“Ο διακεκριμένος πολεοδόμος, στέλεχος της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος (σ.σ. η επισήμανση δίνει λίγο αέρα αντιδικτατορικής δράσης, αν και ο πολεοδόμος επί χούντας ήταν ακόμη μαθητής του γυμνασίου αν δεν απατώμαι), γιος του πολιτικού μηχανικού και αντάρτη του ΕΛΑΣ Γιώργη Μπελαβίλα (σ.σ. να μαζέψουμε και κανένα ψηφαλάκι από την τρίτη ηλικία, την Νατάσα Μποφίλιου και όσους ακόμα ονειρεύονται έξοδο στο βουνό…), αποδέχτηκε την πρόταση που του έκανε ο Αλέξης Τσίπρας”.
Συναρπαστική η μάχη για τις δημοτικές εκλογές στον Πειραιά αποφαίνεται η ΕφΣυν.
Τώρα βέβαια αν παρακολουθήσει κανείς προσεκτικά το ρεπορτάζ, ο διακεκριμένος πολεοδόμος γιος του αντάρτη, “που γεννήθηκε στο Πασαλιμάνι” όπως μας ενημερώνει η ΕφΣυν, που ξέρει να τονίζει τα σημαντικά στα βιογραφικά των υποψηφίων, και όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Νίκος Μπελαβίλας, “στρατεύεται για να βοηθήσει τον τόπο που γεννήθηκε, που μεγάλωσε και μεγαλώνουν τα παιδιά του”….είναι λίγο pass partout.
Γιατί προχθές του έγινε πρόταση να είναι υποψήφιος στην Αθήνα, αλλά αρνήθηκε. Και όχι γιατί πάντα ονειρευόταν να είναι υποψήφιος στον Πειραιά. Αλλά γιατί έχει υποχρεώσεις -όπως εξήγησε άλλωστε ο ίδιος- στην εταιρεία Αναπλαση-Αθήνα ΑΕ…
Επίσης το δυνατό χαρτί έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος. Γιατί όπως μας ενημερώνει, η πάντα έγκυρη περί τα Συριζαϊκά εφημερίδα, πριν τον Μπελαβίλα, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρόταση στον αντιπεριφερειάρχη Πειραιά Γιώργο Γαβρίλη (άλλο δυνατό χαρτί κι αυτός) αλλά ο κ. Γαβρίλης αρνήθηκε. Οπότε η Κουμουνδούρου έμεινε με τον Μπελαβίλα στο χέρι.
Εν πάση περιπτώσει ο Μπελαβίλας είναι δυνατό χαρτί για την ΕφΣυν και ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω την έγκριτη εφημερίδα.
Δυνατό χαρτί και με “δυνατό πρόγραμμα” παρακαλώ. Όχι για τα σκουπίδια, τους ελεύθερους χώρους, το πράσινο, ή τα οικονομικά του δήμου. Αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες για τους συνηθισμένους υποψήφιους. Ο Νίκος Μπελαβίλας το δυνατό χαρτί, έχει εντοπίσει άλλο πρόβλημα στον Πειραιά. Που φοβάμαι ότι το αγνοείτε.
“Το πρόβλημα στον Πειραιά, μας λέει σε αποκλειστική του δήλωση στην εφημερίδα, είναι μεγάλο και έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Βαγγέλης Μαρινάκης. Το όνομα που όλοι ψιθυρίζουν και κανείς δεν τολμά να ξεστομίσει”. Τώρα γιατί όλοι το ψιθυρίζουν και κανείς δεν τολμά να ξεστομίσει το όνομα Μαρινάκης, πλην του Μπελαβίλα φυσικά που δεν μασάει, δεν μας το εξηγεί ο πολεοδόμος. Ένα μικρό μυστήριο.
Αλλά μας εξηγεί τουλάχιστον γιατί το πρόβλημα για τον Πειραιά είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Όχι ότι εμποδίζει τη συγκομιδή των σκουπιδιών, τη δημιουργία ελεύθερων χώρων πρασίνου, ή δεν ξέρω γω τι άλλο σκοτεινό κάνει, αλλά γιατί “η ολιγαρχική γάγγραινα πρέπει να φύγει από τον Πειραιά, όχι μόνο γιατί απειλεί τον Πειραιά και τους ανθρώπους του, αλλά γιατί απειλεί να επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα. Το φαινόμενο ολιγαρχών που αγοράζουν δήμους και κανάλια πριν αγοράσουν την ίδια την εξουσία, απειλεί ευθέως τη Δημοκρατία”, λέει ο κ. Μπελαβίλας.
