Όταν ένας νυν πρωθυπουργός, υποτίθεται πανίσχυρος ή τουλάχιστον έχων το πάνω χέρι, χρησιμοποιεί τον μισό χρόνο για να επιτεθεί στον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον υπόλοιπο για να την «πέσει» στον Μητσοτάκη, τότε καταλαβαίνουμε ότι ο Τσίπρας είναι σε δύσκολη θέση. Και προσωπική και πολιτική. Και ο εφιάλτης που βλέπει κάθε νύχτα στον ύπνο του και κάθε μέρα… πάλι στον ύπνο του έχει όνομα. Είναι ο Σαμαράς και οι συγκρίσεις που πρέπει να γίνουν.
Από: antinews.gr
Και μπορεί τα δεκανίκια του σαν τον Κοτζιά να τον στηρίζουν με θεατρικές παραστάσεις, έγγραφα και καταγγελίες. Μπορεί ο μέγας θεατρίνος Πάνος Καμμένος να προκαλεί γέλιο (αλλά και θλίψη). Όμως, η μοναξιά του πρωθυπουργού είναι εμφανής. Είναι μόνος γιατί έχασε πλέον και τις τελευταίες του εφεδρείες. Ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε από εδώ και πέρα αρχίζει το «Πράσινο μίλι», ο δρόμος του πολιτικά μελλοθάνατου.
Για ακόμη μια φορά είδαμε μια κακοστημένη παράσταση στη Βουλή για την οποία δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Δεν έχει νόημα να ασχολείσαι με τον Τσίπρα ή με τον Καμμένο που από την ταραχή του και τις κωλοτούμπες του πήγε για τσιγαράκι και ποτό όταν τον έψαχναν στην Ολομέλεια.
Ούτε έχει νόημα να ασχολείσαι με χαρτιά που εκτοξεύονται από τη μία ή την άλλη πλευρά. Δεν πάει να καταγγέλλει ο Κοτζιάς όσους θέλει; Δεν πάει να ανταπαντά η κυρία Ντόρα με άλλα έγγραφα;
Αυτό που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Η ερώτηση που γίνεται είναι ξεκάθαρη. Τι έχει μεγαλύτερη σημασία: Η διαπραγμάτευση που κάνει κάποιος αλλά δεν καταλήγει σε κανένα αποτέλεσμα, δεν φέρνει καμιά συμφωνία;
Ή εκείνος που διαπραγματεύεται, τα ξεπουλά όλα και φέρνει μια ντροπιαστική, αντεθνική συμφωνία;
Ακόμη κι αν η Ντόρα διαπραγματευόταν για άλλο όνομα ή για Βόρεια Μακεδονία σημασία έχει ότι με κυβέρνηση της αριστεράς και της ακροδεξιάς απόφυσης έρχεται στη Βουλή ένα τελικό κείμενο και κάνουν φιέστα στις Πρέσπες.
Στο κάτω – κάτω η κυβέρνηση της ΝΔ έβαλε βέτο για τα Σκόπια και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αίρουν το βέτο και ανοίγουν διάπλατα την πόρτα (και τα πόδια) στον Ζάεφ και την παρέα του. Αυτό θα γράψει η ιστορία.
Θα γράψει επίσης, ότι για πρώτη φορά Έλληνας κυβερνήτης παραδίδει επί της ουσίας εδάφη για τα οποία χύθηκε αίμα, χωρίς να έχει προηγηθεί πόλεμος.
Να πάμε, όμως, στην επόμενη ημέρα. Και η επόμενη ημέρα είναι ότι οι τύποι που μας κυβερνούν υποχωρούν και βάζουν φωτιά στα σπαρτά. Καταστρέφουν τα πάντα, δεν αφήνουν τίποτε όρθιο και ο επόμενος που θα έρθει είναι σίγουρο ότι θα βρει διαλυμένη χώρα.
Με τεράστια ζημιά στην οικονομία, υπονόμευση των μελλοντικών γενεών, συγκλονιστικά λάθη στα εθνικά θέματα, απώλεια εθνικού κεφαλαίου. Και πανηγυρίζει ο εγκληματίας γιατί τον επαινούν οι ξένοι. Αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα. Πέρα από προτάσεις μομφής, θεατρικές παραστάσεις στη Βουλή, συγκρούσεις, προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες. Αυτό που θα γραφτεί είναι ότι ο κ. Τσίπρας και η παρέα του ασελγούν στο σώμα της πατρίδας μας. Την ροκανίζουν σιγά – σιγά, τη διαλύουν και είναι σίγουρο ότι αν μείνουν περισσότερο θα την έχουν μικρύνει.
. .
..