Η ονομασία Erga Omnes- δηλαδή έναντι πάντων- στην οποία κατέληξε η κυβέρνηση, όπως μάθαμε χθες, ως αναμενόταν παρουσιάστηκε σαν θρίαμβος και από τις δύο πλευρές, από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και των Σκοπίων με στόχο την αποκόμιση πολιτικών οφελών.
Ας προσπαθήσομε να θέσομε το ζήτημα στη σωστή βάση και να εξετάσομε όλες τις παραμέτρους.
Σκόπιμο λοιπόν θα ήταν να αντιστρέψομε τη βάση του προβλήματος και να ομιλούμε για σκοπιανό ζήτημα, ώστε να μην αμυνόμεθα για την υπεράσπιση των εθνικών μας δικαιωμάτων, αλλά αντίθετα οι σκοπιανοί να επιζητούσαν λύση.
Διότι αυτοί επείγονται για διαφόρους λόγους που ανάγονται ακόμη στην ύπαρξη τους σαν κράτος, ενώ η χώρα μας δεν θα έπρεπε να επισπεύδει την επίλυση του ζητήματος, παρά τις διεθνείς πιέσεις, χωρίς τη συμφέρουσα για τα εθνικά μας δίκαια λύση.
Ακόμα και η αναφορά ως μακεδονικό ζήτημα της προσπάθειας από ένα νεοσύστατο πολυφυλετικό κράτος τεχνικά κατασκευασμένο για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων και αμφιβόλων προθέσεων να σφετερισθεί κατ’ επίκληση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού την ονοματοδοσία του ως Μακεδονία, έστω με σύνθετη μορφή, θέτει τη βάση της αμφισβήτησης της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας στον εθνικό χώρο της Μακεδονίας, όπως αυτός από την αρχαιότητα προσδιορίζεται είτε ως το αρχαίο μακεδονικό κράτος είτε ως βυζαντινό θέμα είτε ως επαρχία του νεότερου ελληνικού κράτους.
Η ιστορική ονομασία της Μακεδονίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το διαχρονικό γίγνεσθαι του ελληνικού έθνους και του ελληνικού πολιτισμού σε μια δαιδαλώδη διαδρομή χιλιετιών με εξάρσεις και καταστροφές, που συμβαίνουν σ’ όλους τους λαούς, αλλά πάντοτε με ακμαία εθνική συνείδηση.
Τώρα όμως καλούμεθα ως χώρα να εκχωρήσομε επίσημα και με τις νόμιμες διαδικασίες το ιστορικό αυτό όνομα, έστω ως μέρος μιας σύνθετης ονομασίας χώρας με γεωγραφικό προσδιορισμό, σε μια άλλη χώρα.
Κι ενώ είναι βέβαιο ότι θα επικρατήσει διεθνώς τουλάχιστον κατά την κοινή χρήση ως ονομασία της χώρας αυτής μόνο το όνομα Μακεδονία, όπως άλλωστε αποκαλείται και τώρα παντού πλην των επισήμων οργανισμών.
Η ελληνική Μακεδονία καταλαμβάνει το 68% του εδάφους, που ιστορικά προσδιορίζεται ως Μακεδονία, ενώ το υπόλοιπο 32% αποτελεί τμήμα μόνο του κράτους των Σκοπίων και συνεπώς η ελληνική Μακεδονία σαν το μεγαλύτερο κομμάτι της Μακεδονίας δικαιούται να φέρει το όνομα.
Αλλά με την εκχώρηση της ονομασίας θα παραμείνει ένα τμήμα της ελληνικής επικράτειας χωρίς καμιά ιδιαίτερη προβολή, σε επίπεδο ονόματος, με κίνδυνο στο μέλλον να απαγορευθεί η χρήση του ονόματος για τον προσδιορισμό ακόμη και των μακεδονικών προϊόντων.
