Πολλοί αναρωτιούνται γιατί -μετά από τέσσερα χρόνια- ο ΣΥΡΙΖΑ αναμοχλεύει συνεχώς παλιές υποθέσεις ή ανακατεύει την τράπουλα αντί να «κάτσει επιτέλους κάτω να κυβερνήσει».
Και η απορία έρχεται και από ανθρώπους που γνωρίζουν το χαρακτήρα του και την εγγενή κακία που κουβαλάει μέσα του.
Σου λέει, πλησιάζει η ώρα και δεν έχει επιδείξει έργο, εκτός από κάτι νομοσχέδια για θέματα φύλου και άλλα τριτεύοντα. Γιατι ανοίγει το φάκελλο Σημίτη;
Μα είναι απλό:
Η παγίδα που προσπαθεί να στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επιτιθέμενος στο Σημίτη και στο Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, δεν προσπαθεί να πλήξει μόνο το μη θετικά διακείμενο προς αυτόν ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ που δεν τον θέλει και ούτε πρόκειται να τον ψηφίσει.
Πρωτίστως και κυρίως επιτίθεται σε σύμβολα της μεταπολίτευσης τα οποία δεν ταιριάζουν στον πολιτικό του φαινότυπο.
Γι’ αυτό εξάλλου μένει στο απυρόβλητο ο «Ανδρέας», όπως και ο Κώστας Καραμανλής και ιδίως τα πρώην ενεργούμενα τους, με τα οποία τον συνδέουν υπαρκτοί ή συμβολικοί δεσμοί, εφόσον, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, λιγότερο ή περισσότερο τελεσίδικους, οι δύο πρώην κομματικοί ηγήτορες έχουν σιωπήσει εκουσίως ή μη(…) και είτε πλέον δεν μπορούν(…) είτε δεν θέλουν(…) «να μιλήσουν» είτε ενδεχομένως στην περίπτωση του Κώστα του Β’ και τα δυο…
Το πρόβλημα δεν είναι όμως αυτά τα σύμβολα. Είναι ότι μέσω της απαγόρευσης τους ο ΣΥΡΙΖΑ ελέγχει το πολιτισμικό υπόδειγμα της χώρας.
Ενώ έχει αποδείξει (με τους διορισμούς, με τους στενούς δεσμούς με τους ολιγάρχες (χάριν των οποίων θυσιάστηκε το MEGA, επίθεση στα σύμβολα, πάντα), επιχειρεί να ΔΙΑΙΩΝΙΣΕΙ το μοντέλο (διότι υπάρχει μία συγκεκριμένη διάρθρωση συστήματος διαφθοράς με έτοιμα κανάλια, γιατί να δημιουργήσει νέα; ) επιτιθέμενος στους παλιούς εκφραστές του.
Έξυπνο μεν, ξεπερασμένο από τις εξελίξεις, δε.
Διότι το 20% δεν είναι το 45% του 1985 και δεν έχει λεφτά να μοιράσει.
Θα μπορούσε τεχνηέντως βέβαια να κάνει κωλοτούμπα ΑΚΡΙΒΩΣ εκεί και να τη βγει όχι από τα δεξιά με τον Καμμένο ή από την «πρώτη φορά αριστερά» στην αντιπολίτευση, αλλά από το Κέντρο, κάνοντας όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αυτός και προλαμβάνοντας τις εξελίξεις, εμβαθύνοντας στην κοινωνία αντί να ακούγονται οι ανατριχιαστικές χαζομάρες «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν » και όλα τα παράγωγά τους.
Δεν «το έχει» όμως. Δεν το ήθελε. Δεν το θέλει ούτε τώρα.
Και κυρίως: Δεν το μπορεί.
