Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλός του δεν είναι ο Τσίπρας αλλά το τι θα βρει την επομένη ημέρα των εκλογών. Oταν δηλαδή θα κληθεί να διαχειριστεί μία κατάσταση στην οικονομία, η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη ναρκοθετηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Γράφει ο Πάνος Αμυράς*
Ανεξάρτητα από το πότε θα στηθούν οι κάλπες, άλλωστε εδώ και μήνες η χώρα βρίσκεται εν δυνάμει σε προεκλογική περίοδο, ο κ. Τσίπρας έχει υπογράψει τα πάντα στους δανειστές και τα δεδομένα είναι γνωστά.
Οι συντάξεις θα μειωθούν έως και 18% από τον Δεκέμβριο, οι φόροι θα αυξηθούν από το 2019 ή από τον Ιανουάριο του 2020 κατά 650 ευρώ ακόμη και για όσους έχουν μηνιαία εισοδήματα 600 ευρώ και η χώρα έχει δεσμευθεί για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% έως και το 2022.
Αυτά έχει συμφωνήσει ο πρωθυπουργός με τους δανειστές, οι οποίοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης γιατί δέχθηκαν το πακέτο δημοσιονομικών μέτρων να εφαρμοσθεί προς το τέλος του προγράμματος αντί να είναι εμπροσθοβαρές.
Στην κυβέρνηση ξέρουν ότι η μείωση των συντάξεων, που ψηφίσθηκε μόνο από τη συμπολίτευση, θα προκαλέσει κοινωνική αναταραχή, ενώ όσο συνεχίζεται ο εμπαιγμός από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ότι δήθεν θα αποτρέψουν την εφαρμογή του μέτρου τόσο περισσότερο εξαγριώνονται οι συνταξιούχοι.
Για τον λόγο αυτό στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν ως βασικό σενάριο την προσφυγή στις κάλπες το φθινόπωρο ώστε να προλάβουν τις μειώσεις των συντάξεων και να προσπαθήσουν να παραμυθιάσουν τους πολίτες ότι θα επαναδιαπραγματευθούν το πακέτο των μέτρων. Αυτό που τους συγκρατεί είναι το μεγάλο δημοσκοπικό δημοψήφισμα της Νέας Δημοκρατίας και βέβαια τα καλά της εξουσίας με τις προσλήψεις, τις αργομισθίες και τα άλλα τυχερά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από τις αρχές του 2016 τη διενέργεια πρόωρων εκλογών και αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο, καθώς από τότε ο λογαριασμός από την αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομία μεγάλωσε για τους πολίτες.
Η μεγαλύτερη τιμωρία για τον Τσίπρα θα είναι να εξαντλήσει την τετραετία, όπως του εισηγείται ο στενός κομματικός πυρήνας που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σε ένα θαύμα. Αυτό ενδεχομένως να ήταν και το «δίκαιο» αν η παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία δεν κόστιζε τόσο ακριβά στη χώρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να εισπράξει όλο το πολιτικό κόστος για τα μέτρα που υπέγραψε και οι πολίτες να αντιληφθούν ότι η ψήφος τους είναι σαν τη σφαίρα. Oταν φεύγει δεν γυρίζει πίσω…
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Κατσίκης
Ο πρωθυπουργός επιτέθηκε χθες στον πρόεδρο της Ν.Δ. λέγοντας ότι εμφορείται από ακροδεξιές απόψεις επειδή συνέστησε στους βουλευτές του κόμματος να ψηφίσουν κατά συνείδηση στο άρθρο για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Πρόκειται για ρεσιτάλ υποκρισίας από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος κατά τη χθεσινή του παρέμβαση στη Βουλή δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για το παραλήρημα του βουλευτή των ΑΝΕΛ Κ. Κατσίκη. Ο πρωθυπουργός για άλλη μία φορά διύλισε τη Ν.Δ. αλλά κατάπιε την Κάμηλον.
Το ίδιο υποκριτική και η στάση των 16 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που ζήτησαν από τον πρόεδρο του Σώματος την παραπομπή του Κατσίκη στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Oμως, οι ΑΝΕΛ είναι συγκυβερνήτες με τον ΣΥΡΙΖΑ και συνοδοιπόροι του κ. Τσίπρα. Τώρα ανακάλυψαν τον Κατσίκη; Oταν ψήφιζαν μαζί τα μνημόνια τον χειροκροτούσαν…
Βρήκαμε Ραγκούση και στην Γερμανία
Ωραίος ο πρόεδρος της ομάδας των Σοσιαλιστών και Σοσιαλδημοκρατών (S&D) Ούντο Μπούλμαν! Σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα Euractiv κάλεσε τα προοδευτικά κόμματα στην Ελλάδα να ενώσουν τις δυνάμεις τους «στον δρόμο για το μέλλον της χώρας» και, όπως είπε, «να απομακρυνθούν από τη Ν.Δ. που έχει μεγάλη ευθύνη στην ελληνική χρηματοπιστωτική κρίση». Μόνο που του διαφεύγει κάτι του κ. Μπούλμαν.
Το κόμμα του στη Γερμανία συμμάχησε με τη Μέρκελ για να σχηματίσει κυβέρνηση. Το SPD δεν αναζήτησε συμμαχίες με την Αριστερά αλλά με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους ακόμη συντηρητικότερους Χριστιανοκοινωνιστές. Αυτό που έκανε δηλαδή το SPD στη χώρα του το απορρίπτει στην Ελλάδα. Ούτε ο Ραγκούσης να ήταν.
*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου