Συζήτηση στη Βουλή σήμερα σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για τη διαφθορά και το επίμαχο θέμα της Novartis, που “ταλαιπωρείται” μεταξύ Κοινοβουλίου και Δικαιοσύνης, για να καταλήξει όπως όλοι οι “φάκελλοι” καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Η πολιτική καιροσκοπική επιδίωξη δεν προσκρούει στη λαική νόηση, που είναι η ύψιστη μορφή της πραγματικότητας. Με τη λαική αντίδραση στην πολιτική βαρβαρότητα να έχει αναπόδραστη ανάγκη από σημεία αναφοράς.
Τα τραύματα της κοινωνίας, οι σωτηριολογικές ή εσχατολογικές ερμηνείες της ελληνικής πραγματικότητας, ακόμη και οι προσδοκίες, δεν πρέπει να αποτελούν εμπόδιο για την πρόσδεσή μας στην κατακτητική έπαρση του Ελυτικού “Την μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς”.
Οι διεργασίες γίνονται πάντα στο κοινωνικό υποσυνείδητο, κάτω από πιέσεις υποστασιακού “αλυτρωτισμού” και μέσα σ’ ένα κλίμα μεσιανικής αναμονής, αποκαλυπτικών προμηνυμάτων, απογοήτευσης ή οργής, αναθέματος και παρακμής.
Προέχει η συνειδητοποίηση από το λαό της ιδιαίτερης προσωπικότητάς του. Η “σύνθεση” ενός λαικού δυναμικού “πιστεύω”, που απαρνιέται και παρωδεί ό,τι έχει δημιουργήσει, χρησιμοποιεί ή καταχράται η πολιτική επινοητικότητα, η ταυτισμένη εν πολλοίς με την απάτη και η προσδεμένη στην ακανθώδη διαβίωση των υπολογισμών, στη λογική του ακραιφνούς “δώσε” και “λάβε”. Σε όρους πολιτικούς που είναι αντίθετοι ή που αμοιβαία εξουδετερώνονται. Μια αντίδραση του λαού στον πολιτικό σουρεαλισμό, που προκαλεί την κοινή λογική. Στον πολιτικό παραλογισμό που κάνει τις ώρες της σιωπής να αντηχούν!
Η αντίδραση του λαού είναι η μόνη εφικτή λύση, Απ’ αυτή θα αναδυθεί η ελπίδα. Κι όχι η αναζήτησή της στις “στημένες” συζητήσεις της Βουλής και στις αγορές ελπίδων από τα κομματικά παρακμιακά εργαστήρια της παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης. Δεν μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού να ζει στην “κόλαση” με το φόβο για την κόλαση!
Είναι σαν το νερό της Νεκράς Θάλασσας που έγινε στη μνήμη του λαού αλάτι και την πάστωσε. Και οι “οικόσιτοι” της κοινωνικής ανοχής πολιτικοί δικαιωματατζήδες, αν και ηθικά ξεβράκωτοι, με την ψευδεπίγραφη σφραγίδα στο μέτωπο, να στήνουν το θρασύτατο χορό τους γύρω από τον “Επιτάφιο” της κοινωνίας ως δραματική κατάληξη ενός επώδυνα σαρκαστικού πανοράματος τελετουργικών πολιτικών ασχημιών.