Γι’ αυτό και οι εχθροί του ΣΥΡΙΖΑ (όπως και κυρίως οι εχθροί του ευρύτερου μεταπολιτευτικού συστήματος του οποίου επιτομή αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ) ήταν, με εμμονική στόχευση ανέκαθεν,
- οι αυτοδημιούργητοι (Θυμάστε καμιά νέα, σοβαρή, στιβαρή και βιώσιμη επιχειρηματική αλυσίδα ή μεγάλο όνομα μετά το 2010; Μετά το 2005; Μετά το 2000; Όχι; Ούτε κι’ εγώ),
- τα ψηλά κτίρια (αδικαιολόγητη λύσσα με καθολική απαγόρευση παντού με αστείες δικαιολογίες),
- τα ιδιωτικά πανεπιστήμια,
- τα εμπορικά κέντρα,
- τα «μεγάλα έργα»
- και άλλα.
Και δεν το απασχολούν οι «λοβιτούρες» -που και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει, εννοείται- αλλά το ότι αυτά δημιουργούν σύμβολα ανάτασης και υπέρβασης. ότι η Ελλάδα δεν είναι «ψωροκώσταινα», αλλά μπορεί να ανέβει, να υπερβεί, να προοδεύσει.
Αλλά ακόμα και ο καλώς εννοούμενος πατριωτισμός, η θρησκεία, οι παρελάσεις, οι σημαίες η αριστεία, κοκ για άλλους λόγους βέβαια.
Ο Σημίτης μέσα στα όσα ανομήματα του αποτελεί για αυτούς σύμβολο μίσους, πολύ περισσότερο από όσο αποτελεί σύμβολο λατρείας για τους ΠΑΣΟΚους, ή σεβασμού ή ανάλογου μίσους για τους ΝΔήτες.
Όπως και ο Μητσοτάκης ο πρεσβύτερος ή ο νεώτερος (ο άνθρωπος δηλαδή που έκλεισε την ΕΡΤ και δεν ψήφισε τον ολίγιστο Παυλόπουλο για πουτουδού (αλλά αυτό το ξεχνάνε οι ανικανοποίητοι και υστερόβουλοι ισαποστασάκηδες ή οι υπομοναδιαίοι επικριτές),
…ή ο Άδωνις, ο οποίος είναι από τους πλέον καταρτισμένους λογομάχους μαζί με τον ανερχόμενο «είστε νέος, γιατί δεν το βουλώνετε και όλο μας ταπώνετε» Κυρανάκη.
Βέβαια, αυτός ο πόλεμος κατά των συμβόλων κάπου κάποια στιγμή καταντάει γραφικός, εφόσον δεν βρίσκεται τίποτα το ουσιαστικό ή μεμπτό, εκτός από περιπτώσεις όπως του Άκη (μα… έξω δεν είναι πάλι αυτός;) και του Παπαντωνίου οι οποίοι αν θέλετε τη γνώμη μου, κορόιδα πιάστηκαν.
Είδατε τι καλά περνούν οι πρώην υφιστάμενοί τους στο ΠΑΣΟΚ; Ζωή και κότα.
Αλλά αυτό προφανώς δεν πτοεί τα κυβερνητικά μαγειρεία τα οποία κατασκευάζουν ανεμόμυλους με την ίδια μυθοπλαστική δεινότητα με αυτή του Θερβάντες.
Για αυτό το λόγο, όσο και εάν ορισμένα πράγματα αποτελούν απωθημένα μας ή είναι αμφιλεγόμενα, ας συμφωνήσουμε ότι ο πλέον ακατάλληλος να τα διαλευκάνει είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μηχανισμοί του εφόσον η αποκαθήλωση των συμβόλων και το γκρέμισμα των ανεμόμυλων – συμβόλων δε θα σημάνει την διάνοιξη του πολιτικού ορίζοντα από σκάνδαλα αλλά χώρο για την δημιουργία νέων.
Για αυτό το λόγο, το σύνθημα είναι εδώ, ενωμένο δυνατό:
ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ.
Διότι, στην τελική, η Ελλάδα δεν είναι ένας ακόμα ανεμόμυλος!!!
ΚΚ2