Όπως όλοι θυμόμαστε, ήταν Σεπτέμβριος του 2000 όταν το Σάμινα βούλιαξε πνίγοντας 81 συνανθρώπους μας. Πάνω – κάτω τους ίδιους με τους καμένους στο Μάτι. Όπως θυμόμαστε, ο τότε αρμόδιος υπουργός είχε πει ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο.
Αναδημοσίευση από: antinews.gr
Όπως θυμόμαστε για πολλές μέρες μιλούσαμε για τους υπεύθυνους που πρέπει να πληρώσουν, για τα σαπάκια που πρέπει να αποσυρθούν, για την κυβέρνηση που έχει την ευθύνη της, για την ελληνική ναυτιλία κ.λπ. Και τότε άπειρα τηλεπαράθυρα, ειδικοί, εξοργισμένοι συγγενείς, νεκροί που σαν φαντάσματα πετούσαν πάνω από την Ελλάδα και ζητούσαν δικαίωση.
Όπως θυμόμαστε ότι το ίδιο συνέβη και το 2007 με τις πυρκαγιές στην Ηλεία και τους δεκάδες νεκρούς. Και τότε το μαχαίρι θα έμπαινε στο κόκκαλο, θα πλήρωναν οι υπεύθυνοι, θα πήγαιναν φυλακή οι φταίχτες, θα, θα, θα… . τέλος μετά από 20 μέρες οι πολίτες ψήφισαν την ίδια κυβέρνηση. Και τότε καμιά ουσιαστική συγγνώμη, μόνο πολιτική ευθύνη, στρατηγός άνεμος, ξένοι πράκτορες και πολύ μπλα μπλα.
Πολύ κουβέντα ρε παιδιά σ’ αυτή τη χώρα. Πολύ λογοδιάρροια, πολύ τηλεπαράθυρο, ειδικοί, δημοσιολογούντες και ξερόλες. Κι από αποτέλεσμα τι γίνεται; Πότε μπήκε το μαχαίρι στο κόκκαλο και θα μπει τώρα; Πότε ικανοποιήθηκαν ηθικά οι πολίτες; Πότε ησύχασαν οι ψυχές των νεκρών; Η δικαίωση για όσους άδικα πήγαν χαμένοι πότε ήρθε; Πότε πλήρωσαν τις ποινικές τους ευθύνες ή ακόμη και τις ηθικές τους ευθύνες; Ποιος καταστράφηκε από μια τέτοια τραγωδία;
Έτσι θα γίνει και τώρα. Τα μάτια των δίδυμων κοριτσιών θα μας κοιτάζουν και θα λένε γιατί; Η 13χρονη που έπεσε στο γκρεμό για να μην καεί θα ρωτά γιατί;
Το βρέφος που έξι μηνών δεν άντεξε θα ρωτάει γιατί;
Τι θα του απαντήσουμε όλοι εμείς; Με το να ξεχάσουμε σε λίγες ημέρες τι έγινε θα τους δικαιώσουμε;
Με το να ξεχνάμε μόλις η κυβέρνηση μας ρίχνει ένα νέο «δόλωμα»; Είμαστε οκ με τον εαυτό μας, με τη συνείδησή μας; Θα κοιμόμαστε καλά αύριο – μεθαύριο που θα φάμε την παραμύθα του Τσίπρα για τα αυθαίρετα;
Σε 20 μέρες που θα μας πουλάει έξοδο από το μνημόνιο και γραβάτες θα θυμόμαστε τι έγινε στις 23 Ιουλίου; Στο επόμενο κάλεσμα στη μνήμη των 90 νεκρών θα πάμε πάλι 250 και πολύ που είναι;
Γιατί ρε γαμώτο να ξεχάσουμε τους υπεύθυνους και γιατί να συνεχίσουμε τη ζωή μας σα να ήταν μια ακόμη Δευτέρα; Σαν όλες τις άλλες; Χωρίς νεκρούς και κατεστραμμένους; Πότε θα ξαναγίνουμε κανονικοί άνθρωποι που θα διεκδικούν αξίες όπως δικαιοσύνη, λύτρωση, ηθική, ευθιξία;
. .
..