Η διαφαινόμενη εκ μέρους της χώρας μας συναίνεση για τη σύνθετη ονομασία των Σκοπίων ως Μακεδονία γεννά ορισμένα ερωτήματα, όπως:
α) εάν έχει η γενιά μας το ηθικό δικαίωμα να απεμπολήσει εθνικά δικαιώματα, που αποκτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες αιώνων των προγόνων μας, χωρίς μάλιστα να ερωτηθεί γι’ αυτό ειδικά
β) εάν έχει η ελληνική κυβέρνηση λαϊκή εξουσιοδότηση να διαπραγματεύεται τόσα σοβαρά εθνικά ζητήματα, όταν για μεν το συγκυβερνών κόμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν περιλαμβάνονταν στις προεκλογικές του εξαγγελίες, για δε το συγκυβερνών κόμμα ΑΝ.ΕΛ έχει δηλώσει κάθετη αντίθεση στη παραχώρηση του ονόματος Μακεδονία
γ) ο Υπουργός Εξωτερικών, που διαπραγματεύεται με τα Σκόπια την ονομασία εκπροσωπεί ολόκληρη την κυβέρνηση, άρα και το κόμμα ΑΝ.ΕΛ που δηλώνει δημόσια την αντίθεσή του
δ) εκτός από την αλλαγή της ονομασίας, που είναι το έλασσον και το ευκολότερο να εφαρμοσθεί υπάρχουν και αρκετά άλλα προαπαιτούμενα, όπως αλλαγή του Συντάγματος των Σκοπίων με αποκήρυξη του αλυτρωτισμού, το γλωσσικό ζήτημα και διαμόρφωση της ιστορίας κλπ. Και το ερώτημα είναι πώς μετά την υπογραφή της συμφωνίας και την εφαρμογή της θα διασφαλισθεί ότι η επόμενη κυβέρνηση των Σκοπίων δεν θα τα ανατρέψει και θα επανέλθομε στο προηγούμενο καθεστώς και με την ονομασία σκέτη Μακεδονία.
Το κράτος των Σκοπίων μπορεί να είναι μικρό και αποδυναμωμένο με πλήθος εσωτερικών προβλημάτων, αλλά με τις κατάλληλες συμμαχίες και στηρίξεις μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές ισορροπίες των Βαλκανίων, γιατί ελέγχει τον ρου του ποταμού Αξιού, που είναι νευραλγικής σημασίας για τη κυριαρχία στα Βαλκάνια, εξ ού και η τεράστια πολιτική αξία της Θεσσαλονίκης.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν τις προσπάθειες ομόρων κρατών για κυριαρχία στη Μακεδονία με διαφόρους τρόπους.
Φαίνεται πως κατόπιν των ισχυρότατων διεθνών πιέσεων από υψηλοτάτου βαθμού διεθνείς παράγοντες στις κυβερνήσεις και των δύο χωρών Ελλάδας και Σκοπίων για τη γρήγορη επίλυση του σκοπιανού ζητήματος, που έχει ταλαιπωρήσει τη χώρα μας ποικιλοτρόπως για πάνω από 25 χρόνια και ενδεχομένως συντρέχουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Επειδή η κυβέρνηση των Σκοπίων υπό την πίεση της πληθώρας των εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων δείχνει προθυμία για την εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, πλην του ονόματος, που σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Κοτζιά, έχουν καταλήξει σε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, έχουν συμφωνηθεί λύσεις και για τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα, ώστε να επέλθει συνολική συμφωνία.
Η αλλαγή της ονομασίας σε σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό της λέξης Μακεδονία ευνοεί τα Σκόπια, ενώ για μας είναι κόκκινο πανί, και σαφώς θα γίνει δεκτή από το λαό των Σκοπίων.
Για τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα που αναφέρω παραπάνω, για τα οποία απαιτείται για τα Σκόπια δημοψήφισμα μετά από τόσα χρόνια εθνικισμού και λαϊκισμού είναι δύσκολο να γίνουν δεκτά από τους λαούς και των δύο χωρών.
Θα ήταν όμως ολέθριο λάθος για τη χώρα μας για να διευκολύνομε την επίλυση του ζητήματος να αρκεστούμε μόνο στην αλλαγή του ονόματος, τη δε λύση των υπολοίπων θεμάτων να την παραπέμψομε στις ρωμαϊκές καλένδες.
Οποιαδήποτε συμφωνία, που θα επιλύει οριστικά το ζήτημα, πρέπει να έχει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση όχι μόνο του πολιτικού κόσμου αλλά και του λαού, που θα μπορούσε να εκφραστεί με δημοψήφισμα.
Δεν νομίζω όμως, να τολμήσει η κυβέρνηση να το προκηρύξει, καθώς το πιθανότερο θα είναι αρνητικό για την κυβέρνηση από κάθε άποψη, εάν κρίνομε από την ένταση και τις μεγάλες συγκεντρώσεις του πλήθους στα επί σειρά ετών τεράστια συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα στα οποία ο ελληνικός λαός διαλαλεί, ότι η Μακεδονία είναι ελληνική.
Το πιθανότερο η συμφωνία θα ψηφιστεί στη Βουλή με 151 ψήφους από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιους μηδίσαντας βουλευτές.
Του Λέανδρου Τ. Ρακιντζή
capital.gr