Μία επίσκεψη στα μουλωχτά στο Μάτι αποκάλυψε μόνον αυτό: τη δυσανεξία του Πρωθυπουργού στον Τύπο, με τον οποίο θέλει να παίζει κρυφτούλι.
Στην μετά-δημοκρατία για την οποία εσχάτως μιλάει ο Πρωθυπουργός, χρειάζεται και μετά-επικοινωνία, όπως μπορεί κάποιος να καταλάβει από την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να επισκεφτεί το Μάτι την ημέρα που απεργούσαν οι δημοσιογράφοι.
Στην εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ, η μετά-επικοινωνία έχει όμως γκροτέσκ χαρακτηριστικά, που προσομοιάζουν στις πρακτικές και το στιλ του Ντόναλντ Τραμπ.
Είτε οι δημοσιογράφοι απεργούσαν καλώς, είτε κακώς, το θέμα είναι ότι εμμέσως πλην σαφώς ο Πρωθυπουργός ομολόγησε ότι του είναι κάπως ενοχλητικοί. Αν δεν απεργούσαν δηλαδή, δεν θα πήγαινε, μπορεί κάποιος βασίμως να υποθέσει.
«Ηρθαμε σήμερα που απεργούν οι δημοσιογράφοι για να μην λέτε ότι η επίσκεψή μας έχει να κάνει με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Τα κανάλια είναι κλειστά η συζήτηση ανοιχτή», είπε σύμφωνα με μαρτυρίες.
Παρά ταύτα, το γραφείο Τύπου του εξέδωσε μία ανακοίνωση, συνοδευόμενη από φωτογραφικό υλικό, για να μεταδοθεί μετά την λήξη της απεργίας.
Εν ολίγοις, το πρόβλημά του ήταν μην τυχόν και βρίσκονται δημοσιογράφοι εκεί την ώρα της επίσκεψης, μην τυχόν και έχουμε τίποτε απρόοπτα – και όχι τα επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Είναι μάλλον απίθανο να ήθελε ο Πρωθυπουργός να αποφύγει εκδηλώσεις ενθουσιασμού και μαζικές επευφημίες των κατοίκων της περιοχής…
Οπως και την άλλη φορά, που είχε πάει αξημέρωτα και στα μουλωχτά, με ένα συνεργείο της ΕΡΤ.
Το θέμα είναι γιατί λοιπόν πήγε ο κ. Τσίπρας στο Μάτι;
Αν κρίνει κάποιος από αυτά που είπε στους κατοίκους, καταλήγει στο ότι ήταν άλλη μία περιττή επίσκεψη. Τους μιλούσε για βήματα που πρέπει να γίνουν, για κατεδαφίσεις και αδειοδοτήσεις, για αμιάντους και δεντροφυτεύσεις.
Για όλα αυτά δηλαδή που δεν έχουν γίνει ακόμη.
Στην πραγματικότητα και ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνονται ο Πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του, η επίσκεψη αυτή και η «σύσκεψη» στον καφενέ, ήταν το επόμενο πλάνο από τη νυχτερινή μάζωξη της 23ης Ιουλίου.
Τότε ρωτούσε πότε θα πετάξουν τα Canadair, τώρα έλεγε για τα βήματα που πρέπει να γίνουν.
Είναι άλλο ένα ντοκουμέντο της ανεπάρκειας.
Αλλά κυρίως της πονηριάς και της φτηνιάρικης διαχείρισης μίας τραγωδίας. Τόσο φτηνιάρικης, που γίνεται χαριτωμένη.
Οπως το είχε πει και ο Γεώργιος Παπανδρέου: «εδοξάσθη κρυπτόμενος, κατεποντίσθη εμφανιζόμενος».
Ισως το μόνο που θα μείνει από αυτήν την γενναία πρωτοβουλία είναι μία φράση.
Οταν τα κανάλια είναι κλειστά, η συζήτηση είναι ανοιχτή… Μεταδημοκρατία.
Άγγελος Κωβαίος
