Η αλήθεια είναι πως μετά από τρία μνημόνια και μια οκταετία κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών η Ελλάδα έχει πολλές αποτυχίες αλλά και μια επιτυχία.
Το 2009 κατά την τελευταία χρονιά της καταστροφικής διακυβέρνησης Καραμανλή, ο κρατικός προϋπολογισμός είχε φτάσει να έχει πρωτογενείς δαπάνες 74 δισ. ευρώ ενώ τα έσοδα είχαν μείνει στα 55 δισ. ευρώ. Το πρωτογενές έλλειμμα ήταν στα 18,5 δισ. ευρώ ενώ το συνολικό έλλειμμα ξεπερνούσε τα 30 δισ. ευρώ.
Ήδη, από το 2014 και μετά οι δαπάνες έπεσαν κάτω από τα 50 δισ. ευρώ και τα έσοδα ξεπέρασαν τα 50 δισ. ευρώ. Το 2017 π.χ. οι πρωτογενείς δαπάνες ήταν στα 49,4 δισ. ευρώ και τα έσοδα στα 51,4 δισ. ευρώ. Πρωτογενείς ονομάζονται οι δαπάνες του προϋπολογισμού χωρίς αυτές για τους τόκους του χρέους.
Επί της ουσίας η προσαρμογή, δηλαδή η μείωση των κρατικών δαπανών κατά 30 και πλέον δισ. ευρώ έγινε την περίοδο 2010-2014.
Αντιθέτως κανένα βήμα προόδου δεν έχει γίνει σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος και την προσέλκυση επενδύσεων.
Τα ελλείμματα αυτά αποτελούν την αιτία της υποθήκευσης της χώρας και του μέλλοντος των παιδιών της. Τα ελλείμματα προέκυψαν από την περίοδο της ευημερίας με δανεικά. Το κράτος δανειζόταν και μοίραζε μισθούς, συντάξεις και προμήθειες.
Το κόστος όλων των μεγάλων έργων της τελευταίας 20ετίας δεν ξεπέρασε τα 15 δισ. ευρώ (Αττική Οδός, Μετρό, Ρίο-Αντίρριο, αεροδρόμιο, Εγνατία κλπ). Το κόστος της Ολυμπιάδας του 2004 ήταν κάτω των 10 δισ. ευρώ. Τα μεγάλα έργα, η Ολυμπιάδα συν το κόστος των αμυντικών εξοπλισμών δεν άθροιζαν πολύ περισσότερα από 50-60 δισ. ευρώ.
Από τα 50-60 δισ. ευρώ θα πρέπει να υπολογίσουμε τις υπερτιμολογήσεις που καρπώθηκε η διαπλεκόμενη κρατικοδίαιτη επιχειρηματική τάξη και από αυτές τις μίζες που δόθηκαν σε κόμματα και πολιτικούς. Επί της ουσίας μιλάμε για ένα κλάσμα του παραπάνω ποσού που καλώς πρέπει να διερευνηθεί και οι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Πάνω από τα 2/3 των κρατικών δαπανών όμως αφορούν μισθούς και επιδοτήσεις συντάξεων. Μισθών στις περισσότερες περιπτώσεις που δίνονταν χωρίς αξιολόγηση της αντιπροσφερόμενης εργασίας (άρα ανταποδοτικότητας του κράτους) και συντάξεων που δεν είχαν καμιά σχέση με το ύψος των αντίστοιχων κρατήσεων ή κάποια λογική στις ηλικίες της συνταξιοδότησης.
Προνομιούχες ομάδες πελατών των κομμάτων που εναλλάσσονταν στην εξουσία εξασφάλιζαν προνόμια με αντάλλαγμα την οργανωμένη ψήφο τους. Όλα αυτά σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας και κυρίως των επόμενων γενεών, γιατί αυτές αφορά το χρέος.
Μόνο για επιδότηση των συντάξεων από το 2000 μέχρι το 2014 ο κρατικός προϋπολογισμός δαπάνησε πάνω από 200 δισ. ευρώ.
Ο βασικός κορμός του εργατικού δυναμικού της χώρας υποαπασχολείται στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, κατά έναν τρόπο που θυμίζει τα σοβιετικά καθεστώτα.
Το ίδιο συμβαίνει και με το ελληνικό δημόσιο. Παντού έχουν 1-2 “άτυχους” με πρωτόγονα μέσα να ταλαιπωρούν μερικές εκατοντάδες πολίτες και η μεγάλη μάζα είναι κρυμμένη και υποαπασχολείται.
Αν παραχωρούσαν σε μια ιδιωτική εταιρεία την εκ του μηδενός αναδιοργάνωση του ελληνικού δημοσίου σε μια πενταετία το πολύ με το ένα τρίτο του προσωπικού θα είχαμε πολλαπλάσια ανταποδοτικότητα με πολύ θετικές συνέπειες στην ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα.
Κάποιες πρώην σοβιετικές χώρες το έχουν πετύχει αυτό όπως π.χ. η Εσθονία η οποία έχει εξαλείψει τη γραφειοκρατία και άρα τη διαφθορά που τη συνοδεύει (γρηγορόσημο). Στην Εσθονία έχουν τις υψηλότερες ευρυζωνικές συνδέσεις στον κόσμο και η χώρα κατέχει το ρεκόρ για τη δημιουργία νεοσύστατων εταιρειών (startups) ανά κεφαλή πληθυσμού. Οποιοσδήποτε Εσθονός πολίτης μπορεί να δημιουργήσει και να λειτουργήσει μια επιχείρηση μέσα σε 15 λεπτά, από όπου και αν βρίσκεται…
Φυσικά αν συμβεί αυτό και μειωθούν οι αργόμισθοι στο δημόσιο και οι πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες που εισπράττουν τις μεγαλύτερες συντάξεις,
Γι’ αυτό μην ελπίζετε αν πρώτα δεν μηδενίσει το κοντέρ. Κάτι που φαίνεται να πλησιάζει…
Η Ελλάδα μοιάζει με το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη.
Βλέπε: Οι μεταβολές της ευημερίας…
Αν κοιτάξετε τα αποτελέσματα των εκλογών και των δημοσκοπήσεων σε όλες αυτές τις χώρες θα διαπιστώσετε πως ακούνε αριστερά και αλλάζουν πεζοδρόμιο…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr