Η Βελούδινη Επανάσταση είχε πετύχει: τον Ιούνιο του ίδιου έτους οι Τσεχοσλοβάκοι ψήφισαν για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες σε ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές, ενώ στις 29 Δεκεμβρίου ο εμβληματικός Βάτσλαβ Χάβελ εξελέγη πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας.
Το 1993 η Τσεχία και η Σλοβακία αποφάσισαν ειρηνικά να πάρουν χωριστούς δρόμους, για να ξαναβρεθούν μαζί εννιά χρόνια μετά, το 2004, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σήμερα, οι δύο χώρες -λίγο περισσότερο η Τσεχία, λίγο λιγότερο η Σλοβακία- θεωρούνται δύο από τα κατ’ εξοχήν επιτυχημένα παραδείγματα μετάβασης από τον κομμουνισμό στην δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς.
Αρκεί μόνο να αναφέρουμε ότι στον δείκτη Παγκόσμιας Οικονομικής Ελευθερίας του Ινστιτούτου Fraser, που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα το ΚΕΦίΜ, η Τσεχία κατατάσσεται φέτος στην 37η θέση παγκοσμίως, η Σλοβακία στην 61η, και η Ελλάδα στην καθόλου τιμητική 111η θέση, τελευταία τόσο μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ, όσο και μεταξύ των βαλκανικών χωρών.
Οι χιλιοβασανισμένες από τον κομμουνισμό Τσεχία και Σλοβακία έθεσαν ως στόχο την ευημερία των πολιτών τους και σε μεγάλο βαθμό την πέτυχαν με πολιτικές για το άνοιγμα των αγορών, για την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.
Εμείς, παρά το γεγονός ότι κομμουνισμό δεν ζήσαμε, παρά το ότι μπήκαμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια 23 ολόκληρα χρόνια πριν από αυτές, βλέπουμε τις πρώην κομμουνιστικές χώρες να μας ξεπερνούν η μία μετά την άλλη.
Ο Μπόλεκ κι ο Λόλεκ μεγάλωσαν, έγιναν επιχειρηματίες και πρόκοψαν.
Εδώ, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε σαν τον Καραγκιόζη.