Για τις επικοινωνίες τους τα μέλη των δύο πολυμελών εγκληματικών οργανώσεων χρησιμοποιούσαν κωδικές ονομασίες, προκειμένου να μην γίνονται αντιληπτοί.
Τα «κορίτσια» ήταν οι χρυσές λίρες Αγγλίας, η «ζάχαρη» και το «κίτρινο» παρέπεμπαν σε χρυσό, ενώ ως «ταξιδιώτες» περιγραφόταν πακέτο που περιείχε και χρυσό και χρήματα.
Αυτό είναι μόνο το ένα κομμάτι μιας κραυγαλέας περίπτωσης παραοικονομίας από τις πολλές που ανθούν στην ελληνική αγορά.
Άλλο ένα είναι η ανοχή της κοινωνίας (ελεγκτικοί φορείς, ΜΜΕ, κτλ) που σφύριζαν αδιάφορα με το ανερχόμενο αστέρι της “νεοελληνικής ανάπτυξης”…
Υπάρχει όμως και μία άλλη οπτική στο “‘έπος” Ριχάρδου, με κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις: ποιοί ήταν αυτοί που “κατέθεταν” στον Ριχάρδο το χρυσάφι τους και για ποιο λόγο κατέληγαν σε αδιέξοδο να το κάνουν;
Ποιος ώθησε τους Έλληνες να ρευστοποιήσουν τα προσωπικά τους τιμαλφή και κειμήλια, προκειμένου να επιβιώσουν, από την κρίση;
Η απάντηση υπάρχει και είναι ξεκάθαρη: ο Αλέξης Τσίπρας!
Mα τα ενεχυροδανειστήρια εμφανίστηκαν σαν τα μανιτάρια πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και πάλι επιμένω: ο Τσίπρας έστειλε τους Έλληνες στον Ριχάρδο. Πριν και μετά την ανάληψη της εξουσίας.
Έχει σημασία αν είναι ο ίδιος ο Αλέξης ή αν στη σκιά του βρέθηκαν περιστασιακά ο Γ. Παπανδρέου ή ο ο Α. Σαμαράς της αντιπολίτευσης;
Η ουσία βρίσκεται αλλού: ότι υπεύθυνος και για την παραοικονομία του Ριχάρδου και για την εξαθλίωση των πολιτών ευθύνεται ο λαϊκισμός, του οποίου αρχιερέας στην Ελλάδα, είναι ο σημερινός πρωθυπουργός.
Του οποίου η δράση εκφυλισμού συνειδήσεων και οικονομίας δεν περιορίζεται μόνο στην διαχείριση της οικονομίας μετά τον Ιανουάριο του 2015 αλλά πολύ πιο πριν, όταν απειλούσε με τον πιο χυδαίο τρόπο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Επιπλέον, είναι σαφής η προδιάθεση της πρώην αντιπολίτευσης και της σημερινής κυβέρνησης να δημιουργηθεί μαζική ταξική συνείδηση στους πολίτες.
Με την ελπίδα, να αποτελούν πάντα ένα εύκολα χειραγωγήσιμο κοινό εκλογικής πελατείας ή ένα “λούμπεν προλεταριάτο” διαθέσιμο για υποσχετικής “επανάστασης”…
Κατά συνέπεια, όσο υπάρχουν Τσίπρες στην πολιτική, η οικονομία θα ελέγχεται πλήρως από τον κρατισμό, συντηρώντας την παραοικονομία στην αγορά. Γιατί η ιδιωτική πρωτοβουλία περιθωριοποιείται με αποτέλεσμα να οδηγείται στον προσοδοφόρο παρασιτισμό.
Αλλά και στην δημοκρατία, η εξαθλίωση της κοινωνίας η οποία καλείται να βιαστεί ταξικά για να καταλήξει στην προστασία, οδηγεί στον ολοκληρωτισμό.
Υπάρχουν Ριχάρδοι στον ολοκληρωτισμό;
Υπάρχουν Ριχάρδοι για να εξυπηρετήσουν τον ολοκληρωτισμό!
Όπως οι χρηματοδοτούμενες από τις παλιές δικτατορίες εταιρείες ή όπως οι “ημέτεροι” των ανατολικών κλειστών καθεστώτων.
Με τη διαφορά ότι ο Ριχάρδος γιγαντώθηκε, εδώ, επειδή πολλές ταυτόχρονα εξουσίες βολεύτηκαν από τον παρασιτισμό του.
Ποιό είναι το δίδαγμα;
Ότι μόνο η ελεύθερη και ανοιχτή αγορά, η απαλλαγμένη από τον κρατισμό μπορεί να λειτουργεί με οικονομική και πολιτική υγεία.
Και για όσους πήραν λάθος μήνυμα από τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού, να ξέρουν ότι ο Ριχάρδος δεν είναι σύμπτωμα του καπιταλισμού αλλά του αρρωστημένου νεοελληνικού κρατισμού…
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
liberal.gr