Καταπληκτικά. Να μας συγχωρούνε οι φίλοι μας Αμερικάνοι και Γερμανοί, αλλά δώσαμε! Δεν έχουμε κάτι άλλο να δώσουμε!
Θέλουμε λύση με τους βόρειους γείτονές μας. Αλλά να είναι λύση.
Διότι το να βγάλουμε εμείς από τα σχολικά μας βιβλία τον Παύλο Μελά και τον Μακεδονικό αγώνα για να μην… ενοχλήσουμε, δεν είναι λύση. Μοιάζει με ευνουχισμό!
Επίσης, αυτό που συμβαίνει δεν έχει σχέση με την αυτοδιάθεση των λαών. Είναι μία βίαιη προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας που αφήνει ανοικτούς λογαριασμούς για κάποια στιγμή στο μέλλον.
Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν μία κακή συμφωνία και αυτό επισημάνθηκε από την πρώτη στιγμή. Δώσαμε τα πάντα και δεν πήραμε τίποτα!
Υπό αυτές τις συνθήκες η μη συμφωνία είναι απείρως καλύτερη επιλογή.
Τα επόμενα βήματα είναι πλέον ορατά σε όλους:
Επίπονη προσπάθεια για την επίσημη αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα με δικαιώματα που σε βάθος χρόνου θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στο αίτημα της αυτοδιάθεσης.
Κάποιος πολίτης στην Ελλάδα μπορεί να δηλώνει ό,τι θέλει κι αυτό είναι απόλυτο δικαίωμά του. Τα ατομικά δικαιώματα δεν παραβιάζονται.
Αλλά εδώ δεν μιλάμε για ατομικά δικαιώματα. Μιλάμε για συλλογικά!
Και σε αυτές τις περιπτώσεις ο αυτοπροσδιορισμός του ενός σταματά εκεί που θίγει τον αυτοπροσδιορισμό του άλλου!
Ο κ. Ζάεφ το περιέγραψε με μεγάλη σαφήνεια, για όσους ακόμη δεν έχουν καταλάβει:
Αυτοί (οι βόρειοι γείτονες μας) είναι οι Μακεδόνες και εμείς (οι νότιοι γείτονές τους) οι Έλληνες. Και στο μεταξύ ζουν στην Ελλάδα καταπιεσμένοι «Μακεδόνες». Άρα; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επέμενε στο θέμα της μειονότητας – φάντασμα των Σλαβομακεδόνων στην Ελλάδα. Είχε ξεχωρίσει το θέμα της ονομασίας με εκείνο της γλώσσας και της εθνότητας, τα οποία πολύ απλόχερα έδωσε ο κ. Τσίπρας στον κ. Ζάεφ με την συμφωνία των Πρεσπών. Σήμερα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δικαιώνεται πλήρως.
Όπως θα δικαιωθεί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την επιμονή του να μην περάσει η συμφωνία των Πρεσπών.
Θέλουμε συμφωνία με τους Σλαβομακεδόνες. Αλλά μία συμφωνία που να βάζει τελεία στα όσα έγιναν στο παρελθόν και να αντιμετωπίζει με θάρρος τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Η συμφωνία αυτή δεν μπορεί να έχει την αφετηρία της στην Μακεδονία του Ίλιντεν και στην συμφωνία των Πρεσπών. Χρειάζεται μία άλλη προσέγγιση.
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr