Αν και πέρασε ανεπιστρεπτί ο καιρός των ξαναζεσταμένων φαγητών, σε τούτο τον τόπο οι πολλοί αρκούνται όχι απλώς στο “ξαναζεσταμένο” πολιτικό ψέμα, αλλά . ίδιο πολιτικό σερβίρισμα, με εναλλαγή των σερβιτόρων. Σε τούτο τον τόπο επαναπαυόμαστε με αφροσύνη στις ανέσεις της πολιτικής βλακείας της αφθονίας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και μολονότι ο χείμαρρος των γεγονότων μας ξεπερνά, δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε την έννοια της πρώτης ανάγκης. Σε τούτη την κοινωνία αισθητοποιείται καλύτερα από οπουδήποτε αλλού ο αντιφατικός χαρακτήρας της πολιτικής συμπεριφοράς. Η αντίφαση είναι γενικό γνώρισμα της εγχώριας πολιτικής. και στην αντίφαση ακριβώς καταφαίνεται ο προβληματικός της χαρακτήρας, αλλά και οι παθογένεια της κοινωνίας.
Ξεκινώντας από τα μειονεκτήματα του πολιτικού συστήματος, φτάνουμε στις αντιφάσεις του. ξεκινώντας από τα όποια πλεονεκτήματα της κοινωνίας, φτάνουμε πάλι στις αντιφάσεις της. Ο πολίτης σταματάει στα πλεονεκτήματα, ενώ ασύνειδα πληρώνει και τις αντιφάσεις. Ο αναλυτικός νους ζυγιάζει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και βλέπει ανήσυχα , τα μειονεκτήματα να ακολουθούν γεωμετρική πρόοδο.
Ενας λαός που παραμένει ακατεύθυντος, αφού πρώτα έχει εθιστεί και κακομάθει να πορεύεται συντεταγμένα κάτω από λάβαρα και εμβλήματα, δεν μπορεί να διακρίνει τις αντιφάσεις της πολιτικής. Τούτος ο λαός δεν έχει κατορθώσει να αποκτήσει μια κοινή διάλεκτο, δηλαδή κοινά παραδεκτό σύστημα εννοιών.
Παραδέρνει ανάμεσα σε επιπολαιότητες απίστευτες και βαναυσότητες πολιτικές, στενοκεφαλιές που απομένουν δίχως γραφικότητα κι εγωισμούς ανόητους. Η Ελλάδα έχει πολλούς ανεγκέφαλους πολιτικούς του tweeter, έχει ηγεμονεύοντες, αλλά δεν έχει ηγεσία. Γιατί η αληθινή ηγεσία έχει πάντα πνευματικό περιεχόμενο.
. .
..