Όταν έχεις στο κόμμα έναν Βαγγέλα Να’ούμ (κατά κόσμον Μεϊμαράκη) ο οποίος ήταν ο κύριος ενδοκομματικός σου αντίπαλος, και το πιο σημαντικό, ο εκπρόσωπος της λαϊκής δεξιάς, έχεις δύο επιλογές μετά τη νίκη σου:
Του Θάνου Τζήμερου
1. Να μαζέψεις όλους τους λαϊκοδεξιούς και να τους πεις: “Παιδιά, αυτό το κόμμα δεν θα συνεχίσει να πουλάει μπλε σανό. Πουλάει κόκκινο ο ΣΥΡΙΖΑ και το κάνει καλύτερα. Αν έχουμε μια πιθανότητα, όχι μόνο να εκλεγούμε αλλά να κάνουμε κάτι για τη χώρα, αυτό βρίσκεται στη φιλελεύθερη ατζέντα. Ούτε στα κοινωνικά επιδόματα, ούτε στα εγγυημένα εισοδήματα, ούτε στην ΕΡΤ των 2.500 “εργαζομένων”. Άρα, σας ευχαριστώ για τη μέχρι τώρα συνεργασία μας, δεν σας ζητάω να εγκαταλείψετε το κόμμα, αλλά να ξέρετε ότι θα παροπλιστείτε ιδεολογικώς, δηλαδή και εκλογικώς.”
2. Να μετρήσεις τα κουκιά: “τι ποσοστό μάς δίνει η καραμανλική πτέρυγα; Τι θα χάσουμε αν φύγουν;”
Ο Κυριάκος έκανε το δεύτερο. Διότι όσοι μετρούν τα κουκιά στη ΝΔ, βγάζουν τα εξής ποσοστά:
1. Λαϊκοδεξιοί + ψεκασμένοι + Πατρίς θρησκεία οικογένεια + είμαι από τη Μάνη, από τις Σέρρες κ.λπ. + εμείς πάππου προς πάππον δεξιά ψηφίζουμε + περιμένω να με διορίσουν διοικητή σε κανένα νοσοκομείο + περιμένω να κάνω δουλειές με το γκουβέρνο όπως ήξερα = 95%
2. Φιλελεύθεροι, σοβαροί ευρωπαϊστές: 5%
Διώχνεις το 95%; Δεν το διώχνεις. Θα μείνεις χωρίς κόμμα. Άρα ορθώς, με 100% κομματικά κριτήρια, ο Βαγγέλας Να’ούμ (κατά κόσμον Μεϊμαράκης) θα εκπροσωπήσει τη ΝΔ στην Ευρωβουλή. Μ΄ ένα σμπάρο τρία τρυγόνια: και τονώνεις την ενότητα του κόμματος, και κλείνεις το στόμα του Βαγγέλα και τον ξεφορτώνεσαι ξαποστέλνοντάς τον στην Εσπερία.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι όταν λειτουργείς με κομματικά κριτήρια μπορείς μεν να εκλεγείς αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ. Τα γαλάζια στελέχη δεν είναι λιγούρηδες σαν τους ζαίους να σκέφτονται ότι με το που θα τελειώσει η θητεία το 2019 θα ξαναπαρακαλάν για κανένα μεροκάματο στα πέριξ της Ομονοίας. Είναι καλοζωισμένοι. Έχουν την εκλογική τους πελατεία, έχουν και την καβάτζα τους. Όταν λοιπόν έρθει η ώρα που θα πρέπει να πάει στη Βουλή ένα φιλελεύθερο νομοσχέδιο θα αρχίσουν τους εσωκομματικούς εκβιασμούς: “Εγώ αυτό δεν μπορώ να το υποστηρίξω στη μάχη του καφενείου. Απόσυρέ το. Αλλιώς θα ρίξω την κυβέρνηση.” Και ο Κυριάκος θα υπακούει. Αλλωστε και τώρα υπακούει.
(Κι όχι μόνο ο Κυριάκος. Κι ο Άδωνις, το βαρύ αντισυριζαϊκό πυροβολικό. Για να χαϊδέψει την εσωκομματική πελατεία δέχεται να εξευτελιστεί ζητώντας εφαρμογή του νόμου Κατσέλη στη ΝΔ! Δεν σχολιάζω το τερατώδες του συλλογισμού, σε νοήμονες απευθύνομαι.)
Θα σκέφτονται λοιπόν, οι του 5%, και τότε, αυτό που σκέφτονται τώρα: “δεν είναι ώριμη η κοινωνία, δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε, θα βγουν οι μπαχαλάκηδες στους δρόμους”. Θα έχουν και τους θεωρητικούς αναλυτές του FB οι οποίοι όπως τώρα που τελαλούν το “προέχει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ” τότε θα ανακαλύψουν άλλες προτεραιότητες: “προέχει η χώρα να έχει κυβέρνηση”, “προέχει η κοινωνική ειρήνη” (που είπε ένας άλλος εξευτελισμένος γυρολόγος), “προέχει να μην ανέβει η ακροδεξιά” προέχει το ένα, προέχει το άλλο.
Έτσι όμως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Και η ωρολογιακή βόμβα που είναι προγραμματισμένη να σκάσει το 2022, εκτός κι αν κάνουμε ΤΩΡΑ τεκτονικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις, θα σκάσει στα χέρια του Κυριάκου και θα διαλύσει ό,τι απέμεινε από το παλιό πολιτικό σύστημα – δυστυχώς κι από τις ζωές μας. Ίσως πρέπει να το περάσουμε κι αυτό για να αντιληφθούμε τι έπρεπε να κάνουμε από το 2009 και δεν το κάναμε.
Κι ίσως τότε καταλάβει κι ο Βαγγέλας, που θα βρίσκεται ασφαλής στο Στρασβούργο, ότι το τέλος κάθε σοσιαλισμού, κόκκινου, μπλε ή πράσινου είναι νομοτελειακά μια εθνική τραγωδία.
Την κάτσαμε τη βάρκα μεγάλε, να’ούμ.
. .
..