Να εξηγήσω ότι το «τρολ», εκ του αγγλικού troll (τερατάκι των μυθολογιών του Βορρά), είναι ένας τύπος σκυμμένος πάνω σε ένα λάπτοπ, που δουλειά του είναι να επιτίθεται σε επιλεγμένους στόχους μέσα από τα social media.
Η συγκεκριμένη απόφαση προκάλεσε την αγανάκτηση της αντιπολίτευσης, επί τη βάσει κάποιου ασαφούς ηθικού κωλύματος, λόγω της προϋπηρεσίας του διορισθέντος ως τρολ.
Η ηθική αγανάκτηση δεν νομίζω όμως ότι έχει θέση στο ζήτημα αυτό. Τη φέρνει η κεκτημένη ταχύτητα μιας εποχής η οποία τελειώνει και εμείς, οι τυχεροί, βλέπουμε τα τελευταία της.
Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να κάνει το τρολ γενικό γραμματέα και μάλιστα Ενημέρωσης είναι μία ακόμη απόδειξη του κυνικού ρεαλισμού, με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει να κρατιέται στην εξουσία.
Για τα μέτρα της εποχής μας, τα τρολ πρέπει να έχουν τέτοιες επιτελικές θέσεις, όπως του γ.γ. Ενημέρωσης και Επικοινωνίας.
Μετά την προεκλογική καμπάνια του Ομπάμα το 2008, την πρώτη που βασίστηκε κυρίως στα social media, ολοένα και μεγαλύτερη σημασία αποκτούν οι τρομερές δυνατότητες που απελευθερώνει το Ιντερνετ.
Το πεδίο της πολιτικής διαμάχης εκτείνεται πια στον κυβερνοχώρο και στα δίκτυα επικοινωνίας που προσφέρει στους χρήστες. Οσο θα υποχωρεί (και θα αποχωρεί) η γενιά των ηλεκτρονικά αναλφάβητων τόσο το κέντρο βάρους της πολιτικής θα μετατοπίζεται προς τον κυβερνοχώρο.
Η τεχνολογία από μόνη της, ωστόσο, δεν έχει ηθική συνείδηση ούτε ηθικό προσανατολισμό.
Οι υπηρεσίες της μπορεί να είναι εξίσου ευεργετικές όσο και άθλιες. (Και τα αυτοκίνητα, ξέρετε, όταν πρωτοβγήκαν στους δρόμους θέριζαν κόσμο κανονικά…).
Το κακό με το Ιντερνετ –μέσα στα τόσα καλά του, μην παρεξηγηθώ– είναι ότι απενοχοποιεί και χειραφετεί τη βλακεία. Η επικοινωνία γίνεται μαζική, άμεση και τελείως αφιλτράριστη, απαλλαγμένη από κάθε περιορισμό που θέτει το μέτρο του κύρους.
Ντρέπεσαι, λ.χ., να πεις ότι μας ψεκάζουν έξω από το καφενείο του χωριού όπου συχνάζεις, γιατί φοβάσαι ότι θα σε κοροϊδέψουν.
Οταν βλέπεις, όμως, ότι οι ηλίθιοι σαν και σε σένα είναι χιλιάδες και αμέσως προσβάσιμοι, η δυνατότητα αυτή, η χειραφέτηση της βλακείας δηλαδή, γίνεται δύναμη πολιτική, εκμεταλλεύσιμη ιδίως από τους πλέον αδίστακτους.
Κάθε βλακεία που δεν στέκεται στη λογική ανάλυση, π.χ. «θα πετάξω τους μετανάστες έξω» ή «θα τα πάρω από τους πλούσιους», γίνεται πολιτική πρόταση, επειδή υπάρχει πια ο τρόπος να το πετύχει το κάθε αδίστακτο παλιόμουτρο.
Το ψέμα επεκτείνεται όσο του το επιτρέπει η βλακεία.
Στη δική μας περίπτωση, του εξυπνότερου λαού του κόσμου, έχει επικρατήσει σε κάθε μορφή του.
Ο Τσίπρας, λ.χ., μέμφεται και χλευάζει την αντιπολίτευση, επειδή η δική του κυβέρνηση φέρνει ένα μέτρο (τη μη περικοπή των παλαιών συντάξεων), το οποίο είχε προτείνει πρώτη η αντιπολίτευση.
Η Φωτίου, όταν ερωτάται «πόσα παιδιά έμειναν εκτός», απαντά ότι «δεν έμεινε κανένα που οι γονείς του βρήκαν νωρίς θέση» και ο Τζανακόπουλος αγανακτεί που του καταλογίζουν ότι εξήγγειλε 10.000 απολύσεις παπάδων, επειδή εκείνος μίλησε μόνο για τις προσλήψεις που θα καλύψουν τις κενές θέσεις.
Μιλούμε, δηλαδή, για κανονική αντιστροφή της πραγματικότητας· και μας πειράζει ότι το τρολ γίνεται γενικός γραμματέας Ενημέρωσης;
Η κατεξοχήν περίπτωση που βλέπουμε τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση.
Πέραν των άλλων, ο επιλεγείς γενικός γραμματέας εκφράζει και την έννοια της επαγγελματικής προόδου.
Σκεφθείτε ότι ξεκίνησε ως δημοσιογράφος τη «Αυγής», έγινε τρολ από μεράκι («μου αρέσει να τσακώνομαι ηλεκτρονικά», είχε δηλώσει παλαιότερα), προήχθη σε αρχιτρόλ (συντονιστής ομάδας τρολ) και από εκεί γενικός γραμματέας!
Είναι το American dream στη συριζαϊκή εκδοχή του σοσιαλισμού για Ινδιάνους της Βενεζουέλας…
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
kathimerini