Ενώ μπαίνουμε στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, το τοπίο γίνεται ακόμα πιο σκοτεινό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνον το Χρηματιστήριο, δεν είναι μόνον η ΔΕΗ, δεν είναι μόνον το Σκοπιανό, δεν είναι μόνον οι συντάξεις, δεν είναι μόνον το μεταναστευτικό. Είναι όλα αυτά μαζί. Χρειάζεται απόλυτη μαεστρία, ευνοϊκή σύμπτωση γεγονότων, μεγάλη στήριξη από τον διεθνή παράγοντα, για να μπορέσει η κυβέρνηση να ξεπεράσει, με τις ελάχιστες απώλειες, αυτόν τον κυκεώνα προβλημάτων.
Αναδημοσίευση από: liberal.gr
Του Σάκη Μουμτζή
Μέχρι στιγμής η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει δείξει πως διαθέτει παρόμοια μαεστρία στον χειρισμό των κυβερνητικών υποθέσεων.
Η δε εναπόθεση, στην τύχη, της ευνοϊκής εξέλιξης των πραγμάτων είναι ο ορισμός του τυχοδιωκτισμού. Η τύχη μια είναι έτσι, μια είναι αλλιώς και κανένας σχεδιασμός δεν μπορεί να γίνει βασισμένος σε αυτόν τον παράγοντα.
Η υποστήριξη των εταίρων και συμμάχων μας προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α. Τσίπρα είναι δεδομένη και απροκάλυπτη. Θα συνεχισθεί όμως αυτή η κατάσταση; Το βασικό ζήτημα για το οποίο συζητούμε είναι ασφαλώς η περικοπή ή μη των συντάξεων που αφορά 900.000 περίπου Έλληνες πολίτες.
Έχει λόγο η Ευρωζώνη να κάνει τέτοιο δώρο στον Α. Τσίπρα; αν το πράξει δεν νομιμοποιεί μεθαύριο τον Κ.Μητσοτάκη να ζητήσει—όταν γίνει κυβέρνηση– και αυτός κάποια «εξυπηρέτηση»; Για να μην πω ότι αν δώσει αυτό το «δωράκι» στον ΣΥΡΙΖΑ θα θεωρηθεί από την Νέα Δημοκρατία –το κόμμα που όλα δείχνουν πως θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση—πως η ευρωζώνη μεροληπτεί;
Αλλά το βασικότερο όλων είναι η αντίδραση των αγορών, αν φανεί πως το Eurogroup με την δική του υπογραφή, επιτρέπει σε ένα μέλος του να αθετήσει ανειλημμένη υποχρέωση. Ο οίκος Moody΄s έχει ανακοινώσει πως αν το μέτρο της περικοπής των συντάξεων τελικά δεν εφαρμοσθεί, θα υποβαθμίσει την Ελλάδα.
Αλλά και η ίδια η κυβέρνηση κάνει—επί του συγκεκριμένου θέματος—άστοχους χειρισμούς. Με δηλώσεις υπουργών και φιλικών της εντύπων τοποθετεί ψηλά τον πήχη με κίνδυνο να περάσει τελικά από κάτω. Δηλαδή, αν τελικά οι συντάξεις δεν περικοπούν, από την υπερβολική προβολή αυτού του ενδεχομένου, το γεγονός να θεωρηθεί από τους ενδιαφερομένους φυσιολογικό, ενώ αν συμβεί το απευκταίο η απογοήτευση να μετατραπεί σε θυμό.
Όσον αφορά το Σκοπιανό πρόβλημα, έχω την αίσθηση πως η κυβέρνηση δεν κέρδισε κανένα χρόνο. Απεναντίας ο συμμαχικός παράγοντας, αν ο Ζάεφ κατορθώσει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να πετύχει την αναθεώρηση του Συντάγματος, θα πιέσει την Ελληνική κυβέρνηση να φέρει την συμφωνία στην Βουλή, αμέσως.
Η μόνη ελπίδα τόσο του Τσίπρα όσο και του Καμμένου είναι τελικά ο Ζάεφ να μην κατορθώσει να βρει τους 80 βουλευτές είτε από την παρούσα βουλή είτε από αυτήν που θα προκύψει από τις εκλογές, που πιθανολογείται πως θα γίνουν στις 25 Νοεμβρίου.
Όπως προανέφερα, τα προβλήματα δεν διαδέχονται απλώς το ένα το άλλο, αλλά σωρεύονται το ένα επί του άλλου. Οι πολιτικές κρίσεις ξεσπούν όταν η έκρηξη του ενός προβλήματος δημιουργεί αλυσιδωτές αντιδράσεις που οδηγούν τις κυβερνήσεις σε κατάρρευση. Η περίπτωση της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου, τον Νοέμβριο του 2011, είναι χαρακτηριστική.
Εννοείται πως προβλέψεις στην πολιτική δεν γίνονται, αλλά μόνον καταγραφή και ανάλυση δεδομένων και προοπτικών.
. .
..