Το μαύρο μας το… Friday

Η προοπτική ή μάλλον η ηδονή της έκπτωσης, εκεί που ο Έλληνας και κυρίως η Ελληνίδα νομίζει ότι πιάνει κορόιδο τον έμπορο, αρκεί για να γεμίσουν ουρές τα καταστήματα και από το σύνηθες window shopping να γίνει και λίγο πραγματικό shopping. 

Σε κάθε περίπτωση, καλές ή κακές οι τιμές, είτε τσίμπησαν λίγο πριν τις εκπτώσεις είτε όχι, είτε πρόκειται για την τεράστια ευκαιρία είτε όχι, η αγορά είναι καλό να κινείται… Και πέρα από την πλάκα, η αγορά το έχει πραγματικά ανάγκη. Αλλά και ο κόσμος τις καλύτερες τιμές… Win – win.

Γιατί βλέπετε, η κατανάλωση μπορεί να δαιμονοποιείται από… μερικούς μερικούς ιδεοληπτικούς, όμως αποτελεί έναν βασικό πυλώνα της οικονομίας και μία πρώτης τάξης πηγή εσόδων και για το δημόσιο. Και αποτελεί ένδειξη μίας ζωντανής αγοράς.

Αρκεί να μην γίνεται εις βάρος άλλων υποχρεώσεων. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι στην Ελλάδα βρισκόμαστε εδώ και καιρό αντιμέτωποι με το φαινόμενο να έχουμε αρχίσει να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Ναι, ναι και πάλι…

Αυτό έχουν δείξει ορισμένες μελέτες τώρα τελευταία.

Σημάδι ότι είτε η παραοικονομία εξακολουθεί να ανθεί, αλλά σε μεγάλο βαθμό και ότι οι πολίτες έχοντας κουραστεί από την ισοπέδωση της ζωής τους βάζουν ένα ψυχολογικό φρένο στη συνεχή μείωση του βιοτικού τους επιπέδου. Ακόμη και εις βάρος άλλων υποχρεώσεων, όπως πχ η εξυπηρέτηση του δανεισμού τους.

Σε πρώτη φάση αυτό συνέβη με αντικείμενο τη διασκέδαση. Ε, ας κατευθυνθεί τουλάχιστον και προς την εμπορική αγορά, καθώς εκεί σίγουρα όσα ξοδεύονται πιάνουν περισσότερο τόπο προς όφελος της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Ακόμα και όπου πρόκειται για ξεστοκάρισμα, πάλι καλό είναι.

Κατά τα άλλα, το μαύρο μας το χάλι συνεχίζεται παρά το… 4ο Μνημόνιο του Αλέξη με τον λαό. Αλήθεια, αυτή η ατάκα δεν θυμίζει προσπάθεια μίμησης εκφράσεων σε στυλ Ανδρέα Παπανδρέου;

Θα πουν πολλοί, ιεροσυλία η σύγκριση. Προφανώς.

Άλλωστε άλλο η μίμηση, άλλο η προσπάθεια μίμησης και το κακέκτυπο και άλλο το αυθεντικό, το ορίτζιναλ. Έστω και αν σε πολλούς άλλους δεν άρεσε…

Γιατί το μαύρο μας το χάλι;

Γιατί η φορομπηχτική πολιτική συνεχίζεται, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων τσεκουρώνεται, η αποβιομηχάνιση της χώρας συνεχίζεται, επενδύσεις νέες δεν έρχονται, το τραπεζικό σύστημα παραπαίει…

Τι άλλο να συμβεί δηλαδή για να μη νιώθουμε την ευφορία που βλέπει γύρω του και μοιράζει ο πρωθυπουργός και οι Βρυξέλλες…

Εκτός αν θεωρείται “συμφωνία με τον λαό” η επιδοματική πολιτική.
Τότε αλλάζει. Και καθένας είναι άξιος της μοίρας του…

Black Friday λοιπόν και όποιος αντέξει.

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr