Ονομάζει ως ταξιτότητα την πολιτική της ενίσχυσης των εν δυνάμει ψηφοφόρων της, μέσω της μείωσης κατά 20-60 ευρώ του ΕΝΦΙΑ και της παροχής επιδομάτων ύψους 200-400 ευρώ.
Συντονιστής αυτής της οικονομικής και κοινωνικής τοξικότητας, που αγγίζει όλο και περισσότερους πολίτες, είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πρώην αποτυχών αρχηγός του Κομμουνιστικού Κόμματος και εις εκ των θεωρουμένων σοβαρών και σοφών της ηγετικής ομάδας του σύριζα.
Είναι προφανές πως ο αντιπρόεδρος έχει πάρει διαζευκτήριο από την πραγματικότητα.
Μέχρι πρότινος, όλοι γνωρίζαμε πως πάνω από δυο εκατομμύρια φορολογούμενοι, φυσικά και νομικά πρόσωπα, έχουν οφειλές έως 3.000 ευρώ προς την εφορία.
Στην περίοδο διακυβέρνησής του Σύριζα, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών στην εφορία αυξήθηκαν κατά 45%, ενώ μόνο τον περασμένο Σεπτέμβριο οι απλήρωτοι φόροι ξεπέρασαν το μισό δισ. ευρώ.
Τα αποτελέσματα του Σεπτεμβρίου είναι ακόμα χειρότερα. Περισσότεροι από 500.000 φορολογούμενοι τέθηκαν «εκτός μάχης» πληρωμής των φόρων τον Σεπτέμβριο.
Τα στοιχεία της ΑΑΔΕ αποκαλύπτουν ότι μέσα τον συγκεκριμένο μήνα οι φορολογούμενοι με ληξιπρόθεσμα χρέη αυξήθηκαν σε 4.312.395, εν συγκρίσει με τα 3.801.967 άτομα που καταγραφεί με χρέη τον Αύγουστο.
Η καθημερινότητα των πολιτών εξαντλείται στον αγώνα κατά των κατασχέσεων, στην προσπάθεια για ένταξη στους μηχανισμούς των ρυθμίσεων και στην διακράτηση των περιουσιακών τους στοιχείων. Και όλα αυτά για να επιτύχει η ταξικότητα των κυβερνητικών επιλογών.
Το συνολικό ύψος των οφειλών στα ασφαλιστικά ταμεία έφτασε τα 34,3 δισ. ευρώ. Από τις 400 χιλιάδες αιτήσεις για ρυθμίσεις, ενεργές είναι μόνο οι 130 χιλιάδες.
Είναι φανερός πως ο ενεργός πληθυσμός της χώρας, έχει οφειλές τις οποίες αδυνατεί να καλύψει και φυσικά αδυνατεί να ενεργοποιηθεί για να εξέλθει από αυτό το ασφυκτικό καθοδικό σπιράλ.
Στην υπόλοιπη κοινωνία, στην οποία βασίζεται όμως όλη οι οικονομική και κοινωνική επιβίωση του τόπου, προσφέρει φόρους, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και εξοστρακισμό από το οικονομικό γίγνεσθαι.
Προσφέρει τοξικότητα σε όσους παράγουν χρήμα.
Και δίχως χρήμα, τελειώνουν και τα σοσιαλιστικά όνειρα του επαναστατικού παλιμπαιδισμού.