Το τρολάρισμα είναι ένας όρος που έγινε ευρέα γνωστός, τα τελευταία δέκα χρόνια, εξαιτίας της συνεχώς αυξανόμενης χρήσης των κοινωνικών δικτύων και κυρίως του Twitter. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το φαινόμενο δεν παρατηρείται και στα υπόλοιπα (Facebook, Instagram κ.λπ.)
Ο όρος έχει την έννοια της διασποράς ειδήσεων, ψεύτικων ή αληθινών, με σκοπό είτε την ψυχαγωγία (πλάκα, καλαμπούρι κ.λπ.) απέναντι σε άλλους χρήστες, είτε την, συνήθως αλλά όχι αποκλειστικά, πολιτική παραπληροφόρηση και παραπλάνηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου εύρους χρηστών. Δηλαδή, σε απλά ελληνικά, επιδιώκει την κοροϊδία, το δούλεμα αν θέλετε, του στόχου του.
Βέβαια η τεχνική, σαν μέρος μιας γενικότερης πολιτικής στρατηγικής, εφαρμοζόταν πολύ πριν τον ερχομό των social media και την εφεύρεση του όρου. Αν κοιτάξει κανείς την παγκόσμια και τοπική πολιτική ιστορία προσεκτικά, θα βρει δεκάδες παραδείγματα.
Στην Ελλάδα, ένα υπέρλαμπρο παράδειγμα, είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ του 85-95. Εκτός εάν κάποιος νομίζει ότι π.χ. το περιβόητο “Τσοβόλα δώστα όλα” ή το “είπαμε να πάρει ένα δωράκι αλλά όχι και 500 εκατομμύρια”, ήταν απλά ευφυολογήματα και όχι στοχευμένα πολιτικά μηνύματα ανατροπής συγκεκριμένων δεδομένων…
Εκείνοι όμως, που ανέβασαν το τρολάρισμα σε Ολύμπια ύψη και το μετέτρεψαν σε ύψιστη τέχνη, είναι ο Αλέξης Τσίπρας και το σχετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ.
Διαφωνείτε; Βάσει αποτελέσματος, υπάρχει μεγαλύτερο ή σημαντικότερο περιστατικό τρολαρίσματος στην Ιστορία, από το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 και όσα το ακολούθησαν εκείνο το καλοκαίρι; Ή μήπως πιστεύει κανείς πως το περιβόητο “Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” δεν ήταν ολοκάθαρο τρολάρισμα;
Οι άνθρωποι όχι απλά το έχουν ανάγει σε τέχνη αλλά το χρησιμοποιούν σαν κύριο άξονα της πολιτικής στρατηγικής τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες με την περίφημη Συμφωνία για τον διαχωρισμό (ο Θεός να τον κάνει), Κράτους-Εκκλησίας.
Παρότι η Ιεραρχία απέρριψε “μετά Βαΐων και κλάδων” (73 από τους 81 ιεράρχες είναι αντίθετοι, κατά δήλωση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας στον ΣΚΑΪ), την πρόταση της κυβέρνησης, εκείνη επιμένει ότι θα την φέρει στη Βουλή και θα την επικυρώσει. Παρότι έχει ανακοινωθεί επίσημα ότι, αρκεί να μην τηρηθεί ή ν’ αλλάξει ένα και μόνο σημείο, για να μην έχει καμία ισχύ!
Βλέπετε, για τον Αλέξη Τσίπρα, αυτό που έχει σημασία είναι να βγουν οι 10.000 ιερείς από την μισθοδοσία του Δημοσίου. Όχι φυσικά να μειωθεί η δαπάνη μισθοδοσίας! Όχι βέβαια! Δεκάρα δεν δίνει για τη δαπάνη μισθοδοσίας το Μαξίμου! Απλά, ο Ηγέτης θέλει να εμφανιστεί μειωμένος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να μπορεί να ισχυρίζεται ότι θα προσλάβει άλλους 10.000.
Σε απλά λόγια, να μπορεί να κοροϊδεύει όλους όσους εξακολουθούν να έχουν το απατηλό όνειρο του διορισμού στο Δημόσιο. Ώστε να υφαρπάξει την ψήφο τους, ακόμη μία φορά.
