Είναι άξιο απορίας πως σοβαρά, ευυπόληπτα δημόσια πρόσωπα του δημοκρατικού ευρωπαϊκού τόξου πιστεύουν πως υπάρχει προοπτική ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα με βασικό μοχλό τον κ. Τσίπρα.
Αν έχουν απορία για το πώς θα καταλήξουν τα πράγματα ας κοιτάξουν την τύχη που είχαν όσοι κατά καιρούς έχουν συνεργαστεί πολιτικά με τον κ. