Λέτε, κα υφυπουργέ, σε πρόσφατη έξαρσή σας, που ομολογουμένως ανεβάζει πολύ τον πήχη της κολακείας στην αυλή όπου εισήλθατε για να διασώσετε το πολιτικό σαρκίο σας, ότι ο Αλέξης Τσίπρας συνδυάζει Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνο και Κώστα Καραμανλή.

Αναδημοσίευση από: meaculpa.gr

Δυστυχώς, αν μπαίνατε στον κόπο να συμβουλευθείτε προσεκτικότερα την ιστορία του νεοελληνικού έθνους προτού εκτοξεύσετε το γλυκερό εγκώμιό σας, θα αντιλαμβανόσαστε ότι ο εν λόγω συνδυάζει στην πραγματικότητα άλλους πολιτικούς. Κι ίσως να συνειδητοποιούσατε, ότι εάν έπρεπε για λόγους επιγραμματικότητας να επιλεγούν τρεις, αυτοί θα ήταν οι Θεόδωρος Δηλιγιάννης, Δημήτριος Γούναρης και Δημήτριος Ιωαννίδης. Προσέξτε:

Ο μεν πρώτος υπήρξε ο πρωτοπόρος της πολιτικής επιτυχίας δια της προσκολλήσεως στους δημοσίους υπαλλήλους. Με τα δάνεια που ο Τρικούπης έπαιρνε για να θεμελιώσει υποδομές δυτικού κράτους, ο Δηλιγιάννης έχτιζε κομματικοϋπαλληλικούς στρατούς. Δημιούργησε έτσι και παρέδωσε στον πολιτικό του αντίπαλο την πρώτη ελληνική χρεωκοπία. Κράτησε, εντούτοις, για τον εαυτό του όλη τη “δόξα” του ατιμωτικού πολέμου του 1897 και της επιβολής του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου ακριβώς πάνω στο σημείο που η οικονομία της χώρας είχε αρχίσει να ανατάσσεται μετά από πρόσφατη στάση πληρωμών. Και πόσο ειρωνικό, ότι ο Δηλιγιάννης έκανε λεονταρισμούς στην τότε Γερμανία, προτού ταπεινωθεί.
Ο Γούναρης, πάλι, κατέβηκε στις εκλογές του ’20 με σύνθημα την επιστροφή του στρατού από τη Μικρά Ασία. Ήταν, σα να λέμε, ο απόλυτος αντιμνημονιακός της εποχής, κόντρα στις Μεγάλες Δυνάμεις, λέγοντας ό,τι ακριβώς ήθελαν να ακούσουν οι περισσότεροι Έλληνες: Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Και γυρνάμε πίσω, και κρατάμε τη Σμύρνη ελληνική. Τελικά εφάρμοσε την ακριβώς αντίθετη πολιτική από εκείνη που είχε τάξει, κάνοντας την τραγικότερη «κωλοτούμπα» της ελληνικής ιστορίας. Μετρ του διχασμού, απέτυχε κυρίως διότι βασίστηκε σε ένα τσούρμο ανίκανους. Οδηγεί το δρόμο των εμφυλιολάγνων επιγόνων, που με το που πιάνει η φωτιά παραλύουν και τελικά παραδίδουν στάχτη.
Ο Ιωαννίδης, τέλος, υπήρξε -νόμιζε κανείς προτού έλθει στα πράγματα ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- η απόλυτη αμερικανοκίνητη μαριονέτα. Εκμεταλλευόμενος το παρακρατικό όργιο του Πολυτεχνείου, υποστηριζόμενος ενεργότατα από την CIΑ, έριξε τον Παπαδόπουλο και ανέκοψε τον δρόμο προς τις προγραμματισμένες εκλογές. Ως γνήσιος τενεκές, ακκίστηκε νιώθοντας δήθεν “εκλεκτός” και έχασε τελικά για λογαριασμό του Ελληνισμού την υπόθεση “Κύπρος”, κάνοντας επιλογές που ο ίδιος μέσα στη βαθιά ασχετοσύνη του είχε πιστέψει ότι υπηρετούν το συμφέρον του έθνους. Πρόκειται για τυπικό πιόνι – σαν αυτό που ο διεθνής παράγων έψαχνε καιρό για να διευθετήσει και την υπόθεση “Μακεδονία”.
Αυτά τα ολίγα και σύντομα, κα υφυπουργέ, πρός γνώσιν, ομού μετά συγχαρητηρίων επί τη αναλήψει των καθηκόντων σας στην υπηρεσία των συντρόφων, ενόπλων και μη. Δεν αναμένει, βεβαίως, κανείς από εσάς να παραδεχθείτε το αληθές. Δυστυχώς, ακόμα κι εάν ελέω κάποιας επιφοιτήσεως συνειδητοποιούσατε ποιο είναι το πραγματικό ηγετικό πρότυπο που ενσαρκώνει ο νέος πολιτικός ναυαγοσώστης σας, θα αντιλαμβανόσαστε κι ότι, στον δρόμο που διαλέξατε να ακολουθήσετε, το ψέμα είναι πια μονόδρομος. Πρωτίστως, πρέπει να πεις τώρα ψέματα στον εαυτό σου, ώστε να δικαιολογήσεις κάπως το ότι συντάχθηκες με τους γενίτσαρους για μια ολιγόμηνη κατάληψη κυβερνητικής καρέκλας.

. .

..

. . . ..



Πηγή

Share.