Υποδειγματικό τρολάρισμα! Τόσο προς την Εκκλησία, όσο και προς τους πολίτες εκείνους που δεν θέλουν ν’ αντιληφθούν ότι ο κόσμος άλλαξε και πως αν δεν αλλάξει η Ελλάδα, θα χαθεί!
Φυσικά δεν είναι η μόνη περίπτωση αριστοτεχνικού τρολαρίσματος από τον πρωθυπουργό και το κυβερνητικό επιτελείο.
Αντίστοιχης τεχνικής και πολύ μεγαλύτερου πολιτικού και οικονομικού βεληνεκούς είναι η κατάσταση με την περικοπή ή μη των συντάξεων.
Όπου έχουμε το παράλογο, χώρα η οποία χρειάστηκε να εφαρμόσει αυστηρή και πολυετή δημοσιονομική προσαρμογή, ενώ βρίσκεται σε δεινή οικονομικά θέση, όχι απλά να επιμένει αλλά να επιδιώκει μετ’ επιτάσεως, να πληρώσει σε συντάξεις ένα εξωφρενικό και απόλυτα μη βιώσιμο ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού της Προϊόντος. Αδιαφορώντας εντελώς αν για να το επιτύχει θα πρέπει να διατηρήσει την εξοντωτική φορολογία, που της στερεί κάθε ελπίδα άμεσης ανάκαμψης.
Το αστείο της υπόθεσης είναι πως αρχικά δέχθηκε να περικόψει τη σχετική δαπάνη και η εφαρμογή του ψηφισμένου νόμου θα βοηθούσε πολλαπλά τη χώρα, ν’ αποκτήσει έντονη δυναμική ανάκαμψης.
Ενώ τώρα, οι βέβαιες προσφυγές των “νέων” συνταξιούχων (με αίτηση μετά τον νόμο Κατρούγκαλου), όχι απλά θα την ανακόψουν αλλά, μόλις τελεσιδικήσουν, θα την εξαφανίσουν τελείως! Τόσο καλά!
Δυστυχώς για όλους μας όμως, η προοπτική μιας πραγματικής ανάκαμψης, δεν ενδιαφέρει καθόλου τον Αλέξη Τσίπρα! Μα καθόλου! Μοναδικό του μέλημα, η διατήρηση της καρέκλας! Προκειμένου δε να την πετύχει, θα θυσιάσει τους πάντες και τα πάντα.
Ούτε σέντσι δεν δίνει π.χ. εάν έτσι πρόκειται να φύγουν στο εξωτερικό άλλες 100.000 νέοι, μορφωμένοι Έλληνες.
Ίσα-ίσα που μπορεί και να το εύχεται κιόλας!
Λιγότερες ψήφοι καπιταλιστών, σημαίνουν ότι οι ψήφοι των συνταξιούχων “μετρούν” περισσότερο.
Γιατί νομίζετε υπόσχεται και δίνει στους συνταξιούχους και όχι π.χ. στους ανέργους; Οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη;
Μα διότι αποσκοπεί σε ψήφους και μόνο! Και για να τους κερδίσει τρολάρει. Τόσο τους υποψήφιους ψηφοφόρους, όσο και όλους τους υπόλοιπους.
Για όσον καιρό μπορεί…
Το γεγονός ότι με αυτόν τον τρόπο οδηγεί τη χώρα, όλο και πιο κοντά στην καταστροφή, δεν απασχολεί κανέναν. Π.χ. με τη μη περικοπή των συντάξεων συμφωνεί και σύσσωμη η αντιπολίτευση.
Τι κι αν πρόκειται για μια κατάσταση μη βιώσιμη; Τι κι αν πρόκειται για μια κοινωνία που καταβροχθίζει το μέλλον των ίδιων της των παιδιών;
Όταν η Ελλάδα συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα, τότε θα καταλάβει τι επέτρεψε να συμβεί τον Ιανουάριο του 2015.
Την ίδια στιγμή θα καταλάβει τι πραγματικά κόστισε εκείνη της η επιλογή.
Τότε θα σημάνει και ο χρόνος που θ’ αρχίσει να βλαστημά την ώρα και τη στιγμή κατά την οποία αναρωτιόταν πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα ενώ, βαθιά μέσα της, ήξερε την απάντηση…
Πέτρος Λάζος
capital.gr