Ή αλλιώς: Διαλέξτε: Με το λαό ή με την ελίτ! Μετά το απέσυρε, βέβαια… Γιατί κατάλαβε ότι το σύνθημα θα του γύριζε «μπούμερανγκ» (και αυτό ακόμα, αφού του γύρισαν μπούμεραγνκ όλα τα άλλα…). 

Θα του έλεγαν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ελίτ πια. Υπάρχει μόνο ΑΛΗΤ! Την εκπροσωπεί αποκλειστικά ο ίδιος…

Σημείωση: υπάρχουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες του τι ακριβώς θεωρείται «ελίτ» σε μια κοινωνία…

Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ούτε αμφισβήτηση – «επιστημονική» ή άλλη – για το τι ακριβώς θεωρείται ΑΛΗΤ.

Το ξέρουν όλοι πια – το βλέπουν όλοι, το καταλαβαίνουν όλοι…

Για παράδειγμα, όταν κάποιος κομπάζει δημόσια πως είναι ο μόνος «ηγέτης» διεθνώς που μπαίνει σε έδρες μεγάλων κυβερνήσεων… χωρίς γραβάτα, αυτό τι είναι;

ΔΕΝ είναι «κατάκτηση», βέβαια…

Μόνο ένας συμπλεγματικός, που απευθύνεται σε «τσουτσέκια» θα έλεγε τέτοιες… (μη πω καλύτερα, την τόσο δημοφιλή ελληνική λέξη για τέτοιες περιστάσεις)

Κάποιος πρέπει να του πει, πώς σημασία δεν έχει, αν φοράς γραβάτα όταν πηγαίνεις να συναντήσεις ξένους ηγέτες…

Σημασία έχει, κυρίως, να φοράς… σώβρακα όταν φεύγεις!

Εξ ου και ο σοφός λαός μας, εδώ και δεκαετίες, προειδοποιεί τους άφρονες νεανίες:

–Μη μπλέκετε, παιδιά, τα σώβρακα με τις γραβάτες!

Κάτι ξέρει…

Προειδοποιεί ακόμα να μη μπλέκουμε την ΕΛΙΤ με την ΑΛΗΤ!

Κι αν είχατε ακόμα καμιάν αμφιβολία για την ΑΛΗΤ που κυβερνάει, ελπίζω μετά τα χθεσινά γεγονότα που κάηκαν πάλι τα Εξάρχεια, το κέντρο της Θεσσαλονίκης, ο Βόλος και δύο τρεις ακόμα ελληνικές πόλεις, να πειστήκατε πλήρως…

Κι αν είδατε τις εικόνες από το πυρπολημένο κέντρο της Αθήνας, θα καταλάβατε πια ότι μας κάνουν Βηρυτό (της δεκαετίας του ’70).

Και το κάνουν πια, χωρίς κανένα λόγο! Έτσι, «επετειακά»…

Αυτό δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο…

Πουθενά!

Κάντε και τις συγκρίσεις, τώρα που είναι νωπές!

· –Την περασμένη εβδομάδα, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες μαθητές βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωναν για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Έχοντας μαζί τους το σύνολο του Ελληνικού λαού (70% και πλέον). Η ΑΛΗΤ που κυβερνά και οι «παπαγάλοι» της, τους καθύβρισαν και τους απείλησαν. Οι μαθητές, δεν έσπασαν, δεν έβρισαν, δεν έκαναν βανδαλισμούς. Βγήκαν με την Ελληνική σημαία και διαδήλωσαν την αλήθεια τους. Την αλήθεια της Ελλάδας…

· –Μια βδομάδα αργότερα, πολύ-πολύ λιγότεροι αναρχομπάχαλοι βγήκαν και κατέκαψαν, ξανά, ό,τι βρήκαν! Σπίτια, καταστήματα, και… ελληνικές σημαίες!

Η ΑΛΗΤ που κυβερνά τους απεύθυνε και… «χαιρετισμό»!

Χώρια τα «καλοπιάσματα». Και βέβαια, δεν έπιασε κανένα…

Πράγματι, κάντε μόνοι σας τις συγκρίσεις.

