Όταν το τμήμα προστασίας του κράτους και του πολιτεύματος της κρατικής ασφάλειας καλεί πολίτες, ανησυχώ. Η ύπαρξη του τμήματος με ανησυχεί.
Θα μπορούσαν να τους φωνάξουν στο οικείο αστυνομικό τμήμα για διατάραξη της οικογενειακής γαλήνης. Όπως έκαναν με τους μαθητές στο Αγρίνιο! Όχι όμως και στο τμήμα προστασίας του πολιτεύματος…
Κτυπάει η πόρτα, ρωτάς ποιος είναι και ο άλλος λέει με νόημα: «Ασφάλεια, ανοίξτε»! Ή «ασφάλεια, παραδοθείτε».
Διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και την ΛΑΕ. Θα ήθελα την πολιτική τους συντριβή. Να βγουν και να παραδεχτούν δημόσια ότι έσφαλαν, ότι το αληθινό φως είναι μόνο στις τάξεις του νεοφιλελευθερισμού.
Αλλά δεν δέχομαι, ως φιλελεύθερος πολίτης, να υποστηρίζει το κράτος ότι απειλείται από την νόμιμη πολιτική δράση πολιτών.
Από εκείνους που έφτασαν το 2015 μία ανάσα από το να κηρύξουν την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Προσωπικά θα ήθελα τα δυο τους να μου πουν για την δήλωση του υπουργού, τρεις μέρες πριν το περίφημο δημοψήφισμα. Αυτή την δήλωση στην οποία ο κ. Κωσταράκος καθότανε δίπλα στον υπουργό του, σύμφωνα με την οποία ο στρατός θα εξασφάλιζε και την εσωτερική ασφάλεια της χώρας.
Αλήθεια, με βάση ποια επιχειρησιακά σχέδια το έλεγαν αυτό; Τι ακριβώς προέβλεπαν αυτά τα σχέδια; Μήπως η Αρχή, πως την λένε, της Κρατικής Ασφάλειας ενδιαφέρεται γι’ αυτό;
Γιατί τότε, το 2015, το πολίτευμα, πράγματι, κινδύνευσε.
Ο Θεός μας φύλαξε και δεν πήραν οι κομμουνιστές την πραγματική εξουσία. Το 2015. Διότι αν την είχαν πάρει, ένας άλλος Θεός θα ήξερε τι θα μας περίμενε.
Αν σήμερα και χωρίς να έχουν πάρει την πραγματική εξουσία (κατά δήλωση Περιστέρας και Πολάκη) κυνηγούν τον Λαφαζάνη, δεν θέλω να σκέφτομαι ποιοι θα είχαν πάρει σειρά αν την είχαν πάρει.
Για την πραγματική εξουσία πάντοτε ο λόγος.
Ανεξάρτητα και πέρα απ’ όλα τα άλλα, θα πρέπει σήμερα να έχει συνειδητοποιήσει πόσο επικίνδυνο ήταν το παιγνίδι εκείνης της περιόδου. Για τα ατομικά δικαιώματα ο λόγος.
Μία γεύση πρέπει να πήρε με την κλήση του στην Ασφάλεια. Μπορεί τα θύματα να ήσαν σήμερα οι τότε πολιτικοί του αντίπαλοι. Μπορεί η ζωή να τα έφερε έτσι που οι τότε φίλοι του να είναι σήμερα ορκισμένοι εχθροί του. Αλλά τα ατομικά δικαιώματα δεν αλλάζουν σε μία φιλελεύθερη δημοκρατία ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις του πολίτη.
Αυτό δεν ξέρουμε αν το έχει αποδεχτεί ακόμη ο κ. Λαφαζάνης. Και μας είναι αδιάφορο.
Αυτό που σίγουρα μας ενδιαφέρει είναι η δράση του τμήματος προστασίας του κράτους και του πολιτεύματος της κρατικής ασφάλειας.
Αλληλούια!
liberal.gr