Πάει, οι κυβερνώντες έχουν… ξεφύγει. Πάνε να μας τρελάνουν. Ή όπως έχει γίνει της μόδας να λέγεται πλέον… τρολάρουν την κοινωνία. Το δούλεμα που πέφτει είναι άνευ προηγουμένου.
Εκεί που είχαμε κάπως συνηθίσει να ακούμε διάφορα “αχαρακτήριστα” από συγκεκριμένες μόνο πλευρές, τύπου Πολάκη κλπ, τον τελευταίο καιρό, έχουν πάρει φόρα και οι υπουργοί πρώτης γραμμής.
Τι να του πεις του ανθρώπου. Ότι αποτελεί η κυβέρνησή του παγκόσμιο φαινόμενο γιατί κατάφερε το μοναδικό, να… φορολογήσει ακόμα και τους φόρους; Με τους φόρους πάνω σε φόρους;
Και αν διαφωνεί να του το εξηγήσουμε… Αν και δεν χρειάζεται. Γνωρίζει πολύ καλά…
Και ενώ προσπαθούσαμε να συνέρθουμε από την απελπισμένη προσπάθεια του κ. Τσακαλώτου να αποφύγει τον χαρακτηρισμό του πλέον φορομπήχτη υπουργού και να μας πείσει ότι κατοικούμε σε έναν εντελώς διαφορετικό πλανήτη από ό,τι εκείνος, να και το κατακέφαλο χτύπημα από τον κ. Παππά.
Ο οποίος αφού συνυπέγραψε τροπολογία (που ψηφίστηκε) για την επιβολή τέλους 2% σε τάμπλετς και κινητά, την αμέσως επόμενη ημέρα εξέφρασε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο twitter την αντίθεσή του στον φόρο που πρέπει, λέει, να επανεξεταστεί…!
Ήμαρτον Παναγία μου… Τέτοιο ρεκόρ δεν ξανάγινε…
Για δε τον κ. Σπίρτζη, που ανακάλυψε τις ευθύνες του ΤΑΙΠΕΔ για τις καθυστερήσεις στις ιδιωτικοποιήσεις, τι να πει κανείς; Να του ψιθυρίσει τη λέξη… Ελληνικό;
Γενικά λοιπόν, τι να σχολιάσει κανείς.
Μήπως δεν καταλαβαίνουμε τι ακούμε; Πώς να το αντιμετωπίσει κανείς με λογικά επιχειρήματα ή διάλογο όλο αυτό…
Και δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις. Απλά είναι οι πιο πρόσφατες.
Οι συμπεριφορές αυτές δύο τινά σημαίνουν.
Είτε ότι έχει χαθεί εντελώς κάθε μέτρο στη σημερινή πολιτική εξουσία, είτε ότι πραγματικά μας περνούν για χαζούς. Ή και τα δύο.
Μην γελάτε καθόλου.
Δεν χρειάζεται πια να μας… ψεκάσουν που έλεγε και ο αντιπολιτευόμενος – τότε – Καμμένος πριν γίνει συγκυβερνών και περάσει από τους… ψεκαζόμενους στους… ψεκαστές.
Θεωρούν ότι μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, ό,τι και να τους κατέβει, χωρίς καμία απολύτως συνέπεια.
Έχουν αναγάγει την πολιτική από… τέχνη του εφικτού σε τέχνη του δελφινάριου…
Φανταστείτε τι έχουμε να ακούσουμε όταν θα πλησιάζουμε στις εκλογές!
Ποιο άσπρο μαύρο; Ποια νύχτα μέρα;
Το δούλεμα ψιλό γαζί θα αποτελέσει την βασική προεκλογική ρητορική…
ΥΓ. Και φανταστείτε επίσης ότι όλα αυτά τα απίστευτα συμβαίνουν χωρίς ακόμη να έχει αρχίσει και… η καλλιέργεια της ιατρικής κάνναβης…
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr