Η επόμενη ημέρα απασχολεί το Μαξίμου και αυτό θα είναι το βασικό κριτήριο για το χρόνο της κάλπης
Ας ξεκινήσουμε από τα σίγουρα. Οσες παροχές κι αν δώσει ο Αλέξης Τσίπρας η ετυμηγορία για την κυβέρνησή του έχει βγει. Θα χάσει τις εκλογές, όχι μόνο γιατί αυτό προκύπτει από όλες οι δημοσκοπήσεις αλλά γιατί οι πολίτες έχουν «σκάσει» από την υπερφορολόγηση, την αναξιοκρατία, τη διάλυση του κράτους.
Αναδημοσίευση από: eleftherostypos.gr
Γράφει ο Πάνος Αμυράς
Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 αντιπροσώπευε το νέο και την ελπίδα, τώρα το 70% των νοικοκυριών εκτιμά ότι η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ούτε ο κ. Τσίπρας πρέπει να αισθάνεται αδικημένος γιατί «δεν τον καταλαβαίνει ο κόσμος». Είχε τις ευκαιρίες του και τις κλότσησε στις αρχές του 2015 όταν η δημοφιλία του βρισκόταν στα ύψη και οι Ευρωπαίοι είχαν πραγματική διάθεση να τα βρουν μαζί του. Ομως μπέρδεψε την αγωνιστικότητα με το λαϊκισμό και κήρυξε επανάσταση με τα λεφτά των άλλων, δηλαδή των φορολογούμενων που θα πληρώνουν για πολλά χρόνια ακόμη την περιπέτεια του 2015.
ΟΣΟΙ ΜΙΛΟΥΝ με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν ότι και αυτά αναγνωρίζουν πως το κόμμα τους θα ηττηθεί. Για αυτό προτάσσουν τη δική τους τύχη, για αυτό κοτζάμ κυβέρνηση δεν μπορεί να βρει έναν υποψήφιο για τον Δήμο Αθηναίων έχοντας ως μόνη επιλογή τον «παγκίτη» Νάσο Ηλιόπουλο.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ημέρα απασχολεί και το Μαξίμου και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι πότε συμφέρει τον Τσίπρα να χάσει τις εκλογές. Τα σενάρια της κάλπης είναι τρία.
ΣΥΜΦΩΝΑ με το πρώτο, η κυβέρνηση τα δίνει όλα τώρα προκειμένου να πάει σε υπερπρόωρες κάλπες τον Φεβρουάριο με τις τσέπες ακόμη γεμάτες από τα αναδρομικά ή μισοάδειες από το μέρισμα. Σε αυτή την περίπτωση θα έχει περάσει τη συμφωνία των Πρεσπών οριακά προκηρύσσοντας εκλογές ή δεν θα έχει καταφέρει να συγκεντρώσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 151 εδρών, γεγονός που θα αποτελέσει και την αφορμή της κάλπης. Το μειονέκτημα αυτού του σεναρίου είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει τον Φεβρουάριο, θα ξαναχάσει τον Μάιο στις ευρωεκλογές και οι διαδοχικές ήττες συνήθως φέρνουν γκρίνιες και εσωστρέφεια.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ σενάριο είναι η εξάντληση της τετραετίας. «Μέχρι την τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου» εισηγούνται στον πρωθυπουργό ορισμένοι στρατηγοί του Μαξίμου που είναι αλυσοδεμένοι με τις καρέκλες τους. Το θετικό αυτής της εκδοχής είναι ότι έχουν μπροστά τους ακόμη 11 μήνες εξουσίας, «όλο και κάτι μπορεί να συμβεί μέχρι τότε» λένε οι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής. Το αρνητικό είναι ότι σε αυτή την περίπτωση οι ευρωεκλογές θα πάρουν από τη Ν.Δ. τη μορφή εθνικών και εάν ο ΣΥΡΙΖΑ υποστεί βαριά ήττα τον Μάιο, τα φαινόμενα διάλυσης έως τον Οκτώβριο θα μοιάζουν με χιονοστιβάδα.
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ είναι να γίνουν οι εθνικές εκλογές μαζί με τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών, στις 19 Μαΐου. Για να επαληθευτεί αυτό, θα πρέπει ο κ. Τσίπρας να μεταφέρει την κρίσιμη ψηφοφορία για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών τον Μάρτιο και αμέσως μετά να πάει σε εκλογές. «Μια και καλή, όλα» λένε οι πιο στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, που ποντάρουν στα μαγειρέματα με τους υποψήφιους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ισχυρή παρουσία και τα παζάρια ψήφων είναι ανοικτά. Αλλωστε το βασικό πρόβλημα του κυβερνώντος κόμματος είναι η αποχή που μπορεί να αντιμετωπισθεί όταν στο παιχνίδι μπαίνουν πολλές κάλπες και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος είναι ένας «ξάδερφος» ή ένας γείτονας. Το βασικότερο πλεονέκτημα του σεναρίου αυτού είναι ότι από τον Μάιο έως το τέλος του 2019, όταν θα πρέπει να γίνει η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, μεσολαβεί ένα ικανό χρονικό διάστημα προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να ρίξει στην αγορά το σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης», στο οποίο έχει εναποθέσει ελπίδες για «επιστροφή». Τότε συμφέρει τον Τσίπρα να χάσει και θα μας εκπλήξει εάν διαλέξει άλλη χρονική στιγμή.
. .
..