Τώρα γιατί ο δημοτικός σύμβουλος Βαγγέλης Μαρινάκης απειλεί τους ανθρώπους του Πειραιά δεν το εξηγεί ακριβώς ο Νίκος Μπελαβίλας, αλλά υποθέτω όλα αυτά τα φοβερά που περιγράφει, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι εφοπλιστής. Σωστά. Τι δουλειά έχουν οι εφοπλιστές στον Πειραιά;
Σε κάθε περίπτωση, διαβάζοντας τις δηλώσεις του, καταλαβαίνω ότι ο Νίκος Μπελαβίλας δεν πάει μόνο για δήμαρχος Πειραιά. Είναι ήδη υποψήφιος για το Υπουργείο εναντίον του Μαρινάκη, που οσονούπω θα συσταθεί.
Η πρώτη πιστολιά έπεσε σε “ένα ωραίο γλέντι με αγαπημένους συντρόφους στον προφήτη Ηλία”, μας ενημερώνει ο μπαρουτοκαπνισμένος γιος του αντάρτη, που συν τοις άλλοις – οι λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους-, δεν θα είναι επικεφαλής της παράταξης το “Λιμάνι της Αγωνίας”, του συμπαθούς κυρίου Δρίτσα. Η αγωνία για το λιμάνι έληξε με την εκλογή του Σύριζα προφανώς. Έτσι η παράταξη αλλάζει όνομα. Αναζητείται κάτι σε στυλ “go back mister Βαγγέλη” ή κάτι τέτοιο.
Η Υποψηφιότητα Μπελαβίλα βγάζει γέλιο αλλά αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει. Πολύ γέλιο έβγαλε και η εξαιρετική πρόταση του κορυφαίου πολεοδόμου για τη μετατροπή του Ελληνικού σε έναν απέραντο εθνικό κήπο, που θα κόστιζε δισεκατομμύρια στους Έλληνες φορολογούμενους, αντί της αξιοποίησης της έκτασης που μπορεί να αλλάξει το brand name της Αθήνας. Ένας κήπος που θα μετατρεπόταν πολύ σύντομα σε έναν κρανίου τόπο, όπως και το Πεδίον του Άρεως. Εξαιρετική πρόταση που την ακολούθησε μια εξίσου εξαιρετική κωλοτούμπα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συμβιβάστηκε με την ορθολογική λύση της αξιοποίησης του Ελληνικού. Αν ποτέ ξεκινήσει το έργο επί ΣΥΡΙΖΑ, που πολύ αμφιβάλω…
Όλα αυτά βγάζουν γέλιο, αλλά δείχνουν και το πώς θα πορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές εκλογές. Όταν δεν θα μπορεί να βρει κεντροαριστερούς υποψηφίους για να κολλήσει από δίπλα τους, όπως θα έκανε με την περίπτωση Μπουτάρη, θα στραφεί σε “πούρους” αριστερούς.
Η μάχη των δημοτικών εκλογών είναι ούτως ή άλλως χαμένη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ψάχνουν για την ψήφο τους.
Στόχος τώρα θα είναι να ενισχυθεί το φρόνημα των απογοητευμένων αριστερών ψηφοφόρων, με την αναβίωση όλων των παλιοκαιρισμένων συνθημάτων του παρελθόντος, που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Για τις διεφθαρμένες ελίτ που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, για τη διαπλοκή, τους ολιγάρχες, τα γνωστά κλισέ των λαϊκιστών.
Οι γνωστές καραμέλες, που αποδεικνύουν ότι δεν έμαθαν τίποτα από την κρίση και το γιατί φθάσαμε στη χρεοκοπία. Ούτε θα μάθουν ποτέ.
Αν πάλι διερωτάστε γιατί αυτό το μένος ειδικά με τον Μαρινάκη, να σας θυμίσω τα γεγονότα. Η κρίση προέκυψε όταν ο εφοπλιστής και πρόεδρος του Ολυμπιακού, παρήκουσε τις “εντολές” και αγόρασε τον ΔΟΛ. Τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό που η ομάδα Τσίπρα ήθελε να παραδώσει σε άλλον επιχειρηματία, που τότε είχε ειδικές σχέσεις με το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι για να ξέρουμε πόσο ειλικρινείς είναι οι αφορισμοί των ολιγαρχών και των οικονομικών συμφερόντων.
Του Μανόλη Καψή
capital.gr