Το μήνυμα σαφέστατο:

Στους «αναρχομπάχαλους» δίνουμε χώρο να καταστρέφουν. Και δεν τους ενοχλούμε…

Τους Έλληνες μαθητές που διαμαρτύρονται για το ξεπούλημα της Μακεδονίας, τους απειλούμε και τους βρίζουμε…

· –Όσους καίνε τη σημαία τους έχουμε «κορώνα στο κεφάλι μας». Τους αποκαλούμε με τρυφερότητα: «τα παιδιά…»

· –Όσους υπερασπίζονται τη σημαία τους κυνηγάμε! Και τους βρίζουμε: «Φασίστες» και «εθνικιστές»…

Τέτοιοι είναι αυτοί που κυβερνάνε σήμερα…

Τέτοιοι και χειρότεροι, όσοι τους στηρίζουν.

Πριν πενήντα χρόνια ακριβώς, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι – μαρξιστής ο ίδιος, μεγάλη «μορφή» της «προοδευτικής διανόησης» εκείνης της εποχής (και από τους πολύ μεγάλους του «νέο-ρεαλιστικού» Ευρωπαϊκού Σινεμά) – είχε πει κατάμουτρα σε αναρχο-αυτόνομους μπάχαλους της εποχής του:

–«Όταν χτυπιέστε με τους αστυνομικούς, εγώ είμαι με τους αστυνομικούς. Γιατί εκείνοι είναι παιδιά φτωχών! Ενώ εσείς είστε τα «βλαστάρια» των μεγαλοαστών μπαμπάδων σας»!

Σημείωση: ο Παζολίνι, υπήρξε ορκισμένος «αντιφασίστας» σε όλη του τη ζωή! Διώχθηκε για τις απόψεις του σε όλη του τη ζωή. Και δολοφονήθηκε από ακροδεξιούς (το 1975). Αλλά είχε τα… «άντερα» να πει αυτή την αλήθεια στους αναρχομπάχαλους της εποχής του. Και τους το είπε μπροστά στα μούτρα τους…

Τέτοια «άντερα» κανείς από τη σύγχρονη «διανόηση» της Ελλάδας δεν είχε!

Τα περισσότερα άτομα που συναποτελούν τις ορδές των κουκουλοφόρων εδώ, είναι παιδιά της ελίτ. Που οι ίδιοι έγιναν… ΑΛΗΤ!

–Τα παιδιά του λαού, τρέχουν για μεροκάματο, τρέχουν σε φροντιστήρια μπας και μπουν σε κάποια «καλή» Σχολή να ξεφύγουν από τη μοίρα τους, τρέχουν να βοηθήσουν τους γονείς τους που με το ζόρι τα φέρνουν βόλτα, ή φεύγουν στο εξωτερικό να δουλέψουν, να σπουδάσουν, να σωθούν…

Τα βλέπετε γύρω σας: Γκαρσόνια στα εστιατόρια και στις καφετέριες, πίσω από «μπάρες» και μέσα σε κουζίνες, ντελιβεράδες και τηλεφωνήτριες…

–Οι κουκουλοφόροι δεν έχουν τέτοιες «έννοιες». Μπα…

Δεν χρειάζεται να δουλέψουν, δεν χρειάζεται να σπουδάσουν, δεν ζορίστηκαν ποτέ για τίποτε. Γι’ αυτό και έχουν όλο τον καιρό να «στοχαστούν» τη… «σαπίλα του καπιταλισμού» που οι ίδιοι πρώτοι ενσαρκώνουν. Και να κάψουν ό,τι μπορούν…

Στέλνοντας «αδιάβαστους» τους βιοπαλαιστές, που από ένα μαγαζί περιμένουν να βγάλουν μεροκάματο. Και τους το καίνε!

Ή όταν δεν το καίνε, ερημώνουν την πόλη και δεν κυκλοφορεί άνθρωπος.

Ποιος τους νοιάζεται; Και γιατί να νοιαστούν;

Αυτοί δεν καταλαβαίνουν τι θα πει μεροκάματο…

Και γιατί να μη τα κάψουν όλα;

Μήπως θα τους κυνηγήσει η αστυνομία; Μήπως θα τους πιάσουν; Μήπως θα τους δικάσουν;

Κι αν γίνει και καμιά «στραβή», ο μπαμπάς θα στείλει δικηγόρους να καθαρίσουν.

Και η εξουσία της ΑΛΗΤ αγρυπνά και διατάζει να αφεθούν «τα παιδιά» αμέσως! Και νομοθετεί και σχετικώς. Και τιμωρεί και τους αστυνομικούς που ίσως τους «κακοφέρθηκαν».

