Η φλογισμένη επικαιρότητα (Σκοπιανό, Μπουτάρης, Ρουβίκωνας, «Ολιστικό» αναπτυξιακό σχέδιο), προεικάζει και την εκρηκτικότητα της σημερινής συζήτησης σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή, αλλά αποτελεί και την οδό διαφυγής της κυβέρνησης.
Με ακραίες εκφράσεις, περί θαλπωρής της ακροδεξιάς βίας από την αξιωματική αντιπολίτευση, ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να μεταθέσει το πεδίο από το πλαίσιο που έθεσε η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, Φώφη Γεννηματά, η οποία προκάλεσε τη συζήτηση, και αφορούσε την πορεία της χώρας ενόψει των κρίσιμων συζητήσεων που διεξάγει η κυβέρνηση με τους δανειστές, ερήμην της εθνικής αντιπροσωπείας και υπό τον φόβο να βρεθεί ο λαός μπροστά σε τετελεσμένα.
Φυσικά η πρόταση της κας Γεννηματά είναι ολίγον ρηξικέλευθη καθώς στο παρά πέντε της λήξης (της όποιας λήξης) του μνημονίου ζητά τη διενέργεια εκλογών, με το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν έχει τη νομιμοποιητική βάση να υπογράψει συμφωνίες που θα δεσμεύσουν τη χώρα για δεκαετίες.
Φυσικά γνώριζε και η ίδια ότι το αίτημά της δεν θα είχε καμία τύχη, ωστόσο ήταν μια συμβολική κίνηση, αφενός για να τονίσει την αυτοδύναμη παρουσία του κόμματός της (και να άρει την εικόνα που εκπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι το ΚΙΝΑΛ είναι παρακολούθημά του) αφετέρου να καταδείξει το απαράσκευο, το ερασιτεχνικό και το ανερμάτιστο των κυβερνητικών προτάσεων.
Η ευκαιρία δίδεται σήμερα καθώς χθες δημοσιεύθηκε το ελληνικό Σχέδιο «Ελλάδα: Σχέδιο ανάπτυξης για το μέλλον».
Αποτελεί ένα ευχολόγιο παρά συνεκτική στρατηγική για τη μεταμνημονιακή περίοδο της χώρας… Εξ ου και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το επέστρεψε πίσω δύο φορές (την πρώτη φορά υπήρχαν παρατηρήσεις 80 σελίδων σε ένα κείμενο 110 σελίδων)!
Είναι μια έκθεση ιδεών με ωραίες φράσεις ως τίτλους κεφαλαίων, τις οποίες δημιουργεί η ανέφελη Συριζαίικη φιλολογία, όπως «Δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς Ανάπτυξη», «Προώθηση μιας κοινωνικά προσανατολισμένης Οικονομίας», ή «Πρασινίζοντας την οικονομία».
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα κείμενο που απευθύνεται στο εσωτερικό ακροατήριο, και ειδικά στους ψηφοφόρους που έλκονται από – δήθεν – ανθρωποκεντρικές προγραμματικές κατασκευές, χωρίς να τους αφορά ο ρεαλισμός και η βιωσιμότητά τους.
Με το διεθνή οικονομικό περίγυρο να γίνεται ανησυχητικός, το καρυδότσουφλο Ελλάς δεν προτίμησε την πιστοληπτική γραμμή των χαμηλών και σταθερών επιτοκίων, επειδή η ηγεσία έπρεπε να πουλήσει το μύθο της επερχόμενης οικονομικής ανεξαρτησίας. Θα βγει στις αγορές που ήδη αρχίζουν τα τρικυμίζουν.
Η πολιτική της «κοινωνικά προσανατολισμένης οικονομίας» θα κόψει τις συντάξεις με το νέο έτος και το αφορολόγητο από το επόμενο. Είναι τα πλέον μετρήσιμα από τις οικονομικές αστοχίες της κυβέρνησης. Η επόμενες θα φανούν από τον Σεπτέμβριο.
Η αντιπολίτευση έχει πεδίον δόξης λαμπρόν να ξεγυμνώσει την αποτυχημένη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, η οποία έχει άμεση επίδραση στις ζωές των πολτών. Αρκεί να μην παρασυρθεί από την κυβέρνηση στην ανομία του Ρουβίκωνα και τους τραμπούκους που χτύπησαν τον Μπουτάρη.
Άλλωστε σε πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας υπάρχει μια ατομικιστική εκτίμηση των θεμάτων ανομίας .
Η τσέπη τους όμως τους αφορά.
Του Γιάννη Σιδέρη
liberal.gr