Θα ήταν φέτος 100 ετών. Γεννήθηκε πριν ακριβώς 100 χρόνια.
Και αν η ένδειξη του μεγαλείου ενός ανδρός είναι η διαχρονικότητα των λόγων του, τότε αρκεί μία σύντομη αναδρομή σε όσα έχει πει, καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του πορείας, για να διαπιστώσει ακόμα και ο πλέον κακοπροαίρετος, πόσο σπουδαίος πολιτικός άνδρας υπήρξε, αλλά και πόσο εξαιρετικά επίκαιρος παραμένει, ακόμα και σήμερα, στις δύσκολες στιγμές που ζούμε ως χώρα και ως λαός, με το “αγιάζι” της οικονόμο-ανθρωπιστικής κρίσης να μας σαρώνει στο διάβα του…
Ο μεγάλος αυτός πολιτικός ηγέτης, συνδύασε το “όραμα” με τον “ρεαλισμό”. Υπήρξε βαθιά οραματιστής και πίστευε με όλη τη δύναμη της ψυχής του, στις δυνατότητες αυτού του λαού. Ταυτόχρονα, όμως, γνώριζε και ένοιωθε βαθιά μέσα του, πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και ποτέ δεν στόχευε μακρύτερα από εκεί που μπορούσε πραγματικά να φτάσει.
Ποτέ σε όλη την πολιτική του καριέρα, δεν στόχευσε στην ουτοπία, ούτε ποτέ μίλησε χρησιμοποιώντας ουτοπικά τεχνάσματα και ουτοπική θέλξη…
To τέλος μιας εποχής, που σημαδεύτηκε από αστάθεια, τραγωδίες, ταραχές, αλλά και από οικονομική και κοινωνική παρακμή, φαίνεται να σηματοδότησε το “φευγιό” του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ξημερώματα μιας Δευτέρας, πριν από ένα χρόνο.
Καταγόμενος ο ίδιος από οικογένεια με πολιτική παράδοση, στη μακρά πολιτική διαδρομή του, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο τελευταίος των μεγάλων πολιτικών ηγετών.
Μεταπολεμικά συνέβαλε ενεργά στις πολιτικές εξελίξεις, γνώρισε και συνεργάστηκε, ή συγκρούστηκε, με άλλους σπουδαίους πολιτικούς ηγέτες όπως οι Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής…
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν εξαιρετικά θαρραλέος, συχνά μη διστάζοντας να εκφράσει αντιδημοφιλείς θέσεις όπως στο θέμα παραδείγματος χάριν, της ονομασίας των Σκοπίων, που αν τότε είχε προχωρήσει κατά κάποιον τρόπο, δεν θα αντιμετωπίζαμε τα σημερινά αδιέξοδα και σίγουρα η διαπραγμάτευση θα είχε αποβεί πολύ ευκολότερη, και περισσότερο κοντά στα ελληνικά συμφέροντα και τις ελληνικές θέσεις!
Τα κύρια ηγετικά του στοιχεία ήταν οι ξεκάθαρες ιδέες του και ο οραματισμός του για μια Ελλάδα με απελευθερωμένη οικονομία και κοινωνία, καταξιωμένη μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχαιρε διεθνούς εκτιμήσεως από τους ηγέτες όλων των μεγάλων χωρών του κόσμου.
Είχε μια απόλυτα ξεκάθαρη κλίμακα αξιών: Πρώτα η πατρίδα, μετά οι κομματικές επιδιώξεις και τελευταίες οι προσωπικές φιλοδοξίες. Έκανε πάντα αυτό που πίστευε ότι ήταν η ορθή λύση, έστω και αν ήξερε ότι αυτό θα του κόστιζε πολιτικά.
Έβλεπε μακριά… πολύ μακρύτερα από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ήταν βαθιά και γνήσια φιλελεύθερος σε όλους τους τομείς, προσηλωμένος δυναμικά στη δημοκρατία, με σεβασμό στη Βουλή των Ελλήνων, τον ανώτατο θεσμό της. Δεν είναι τυχαίο ότι εισήγαγε την “Ωρα του Πρωθυπουργού” στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, όπου απαντούσε ο ίδιος σε ερωτήσεις που του ετίθεντο από συνεργάτες του ή από παρευρισκόμενους δημοσιογράφους.
Γι’ αυτόν, όπως και για τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν υπήρχε ποτέ Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Γι’ αυτό αγωνιούσε να απελευθερώσει την ελληνική οικονομία, να περιορίσει την αυθαιρεσία και την παρεμβατικότητα του κράτους, να εξαλείψει τη “διαπλοκή”… έναν όρο που εκείνος πολιτικά εφηύρε…
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ήταν και εξαιρετικά αιχμηρός, αλλά οριοθετημένος, πάντα δίπλα στην “αλήθεια”… Μία εκπληκτική ομιλία του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μια από τις τόσες που είχε εκφωνήσει στη Βουλή των Ελλήνων, ήταν εκείνη πριν 23 χρόνια, που ήρθε όμως, στο προσκήνιο τώρα, στα χρόνια της κρίσης και αφορούσε στην οικονομική πορεία που είχε ακολουθήσει η Ελλάδα τις δεκαετίες πριν.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα μιάς Δευτέρας πριν ένα χρόνο, από το βήμα της Βουλής, το 1994 “προφήτευε”, πως η Ελλάδα θα αναγκαστεί κάποια στιγμή, όπως πάει, να ζητήσει τη συνδρομή του Δ.Ν.Τ. για να σωθεί! Είχε αναφέρει τότε, σε εκείνη την εμβληματική και άκρως προφητική του ομιλία, απευθυνόμενος στον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠαΣοΚ:
“Τα τραγικά προβλήματα της ελληνικής οικονοµίας είναι απλά και συγκεκριμένα. Δεν μπορεί πια ν’ αντέξει τα βάρη και τα ελλείµµατα και δυστυχώς, διαβλέπω, πως δεν είναι ιδιαίτερα µακριά η στιγµή που η Ελλάδα δεν θα µπορεί πλέον να δανειστεί, έχοντας μπει στη μαύρη λίστα των αγορών και θα καταφύγει ως ικέτιδα στο Δ.Ν.Τ.”
Αυτά έλεγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, από το βήµα της Βουλής το µακρινό 1994, µιλώντας στη συζήτηση για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών της κυβέρνησής του για την ιδιωτικοποίηση της ΑΓΕΤ, σε μία εκπληκτική ομιλία που έχει σπάνια ιστορική αξία -ήταν προφητική, αλλά ποιος τότε ενδιαφέρονταν για το τι θα συμβεί μετά από 30 χρόνια…
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε τότε στον Ανδρέα Παπανδρέου:
“Τι θα σας ωφελήσει, κύριε Πρωθυπουργέ, να κερδίσετε πρόσκαιρες εντυπώσεις όταν η οικονομία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη κατάρρευση; Το πρόβλημα δεν είναι σήμερα αν θα υποτιμηθεί η δραχμή. Αυτό είναι το λιγότερο κακό.
Το τραγικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι δεν αντέχει τα βάρη και τα ελλείμματα… ότι δεν είναι μακρυά η στιγμή που η Ελλάδα δεν θα μπορεί πια να δανειστεί και θα καταφύγει ικέτης στο Δ.Ν.Τ.
Η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου θα έχει την τύχη της Τουρκίας της Τανσού Τσιλέρ.
Ο ελληνικός λαός δεν πίστεψε όσα του είπαμε πριν μήνες. Πίστεψε εσάς και την πολιτική σας και αύριο θα πληρώσει το λάθος του πολύ ακριβά…
Τι θα σας ωφελήσει από την άλλη κύριε Πρωθυπουργέ, να λασπώσετε άδικα, για λίγες εβδομάδες τους πολιτικούς αντιπάλους σας, όταν μετά τις ευρωεκλογές που έρχονται, θα παρουσιαστούν τα αδιέξοδα, σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια, από την πολιτική που ακολουθήσατε στα Σκόπια;
Κάνετε λάθος κε Παπανδρέου και κάνετε λάθος τραγικό, υποθηκεύοντας το μέλλον πολλών επόμενων γενεών που θα σας οικτιρίζουν…
Τα δικά μου λόγια ίσως παραμείνουν μόνο λόγια για εσάς, αλλά η ιστορία της χώρας, μετά από 30 χρόνια, θα πει σίγουρα μόνο αλήθειες, μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα και συγγνώμες”…
Οι “Μεγάλοι Άντρες” στην Ελλάδα πάντα δολοφονούνταν με μαχαίρι, βόλι ή λόγια… άδικα και αστήρικτα… Είναι η κατάρα που κατατρέχει αυτόν τον λαό, που αν και εφηύρε τον πολιτισμό και τη δημοκρατία, έμεινε απολίτιστος, στο περιθώριο της Ευρώπης και ξεπεράστηκε…
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει μόνον αλήθειες! Κάποιοι ενοχλούνται τώρα που οι αλήθειες αυτές εμφανίστηκαν, αλλά ποιος τότε, θα ενδιαφέρονταν για κάτι που θα συνέβαινε όπως ήδη προαναφέρθηκε, μετά από 30 χρόνια;
Ειναι ο γνωστός στρουθοκαμηλισμός, που μας οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα & στο έπος Τσίπρα/Συριζα & ΑνΕλ…
Αντιμετώπισε πάντα στωικά, με αξιοπρέπεια και το γνωστό του ανθυπομειδίαμα, όλα τα κοσμητικά επίθετα, με τα οποία κάποιοι τον στόλιζαν… Όμως δικαιώθηκε, ως ευπατρίδης, τόσο όσο ήταν δίπλα μας, όσο και τώρα που έφυγε! Λείπει πολύ η οξυδέρκεια αυτού του μεγάλου πολιτικού…
Ο άρχοντας έφυγε πριν ένα χρόνο, αγέρωχος όπως πάντα, με το χαμόγελο, γκραβούρα στα χείλη του, αλλά ποτέ δεν θα φύγει μακρύτερα από τις καρδιές όσων τον γνώρισαν, τον έζησαν και τον αγάπησαν! Ήταν πάντα μπροστά από την εποχή του και είπε σκληρές αλήθειες στον λαό…. Είχε το απίστευτο θάρρος της γνώμης του, όταν έλεγε αυτές τις αλήθειες… τις δύσκολες αλήθειες, που η κοινωνία δεν ήταν, ίσως τότε έτοιμη ακόμα, για ν’ ακούσει…
Θα τον θυμόμαστε όρθιο, ευθυτενή και λεβέντη με την κατσούνα του στο χέρι, να σεργιανίζει στα βουνά της ζωής, εκεί κάτω στην πανέμορφη Κρήτη που τόσο αγαπούσε!
“Τελικά πόσο δίκιο είχε και πόσο μπροστά έβλεπε…”
Του Θοδωρή Γιάνναρου
capital.gr