H επινίκια ομιλία του Εντμουντ Μπερκ προς τους ψηφοφόρους του Μπρίστολ, στις 3 Νοεμβρίου του 1774, είναι μια ξεχωριστή στιγμή στην ιστορία της εξέλιξης των δημοκρατικών θεσμών.
Ο Μπερκ εξελέγη στη μία από τις δύο κοινοβουλευτικές έδρες του Μπρίστολ, πίσω από έναν ριζοσπαστικό της εποχής, ονόματι Χένρι Κράγκερ. Αυτός μίλησε πρώτος και υποσχέθηκε να ακολουθεί τις οδηγίες των ψηφοφόρων του. Ο Μπερκ απάντησε με έναν λόγο που έμεινε ιστορικός, επειδή εξηγεί την ουσία της αντιπροσώπευσης σε μια δημοκρατία.
Παραθέτω την περίφημη αρχή της ομιλίας, σε μετάφραση για την οποία ελπίζω θα με συγχωρήσετε:
Παρά τα όποια προβλήματά της, η δημοκρατία όπως την ξέρουμε στη Δύση, με την πρόοδο και την ευμάρεια που κατάφερε να πετύχει για τους περισσότερους, βασίζεται σε αυτή την ουμανιστική σύλληψη της αντιπροσώπευσης.
Ο Τσίπρας όμως, τον οποίο οι πιο χαζοί από τους Ευρωπαίους αριστερούληδες θεωρούν ως το μέλλον της ευρωπαϊκής Kεντροαριστεράς, είπε από το βήμα της Βουλής ότι προτιμά «εκατό λάθη του λαού, παρά μια σωστή απόφαση της κυβέρνησης», επικαλούμενος μάλιστα ηγετική φυσιογνωμία της ένοπλης εξέγερσης των κομμουνιστών στο Βερολίνο του 1919, που κατεπνίγη από τα Freikorps, τα οποία κάλεσε ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Φρίντριχ Εμπερτ.
Τόσα χρόνια που κυβερνά το έχει αποδείξει, η παιδεία και τα ένστικτά του είναι του μαρξιστή-λενινιστή.
Ευτυχώς, αυτό που μας σώζει είναι ότι, ως γνήσιο τέκνο του Υπαρκτού Ελληνισμού, ο Τσίπρας έχει τον χαρακτήρα κακομαθημένου καλοπερασάκια.
Είναι, λοιπόν, εξοργιστικό να μαθαίνουμε από τη Liberation ότι ο Φρανσουά Ολάντ δηλώνει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς στην κατεύθυνση αυτής της ευρωπαϊκής Αριστεράς όπως την οραματίζομαι».
Είναι επίσης και εξωφρενικά γελοίο, επειδή ο Ολάντ διαπιστώνει ότι «σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Αριστερά βρίσκεται σε δύσκολη θέση εξαιτίας του λαϊκισμού και εξαιτίας μιας πιο ακραίας Αριστεράς η οποία πατάει πάνω στη σοσιαλδημοκρατία»!
Δηλαδή περιγράφει τον ΣΥΡΙΖΑ ο κουτός, αλλά δεν τον βλέπει που στέκεται μπροστά του.
Τελικά, η μοναδική συνεισφορά του Ολάντ ήταν ότι αναβίωσε το ενδιαφέρον για το έργο του μεγάλου Λουί ντε Φινές…