παράκαμψη της καθαρής μεταφοράς του κράτους στον ιδιωτικό τομέα (για να σωθούν δήθεν στρατηγικοί τομείς της οικονομίας…) με ό,τι συμβαίνει στη συνέχιση της κάλυψης των ζημιών, των πιθανών συμπράξεων, από τον κορβανά και κατ’ επέκταση από το σύστημα κατασχέσεων οικονομιών και ακινήτων.
Όσων έχουν μείνει στα χέρια του λαού…
Οι άνθρωποι και δεν καταλαβαίνουν, ως άσχετοι και ερασιτέχνες, αλλά και δεν μπορούν να δουν πιο πέρα από την αριστερή κόκκινη μύτη τους, που φτιάχνουν στα τσιπουράδικα.
Βεβαίως κανείς πραγματικός επιχειρηματίας δεν τους ακούει και δεν τους παίρνει στα σοβαρά.
Και ας βρίσκονται και στην κορυφή της κυβερνητικής ιεραρχίας, ορισμένοι από αυτούς τους εγκεφάλους…, που σπρώχνουν από παντού, να καθετοποιήσουν τη διαπλοκή στην Ελλάδα.
Ωστόσο δεν λείπουν, από την κουβεντούλα, και οι μεσάζοντες, οι σφουγγοκωλάριοι επιχειρηματίες των Συριζαίων, καθώς και οι προωθημένοι κρατικοδίαιτοι που περιμένουν να κλείσουν τις δουλειές της τελευταίας ώρας πριν τις εκλογές, με υποσχέσεις για τακτοποίηση… μελών της κυβέρνησης όταν δεν θα έχουν τόπο να σταθούν, μετά τη συντριβή των εκλογών…
Πρόκειται για επιχειρηματικό περίγυρο του ΣΥΡΙΖΑ που έχει αντιληφθεί ότι κανείς στην κυβέρνηση δεν θεωρεί πως αυτά που παρέδωσαν στο Υερταμείο (ως υποχρεώσεις μας για αποκρατικοποίηση) θα είναι ατόφιες και ξεκάθαρες παραχωρήσεις στους ιδιώτες, με το κράτος να εξαφανίζεται, εγκαταλείποντας κάθε είδους πελατειακό κύκλωμα…
Οι δε μεσάζοντες (ωτακουστές… απόψεων και ψίθυρων των Συριζαίων) ψάχνουν τώρα (μαζί με κυβερνητικούς) να μεθοδεύσουν τρόπους επανάκαμψης κράτους από το παράθυρο σε οποιαδήποτε κρατική δραστηριότητα βγαίνει από την πόρτα, λόγω των 29-32 ιδιωτικοποιήσεων (προαπαιτούμενα) σε ενέργεια, πετρέλαια, μεταφορές, υποδομές, παραλίες, μαρίνες και βιομηχανία τουρισμού.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Ό,τι σημαίνουν για κάποιους (τελευταίους) ενδιαφερόμενους για τις ιδιωτικοποιήσεις (τις οποίες θα συνδύαζαν με επενδύσεις και θέσεις εργασίας) αλλά κλείνουν φακέλους με ιδέες και σχέδια, γιατί (δεν το κρύβουν) τους είναι αδύνατο να βγάλουν άκρη στο πώς θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα, αν όχι ιδιοκτησία του…
Τι μέλλει γενέσθαι;
Κατά την άποψή μου, στην περίπτωση που δεν έχουμε, από την όποια νέα κυβέρνηση των εκλογών, ως μέγιστη μεταρρυθμιστική προτεραιότητα την αλλαγή μίγματος στην οικονομία με απελευθέρωσή της από την αιχμαλωσία του κράτους, δώστε και σώστε…
Ας τα μαζεύουμε…
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
