Δηλαδή για να καταλάβω επειδή τα πιάνω δύσκολα:
Σε εκείνο το ζοφερό καλοκαίρι της αχρείαστης διαπραγμάτευσης ο Τσίπρας έκανε ένα αχρείαστο δημοψήφισμα με το ακατάληπτο ερώτημα που παρατίθεται πιο κάτω με θυσία της Ελληνικής οικονομιας για δεκαετίες.
Παρόλα αυτά, μετά τον υπερψήφισαν.
Μετά από τρία χρόνια και εκ του μηδενός, ο ίδιος άνθρωπος ξαναπεριφρόνησε τον “λαό” δεν πάει να μαζεύονταν “ένα εκατομμύριο” να διαδηλώσει ” για την Μακεδονία”.
Και δεν έκανε ένα δημοψήφισμα εκεί που και μόνο εκεί ΕΠΡΕΠΕ να κάνει.
Και ρουθούνι δεν άνοιξε.
Η μάλλον τις έφαγε ο χαζός ο Μπουτάρης ενώ οι ΣΥΡΙΖαίοι κρυβοντουσαν και αποκαλούσαν “όχλο” τους διαδηλωτές.
Τελικά ωραίος ο γελαδερός μετέφηβος.
Κατάλαβε από την αρχή με ποιους πρέπει να τα έχει καλά και με ποιους όχι.
Τουλάχιστον δείτε τη θετική πλευρά:
Σύμφωνα με κάτι λαϊκούς μύθους γλιτώσαμε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους από τη φωτιά … Και βάρδα μην τον δείτε τροπαιούχο μετά τρία-τέσσερα χρόνια και τρέχετε…
Ρωτάτε πως ε;
Διότι αυτός τη δουλειά του και τη δουλειά των πατρόνων -εντολοδοτών- του κάνει, θα μου πείτε.
Ο… “λαός” όμως που κάποτε έστηνε “ΚΡΑΙΜΑΛΑΙΣ”, δεν βλέπει;
Α, φίλοι μου, τι ρωτάτε;
Είναι το σύνδρομο του μαζοχιστή ερωτευμένου κερατά.
- Θέλει να πάει στο μέρος που βρίσκεται η το ταίρι του με τον παράνομο έρωτα, να τους δει να ερωτοτροπούν, να φιλιούνται, να χαμουρεύονται,
- Θέλει να το νοιώσει καλά ότι τον απατάει.
- “Θέλω να το δω”, σου λέει.
Και μετά, όταν πλησιάζουν εκλογές, το μυαλό ξανασκαλώνει, δεν πάει να έχει γίνει ο Τρίτος Παγκόσμιος “Θέλω να δώσω άλλη μια ευκαιρία” σου λέει.
Είναι “καλό παιδί κατά βάθος”.
Άδικο, δυο μέτρα και δυο σταθμά, he gets away with murder που λένε στην Αυγούλιανη της Κατοποταμίτσας, αλλά τελικά, στον έρωτα και την πολιτική, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.
ΚΚ2
ΥΓ1: Εκεί στη ΝΔ καλά; Πήγατε στη Madison Avenue που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου, ή θα πάτε μετά τις εκλογές;