Βέβαια, όλα αυτά θα ήταν ειδυλλιακά, αν ο εν λόγω νέος δεν ήταν «κολλητός» ενός παντοδύναμου υπουργού, ο οποίος φροντίζει όλη την οικογένεια του, εν τη ευρεία έννοια της. Και το πρόβλημα οξύνεται όταν η πηγή των εισοδημάτων του έκτακτου αυτού νέου, είναι υπόδικοι και κατάδικοι επιχειρηματίες.

Το όλο θέμα, κλιμακώνεται και μετατρέπεται σε σκάνδαλο, όταν ξέρουμε πως αυτοί οι επιχειρηματίες ευνοήθηκαν προκλητικά από την παρούσα κυβέρνηση. Συνεπώς, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολιτικό πρόβλημα στο οποίο καλείται να απαντήσει η κυβέρνηση και όχι ο κ.Πετσίτης.

Να ξεκαθαρίσω πως, ανεξαρτήτως του κ.Πετσίτη, η υπόθεση των δύο επιχειρηματιών και ο τρόπος με τον οποίο χειρίσθηκε τα προβλήματα τους η κυβέρνηση, αποτελεί ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο.

Στον έναν παραγράφηκε μια απαίτηση του Δημοσίου ύψους 90.000.000, όπως γράφηκε και δεν διαψεύσθηκε, και στον άλλον μετά από παρέμβαση εφτά υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ επιτράπηκε στην βιομηχανία λιπασμάτων που του ανήκει, να λειτουργεί, ενώ χρωστά στην ΔΕΠΑ περίπου 120.000.000 ευρώ. Και αυτό έγινε παρά την διαφωνία του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΠΑ, που όπως ισχυρίζεται, ζητούσε την λήψη νομικών μέτρων.

Μπροστά στα 210 εκατομμύρια ευρώ που έχασε το Ελληνικό Δημόσιο από τους δύο αυτούς επιχειρηματίες, τα 200 χιλιάρικα του Πετσίτη, μοιάζουν με πετσετάκια. Κι όμως προκαλούν περισσότερο, γιατί αποδέκτης τους είναι ένα άτομο που προηγουμένως έβγαζε 500 ευρώ τον μήνα.

Η κοινωνική προέλευση του Πετσίτη και το πεντακόσαρικο που έβγαζε δουλεύοντας, είναι πολύ πιο οικεία στον απλό πολίτη από τα εκατοντάδες εκατομμύρια των δύο ολιγαρχών. Ούτως ή άλλως εκατοντάδες εκατομμύρια κανένας άνθρωπος του καθημερινού μόχθου δεν πρόκειται να κερδίσει σε όλες τις υπόλοιπες ζωές του.

Αλλά γιατί το φτωχόπαιδο από την Καισαριανή να χαλάει πεντοχίλιαρα στα μπουζούκια μόνον και μόνον γιατί είναι παιδικός φίλος του Ν.Παππά; και τι υπηρεσίες προσέφερε στους δύο διαπλεκόμενους ολιγάρχες και τον αμείβουν πλουσιοπάροχα;

Φαίνεται πως δεν έχουν αντιληφθεί οι κυβερνώντες πως οι πολίτες είναι αγριεμένοι. 

Εξοργίζονται όταν βλέπουν τον υπουργό, που πετσόκοψε τις συντάξεις τους, να τρώει χαβιάρι για πρωινό στην Μόσχα ή όταν διαβάζουν για το μενού του πρωθυπουργικού αεροσκάφους.

Είπαμε κατσαπλιάδες είναι ό,τι φάνε, ό,τι πιούνε και ό,τι αρπάξει ο…, αλλά αυτοί ξέφυγαν. 

Πλέον η συμπεριφορά του Πετσίτη αποτελεί ένα συριζαϊκό κοινωνικό πρότυπο. 

Η κυβέρνηση κάνει τις εξυπηρετήσεις στους διαπλεκόμενους και αυτοί χαρτζηλικώνουν πλουσιοπάροχα τους κολλητούς των υπουργών.

Γιατί είμαι σίγουρος, θα υπάρχουν και άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Απλώς τον Πετσίτη τον «έδωσε» κάποιος άσπονδος φίλος του Ν.Παππά. 

Στην πτώση τους θα ανοίξουν πολλά στόματα κι έτσι θα διαπιστώσουμε πως ο Πετσίτης δεν είναι μια μοναδική περίπτωση, αλλά είναι κάτι μεγαλύτερο.

Είναι ιδέα.

Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr