Κατεβαίνει ο διάδοχος από τις σκάλες και του λέει ο άλλος «my name is Terens and I like Manchester United». Χάθηκε να του πει κάτι πιο κλασικό, όπως «ξέρω καλά την νυκτερινή Αθήνα» ή «βασιλέα, ιδού το βασίλειό σου»;
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, αυτά με τους βασιλείς, τους πρίγκιπες και τα πρωτόκολλα δεν τα κατέχω. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι στα εφηβικά μου χρόνια δεν διάβαζα το Κλικ του Κωστόπουλου, αλλά Εξόρμηση και Αυγή. Όταν μεγάλωσα λίγο ακόμη διάβαζα τον Ριζοσπάστη, αλλά ούτε εκεί είχε καλά άρθρα για τις βασιλικές συνήθειες.
Παρένθεση:
Να μην ξεχάσω να σημειώσω ότι η παρουσία του υπουργού Τέρενς στην Αθήνα προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στο κοινό, καθώς οι τελευταίες πληροφορίες τον ήθελαν να έχει διασωθεί μετά από μία αναγκαστική προσγείωση του μονοκινητήριου αεροσκάφους του σε μία ασιατική στέπα. Είναι καλά ο άνθρωπος, όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία. Δόξα σοι ο Κύριος! Κλείνει η παρένθεση. Νέα παρένθεση: Ο δραστήριος υπουργός Τέρενς αναχώρησε ήδη για Βηρυτό. Κλείνει η παρένθεση και πάλι.
Εντάξει, δεν είπαμε να μάθουν τα παιδιά μέσα σε μία νύκτα όσα δεν έμαθαν σε σαράντα ή εξήντα χρόνια. Φανταζόμαστε όμως ότι πριν έρθει σε αυτή την απομακρυσμένη γωνιά του κόσμου ένας Κάρολος, θα μαζεύτηκαν πέντε χριστιανοί και μουσουλμάνοι και θα έβαζαν κάτω την κατάσταση.
Δεν είναι δα και η πρώτη φορά που ένας ξένος επίσημος φτάνει στην Ελλάδα. Τι κάνανε δηλαδή οι παλαιοί;
Ας πούμε, τι θα έκαναν στα χρόνια του Κώστα του Καραμανλή του Εθνάρχη;
Εσείς τι λέτε, θα έστελνε ο Πρόεδρος έναν Τέρενς να υποδεχτεί τον διάδοχο του Βρετανικού θρόνου;
Κι ας πούμε ότι πήγαινε κάποιος και έλεγε αυτά τα Τερενσιανά. Ότι του ξέφευγαν, παρά τις οδηγίες που θα είχε πάρει.
Έχετε την εντύπωση ότι θα προλάβαινε ο Τέρενς της εποχής εκείνης να φύγει από το αεροδρόμιο πριν ο Πρόεδρος του έστελνε την απόλυσή του;
Για το πέτο να μην το συζητάμε. Η φωτογραφία με την διαχυτική Περιστέρα και το μετέωρο βλέμμα του προέδρου της Βουλής θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη του ελληνικού λαού για πολλές δεκαετίες.
Μια φωτογραφία – ένα εκατομμύριο λέξεις.
Μία χώρα σε παράκρουση.
Κάποτε θα έφτανε μία και μόνο στιγμή από μια συνηθισμένη μέρα του 2018 για να γεμίσουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για εβδομάδες. Τώρα δεν τους προλαβαίνουμε.
Το χειρότερο όλων είναι ότι τα πάντα πλέον μας φαίνονται φυσιολογικά. Ακόμη και τα πιο ακραία πράγματα.
Η πολιτική είναι τέχνη και μία υπηρεσία σε όφελος των ανθρώπων.
Η εξουσία δεν είναι λάφυρο στα χέρια αδίστακτων κλεφτών. Είναι σοβαρή ανάληψη ευθύνης.
Οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι ευκαιρία για να εξαφανιστούν από τον πλανήτη Γη μερικά κοπάδια από σφυρίδες σε κάθε επίσημο γεύμα.
Τα πρωτόκολλα δεν έχουν εφευρεθεί για να ταλαιπωρούν τους ανθρώπους, αλλά για να τους διευκολύνουν, δημιουργώντας έναν τύπο, που οι άνθρωποι καλούνται να ακολουθούν για να αποφύγουν τα λάθη και οι παρεξηγήσεις.
Δεν ξέρουμε τι θα λέει ο Κάρολος όταν επιστρέψει στο Λονδίνο. Επειδή όμως αγαπάει την Ελλάδα δεν θα μας παρεξηγήσει.
Σίγουρα τον είχαν προειδοποιήσει κι οι δικοί του για το τι θα συναντούσε. Δεν νομίζουμε ότι έπεσε δα και από τα σύννεφα. Ίσως και να περίμενε ακόμη χειρότερα.
Πιστεύουμε, πάντως, ότι διαθέτει επάρκεια από το γνωστό βρετανικό χιούμορ κι ότι θα στείλει από το Λονδίνο δύο εισιτήρια προς τον κ. Τέρενς για να παρακολουθήσει έναν αγώνα της Manchester City!
Όσο για την κυρία Μπαζιάνα; Δεν ξέρουμε τι του έλεγε την ώρα εκείνη που του έπιανε το πέτο. Φανταζόμαστε όχι κάτι ανάλογο με εκείνο που του είπε ο Τέρενς.
Από την άλλη σκέφτομαι ότι ίσως είμαστε τυχεροί:
Σκέφτεστε να του έλεγε «my name is Quick. Terens Quick», κατά το «my name is Bond, James Bond». Καλή μας νύκτα…
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr