Πρωτοφανής εκτόξευση του χρέους κεντρικής διοίκησης καταγράφεται στο 1ο τρίμηνο 2018, με βάση τα πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ. Το συνολικό χρέος έχει αυξηθεί σε 3 μήνες από €329 δισ. σε €344 δισ.
Η κυβέρνηση προχωρά σε μεγάλο εσωτερικό δανεισμό για να χτίσει το περίφημο “μαξιλάρι” ασφαλείας, σκουπίζοντας κυριολεκτικά τα αποθεματικά περιφερειών, δήμων και φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Επίσης ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας εμφανίζεται εξίσου αυξημένος κατά €7 δισ. σε σχέση με το τέλος του 2016. Τα περισσότερα χρήματα ελήφθησαν για αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου και επιστροφές φόρων.
Θα διερωτηθεί όμως κάποιος:
Η χώρα κατέγραψε το 2017 αρχικό πρωτογενές πλεόνασμα €8 δισ. Γιατί τότε η κυβέρνηση δανείζεται για να αποπληρώσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και μάλιστα την ίδια στιγμή δημιουργεί καινούριες; Πού πάνε τα χρήματα του πλεονάσματος;
Τα χρήματα του πλεονάσματος διοχετεύονται ως εξής:
1. Πληρωμή τόκων
2. Μοίρασμα επιδόματος στο τέλος του έτους
3. Ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο. 60.000 προσλήψεις έχουν γίνει την τελευταία 3ετία, οι περισσότερες εκτός ΑΣΕΠ. 210 νέοι δημόσιοι οργανισμοί – φαντάσματα έχουν δημιουργηθεί για να παρκάρουν τους διορισμένους κομματικούς φίλους των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ως συνέπεια, το κόστος μισθοδοσίας αναμένεται στα τέλη του 2018 αυξημένο κατά €1 δισ. σε σχέση με τις αρχές του 2015.
4. Ό,τι περισσέψει πάει ως “μαξιλάρι”, σε περίπτωση που η επικείμενη έξοδος στις αγορές αντιμετωπίσει δυσκολίες.
Η εξέλιξη του δημόσιου χρέους από το 2014 μέχρι σήμερα αποτυπώνεται στον παρακάτω πίνακα.
Η εποχή του φθηνού χρήματος φτάνει στο τέλος της. Τα ευρωπαϊκά επιτόκια αναμένεται σύντομα να αυξηθούν, το ευρώ έχει ανατιμηθεί, η τιμή του πετρελαίου σχεδόν διπλασιάστηκε σε ένα χρόνο, ενώ οι γεωπολιτικές εξελίξεις προξενούν ανησυχία. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί ως αστάθμητος παράγοντας η Ιταλία, που μπορεί να παρασύρει αρνητικά τα ελληνικά ομόλογα.
Σε αυτό το μη ευνοϊκό διεθνές οικονομικό περιβάλλον, η κυβέρνηση για μικροπολιτικούς επικοινωνιακούς λόγους απορρίπτει την ασφάλεια της προληπτικής γραμμής.
Αυτή η επιλογή θα είχε νόημα αν η Ελλάδα έβγαινε πραγματικά από το μνημόνιο, χωρίς ένα αυστηρό πλαίσιο εποπτείας να τη συνοδεύει.
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί οι κυβερνώντες θέτουν αψήφιστα τη χώρα σε μελλοντικό κίνδυνο, δόθηκε από τον κ. Καμμένο στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο: μετά τις εκλογές ας γίνει ό,τι θέλει.
Του Δημήτρη Γκιόκα
capital.gr