“Είμαι εντυπωσιασμένος από τη σοβαρότητα της ελληνικής κυβέρνησης…” δήλωσε πριν λίγες μέρες ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα κ. Τζέφρεϊ Πάιατ. Προχθές ο πρωθυπουργός της γείτονος Άνω Μακεδονίας (εκτός απροόπτου) δήλωσε πως είναι θέμα χρόνου η μακεδονική γλώσσα να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία…
Δηλώσεις σαν τις παραπάνω, ιδίως σε προεκλογική περίοδο, θα θεωρούνταν σαν δηλώσεις υπονόμευσης και καταδίκης της κυβέρνησης.
Παραδόξως από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα εκλαμβάνονται σαν πράξεις στήριξης.
Έχει αλλάξει τόσο ριζικά η ελληνική κοινωνία;
Το πιθανότερο είναι πως όχι.
Αν κυοφορούνται αλλαγές στην αντίληψη των πραγμάτων και την εκλογική συμπεριφορά μετά το 2010 αυτές μάλλον είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση της “πρώτης φοράς Αριστερά” φαίνεται πως εκλαμβάνει
- την ειρωνεία για έπαινο αναγνώρισης,
- τη σύγχυση για αποδοχή,
- τη σιωπή για υποστήριξη και
- τη συντριβή για θρίαμβο.
Η κυβέρνηση δεν έχει ρεαλιστική επαφή με την πραγματικότητα. Αυτό είναι φανερό, όπως φανερό είναι πως δεν έχει αίσθηση του κινδύνου όταν “παίζει άτσαλα” με τους θεσμούς.
Προσέξτε την αλλοπρόσαλλη στρατηγική με την οποία προσέρχεται η κυβέρνηση στην τελική ευθεία για την προεκλογική περίοδο όταν η Ν.Δ. προηγείται ήδη με διψήφιο ποσοστό, τη μεγαλύτερη διαφορά που έχουν καταγράψει δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα από τότε που υπάρχουν.
Σε μια φράση η στρατηγική της κυβέρνησης περικλείεται στο σύνθημα: “Μητσοτάκης ή Χάος”.
Με όσο πιο απλά λόγια γίνεται, η κυβέρνηση έχοντας προεξοφλήσει την ήττα στοχεύει αυτή να είναι όσο το δυνατόν με μικρότερη διαφορά.
Στόχος είναι στη νέα Βουλή που θα προκύψει κάπου στο 9μηνο του 2019 να μην προκύψουν 180 βουλευτές πρόθυμοι να εκλέξουν Πρόεδρο το 2020 προκειμένου το 2020 να πάμε σε πρόωρες εκλογές με απλή αναλογική.
Τούτο, όπως ο καθένας μπορεί να καταλάβει είναι ένα σενάριο ακυβερνησίας.
Με το δίλημμα αυτό είναι σαν να προσέρχεται στις εκλογές με το σύνθημα: “Μητσοτάκης συν πλειοψηφία ή χάος”.
Ας υποθέσουμε πως πάμε σε αλλεπάλληλες εκλογές με απλή αναλογική τα επόμενα 2-3 χρόνια.
Ποια θα είναι η κατάσταση της οικονομίας η οποία ήδη πνέει τα λοίσθια;
Θα υπάρχουν υπερπλεονάσματα ή θα προκύψει μείωση εσόδων και αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων;
Η απλή αναλογική του χάους…
Το μοντέλο της απλής αναλογικής στη χώρα μας όποτε εφαρμόστηκε έχει οδηγήσει σε καταστάσεις ακυβερνησίας, χάους και εκτροπής του πολιτεύματος…
Η απλή αναλογική στην Ελλάδα εφαρμόστηκε σε τρεις περιόδους:
α) Την περίοδο 1926-28 όταν μπήκαν 13 κόμματα στη Βουλή και είχαμε 5 κυβερνήσεις σε δυο χρόνια.
β) Εφαρμόστηκε επίσης την περίοδο 1932-36 όταν είχαμε 4 κυβερνήσεις σε 4 χρόνια και η αδυναμία να συγκυβερνήσουν τα δυο μεγάλα κόμματα της εποχής το “Λαϊκό” και το “Κόμμα των Φιλελευθέρων” έδωσαν την ευκαιρία στον Μεταξά να αναλάβει πρωθυπουργός το 1935 και το 1936 να κάνει πραξικόπημα και να καταργήσει το δημοκρατικό πολίτευμα.
γ) Η απλή αναλογική εφαρμόστηκε και την περίοδο 1950-52 όταν πάλι μπήκαν στη Βουλή 13 κόμματα και υπήρξε ακυβερνησία. Αν ο Πλαστήρας ως ηγέτης της Κεντροαριστεράς δεν άλλαζε τον εκλογικό νόμο, δεν θα προέκυπταν οι ισχυρές κυβερνήσεις Παπάγου στη συνέχεια που ανόρθωσαν τη χώρα από τα ερείπια του πολέμου και του εμφυλίου.
Δεν βγάζουν άκρη…
Είναι προφανές γιατί οι πολιτικοί αναλυτές δεν βγάζουν άκρη με τους στόχους στους οποίους αποσκοπεί η κυβέρνηση και καταλήγουν στο συμπέρασμα πως οι στόχοι αυτοί είναι να αφήσει τον Μητσοτάκη να εξαντλήσει την τετραετία, να χρεωθεί τη διάλυση της οικονομίας και να επανέλθουν δριμύτεροι, ως ηγεμονεύουσα δύναμη της Κεντροαριστεράς.
Μετά από 4 χρόνια όμως ποιος ζει ποιος πεθαίνει…
Το 20% του βαθέος ΠΑΣΟΚ που εξακολουθεί να ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ το πράττει όσο αυτός θα βρίσκεται σε τροχιά γρήγορης επανόδου στην εξουσία.
Μια τετραετία η οποία θα περιλαμβάνει αναδιάρθρωση του Δημοσίου με αξιολόγηση του προσωπικού χωρίς πρόσβαση στα συνδικάτα και τα κόμματα περί την κυβέρνηση είναι μακρό χρονικό διάστημα και συνιστά μεγάλο ρίσκο για τους κρατικοδίαιτους πελάτες της κομματοκρατίας.
Θα μεταπηδήσουν άμεσα στα κόμματα που θα βρίσκονται εγγύτερα της εξουσίας όπως έπραξαν όταν κατάλαβαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεθεί σε τροχιά εξουσίας.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάποιο συνεκτικό σχέδιο ούτε για πριν ούτε για μετά τις εκλογές του 2019, όπως δεν είχε και το 2015 και ακολούθησαν όσα ακολούθησαν.
Οι πολιτικοί αναλυτές δεν βγάζουν άκρη γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για να βρουν τις άκρες του.
Του Κώστα Στούπα
capital.gr