Φίλε Συριζαίε. Συμπολίτη, συμπατριώτη, συμμαθητή, γείτονα, μπατζανάκη, αδελφέ.
Κι άλλες μεγάλες επιχειρήσεις αυγάτιζαν τον τραπεζικό λογαριασμό του Μανώλη.
Κάποια εξαιρετική υπηρεσία θα πρέπει να τους προσέφερε. Κάτι που να άξιζε τα λεφτά του.
Τι ήταν αυτό; Σε αυτή την ερώτηση θα μπορούν να απαντήσουν εκείνοι που έδωσαν τα χρήματά τους.
Δεν είναι κακό να έχει κανείς μία δουλειά. Κάθε άλλο. Κι ο σερβιτόρος κάνει μία τίμια δουλειά. Όποιος έχει σηκώσει τον δίσκο με τα πιάτα ξέρει ακριβώς τι λέμε.
Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν έχουμε δει σερβιτόρο με αμοιβές της τάξης των 150 και των 200 χιλιάδων ευρώ τον χρόνο.
Επίσης, μας προκαλεί εντύπωση η «πέραση» του επαγγέλματος στο Μαξίμου. Αν και έτσι μπορούμε να καταλάβουμε την αντίδραση του Μαξίμου στους… αρίστους.
Γιατί μισούν τόσο πολύ τα καλά σχολεία, τις σπουδές και τις καριέρες. Είναι η συνεισφορά του κ. Καρανίκα στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Τι να τις κάνει κανείς τις σπουδές και τις καριέρες, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την εξουσία;
Δεν μπορεί ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα να παίρνουν 200 χιλιάρικα τον χρόνο. Να ζουν ως μεγιστάνες. Να κάνουν την ζωάρα τους, νιώθοντας ότι ο ήλιος ανατέλλει κάθε μέρα για αυτούς και μόνο για αυτούς.
Όπως στον καπιταλισμό οι θέσεις των πλουσίων είναι λίγες, έτσι και στον σοσιαλισμό λίγες είναι αντίστοιχα οι θέσεις των εκλεκτών.
Αλλά πες μου ειλικρινά: Φανταζόσουν ποτέ ότι θα ένιωθες την ανάγκη να απολογείσαι για τον Μανώλη από την Καισαριανή;
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr