Η κυβερνητική ομάδα η οποία την προηγούμενη εβδομάδα σε μια συνέντευξη τύπου ισχυρίστηκε πως άπαντες οι αρμόδιοι έπραξαν τα δέοντα κατά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, λίγες μέρες αργότερα “καρατομήθηκε” ως υπεύθυνη του μεγάλου αριθμού των νεκρών, από οφθαλμοφανώς λανθασμένους χειρισμούς και εκτιμήσεις.
Του Κώστα Στούπα
Από: capital.gr
Τα τελευταία γεγονότα αποκάλυψαν την ανεπάρκεια των περισσότερων στελεχών της κυβέρνησης και την άνευ προηγουμένου αναξιοκρατία με την οποία έχουν στελεχώσει θέσεις – κλειδιά στη δημόσια διοίκηση.
Στο ελληνικό πολιτικό σύστημα ο πρωθυπουργός μπορεί να διορίσει υπουργό ακόμη και τον κηπουρό του, με βάση την εξουσία που του δίνει το σύνταγμα. Ο υπουργός με τη σειρά του μπορεί να διορίσει επικεφαλής οργανισμών και σε θέσεις – κλειδιά όποιον του κάνει κέφι χωρίς να έχει να δώσει λόγο πουθενά παρά μόνο στον πρωθυπουργό από τον οποίο αντλεί την εξουσία του.
Ο διορισμός συγγενών και ανεπάγγελτων κομματικών αφισοκολλητών αντί ικανών επαγγελματιών αποτελεί τον κανόνα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Επί ΣΥΡΙΖΑ η κομματοκρατία και η συνδικαλιστοκρατία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Το υποτιθέμενο καινούργιο αποδείχτηκε πιο παλιό από το παλιό.
Ο Υπουργός με τη σειρά του μπορεί να διορίσει επικεφαλής της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, της ΕΜΑΚ, του στρατού, της Υγείας όποιον του κάνει κέφι, ακόμη και τον πλέον ακατάλληλο, ο οποίος, αν δεν προκύψει κάποιο σοβαρό πρόβλημα που θα αναδείξει την αδυναμία διαχείρισης, θα τελειώσει τη θητεία του σαν επιτυχημένη επιλογή.
Τα προβλήματα και οι αποκαλύψεις ξεκινούν από την ώρα που μπορεί να “κάτσει η στραβή” όπως αντιλαμβάνονται στην αργκό του τσίρκου που παριστάνει την κυβέρνηση τις έκτακτες καταστάσεις.
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι
Το βράδυ της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι ο πρωθυπουργός 5-6 ώρες μετά το συμβάν είτε δεν γνώριζε για τον αριθμό των νεκρών είτε παρίστανε πως δεν γνώριζε. Δεν γνωρίζω ποιο από τα δύο είναι περισσότερο επιλήψιμο πολιτικά, δικαστικά και ηθικά.
Όλα αυτά καταδεικνύουν πως η κυβέρνηση βρίσκεται σε πανικό ενώ εμφανή είναι και τα σημάδια διάλυσης.
Η κυβέρνηση θυμίζει ομάδα που έφτασε στα μέσα του Καλοκαιριού του 2018 να χάνει με 2-0 και ενώ από τον Αύγουστο και μετά σχεδίαζε αντεπίθεση διαρκείας με στόχο να μειώσει τη διαφορά για να δημιουργήσει ελπίδες για τον επαναληπτικό, ξαφνικά μέσα σε λίγα λεπτά η διαφορά διπλασιάστηκε.
Καθώς τελεί σε σύγχυση, αν συνεχίσει τις νευρικές κινήσεις τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, ενδέχεται σύντομα το σκορ να λάβει διαστάσεις διασυρμού.
Η τροπή που έχουν λάβει οι εξελίξεις δεν απειλούν τον κ. Τσίπρα απλά με μια πολιτική ήττα η οποία μετά το 2016 μοιάζει δεδομένη, αλλά με διασυρμό και πολιτικό αφανισμό.
Οι εξελίξεις απειλούν το σενάριο της μικρής παρένθεσης όπου ο κ. Τσίπρας θα πήγαινε στην αντιπολίτευση και θα επανερχόταν το αργότερο κατά την προεδρική εκλογή του 2020 ως ηγέτης της αναβαπτισμένης Κεντροαριστεράς ως ρυθμιστικός παράγοντας σε ένα ασταθές πολιτικό περιβάλλον απλής αναλογικής.
Το σενάριο των αιφνιδιαστικών πρόωρων εκλογών που μέχρι πριν λίγες μέρες συνδυαζόταν με πιθανή μείωση της διαφοράς με τη Ν.Δ. μετά τους πανηγυρικούς του τέλους του τρίτου μνημονίου ή τη διανομή “μποναμάδων” στο τέλος του χρόνου, απομακρύνεται. Το κλίμα στην κοινωνία είναι έντονα αρνητικό και οι δημοσκόποι αναρωτιούνται τι μεταβολές θα καταγράψουν τον Σεπτέμβριο στις πρώτες δημοσκοπήσεις με τυπικά αποδεκτά χαρακτηριστικά.
Οι πρόωρες εκλογές εντός του Φθινοπώρου, αν προκύψουν ως επιλογή, πλέον θα προκύψουν ως επιλογή απεγνωσμένου άλματος στο κενό από πλοίο που βυθίζεται.
Όταν μια κυβέρνηση αρχίζει να εμφανίζει σημάδια διάλυσης, αντανακλαστικά στα περιφερειακά μέλη αναπτύσσονται τα ένστικτα επιβίωσης. Είναι θέμα χρόνου ενδεχομένως και εντός του θέρους να δούμε τις πρώτες αποσκιρτήσεις και μεταπηδήσεις σε όμορους χώρους με καλύτερες προοπτικές.
Η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να φτάσει μακριά, αυτό είναι φανερό… Ολοκλήρωσε το διαλυτικό της έργο και οι συνέπειες έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητές .υς υποστηρικτές της.
. .
..