Κι ύστερα οι νεαροί «βλαστοί» περηφανεύονται – στη μαμά τους, στο μπαμπά τους και στα γκομενάκια – για τα «αγωνιστικά» τους «κατορθώματα».

Και πάνε μετά κι ένα τριήμερο για σκι σε κάποιο χιονοδρομικό (όλα πληρωμένα από την «πιστωτική» του μπαμπά), να «ξεσκάσουν»…

Το θάνατο του Γρηγορόπουλου τον έχουν κάνει «επέτειο» για να καίνε τις πόλεις! Χωρίς κόπο και χωρίς ρίσκο, να μας θυμίζουν ότι είναι τα παιδιά της ελίτ, που έγιναν ΑΛΗΤ και που τους καλύπτει η πολιτική ΑΛΗΤ που κυβερνάει.

Το ίδιο ξεδιάντροπα…

Όταν θα φύγει αυτή η χολέρα, όλοι αυτοί θα ακούσουν ξανά – και θα νιώσουν «στο πετσί τους» – τα σοφά λόγια του Παζολίνι.

Και κυρίως θα καταλάβουν «τι ήθελε να πει ο ποιητής»…

Κι εμείς τότε, θα τιμούμε τη μνήμη του Θάνου Αξαρλιάν και των νεκρών της «Μαρφίν».

Όχι καίγοντας και βανδαλίζοντας. Αλλά σταματώντας αυτό τον εκβαρβαρισμό της κοινωνίας. Και στέλνοντας τους «βάρβαρους» εκεί που τους πρέπει: Στο διάολο!

Το χρωστάμε στη μνήμη των «άκλαυτων νεκρών» μας!

Και στη μνήμη κάθε Ελληνόπουλου που πέθανε για την Ελλάδα – ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια – του Τάσου Ισαάκ, του Σολωμού Σολωμού, του Κώστα Κατσίφα, που όλοι πέθαναν χωρίς πράξεις βίας, μόνο με μια γαλανόλευκη σημαία..

Αλλά δεν τους μνημονεύει κανείς.

Το χρωστάμε και στη μνήμη τόσων αστυνομικών που σκοτώθηκαν την ώρα του καθήκοντος που κι αυτοί νέα παιδιά ήταν, αλλά ούτε κι αυτούς τους μνημονεύει κανείς…

Αλήτες!

Πόλεμο στην ΑΛΗΤ!

Το χρωστάμε στους νεκρούς. Αλλά, κυρίως, το χρωστάμε στον εαυτό μας. Και στα παιδιά μας. Που αξίζουν πολύ καλύτερα.

Πέρα από τα τσογλανόπαιδα, τώρα πια ανάμεσα στους κουκουλοφόρους υπάρχουν και κάμποσοι «εκπαιδευμένοι» λαθρομετανάστες. Που την κατά-βρίσκουν να καίνε την Ελληνική σημαία μπροστά στις κάμερες και να μας προκαλούν.

Χθες δεν έκαναν απλές «ασκήσεις» ανταρτοπόλεμου…

Πρόβα τζενεράλε έκαναν! Γι’ όσα ετοιμάζουν από δω και μπρός…

Όχι οι ίδιοι. Αυτοί που τους καθοδηγούν, αυτοί που τους πληρώνουν, αυτοί που τους έφεραν, αυτοί που τους ανέχονται.

Δηλαδή η ΑΛΗΤ…

Μέχρι τώρα πόνταραν στην παθητικότητα της Ελληνικής κοινωνίας. Τώρα η παθητικότητα τελείωσε!

Τώρα ο κόσμος ξύπνησε! Άργησε, αλλά ξύπνησε…

Τώρα πια ξέρουμε ότι εμείς είμαστε οι πολλοί. Αυτοί είναι ελάχιστοι…

Τώρα πια ξέρουμε ότι τα παιδιά μας είναι μαζί μας.

Αυτοί είναι τσογλάνια του συστήματος που στρέφονται «εναντίον» του από βαριεστιμάρα, από «ανία»…

Τώρα πια ξέρουμε, ότι άλλο δεν πάει.

Τώρα πια ξέρουμε, τι πρέπει να κάνουμε…

Πόλεμο στην ΑΛΗΤ!

Θανάσης Κ.
orthografos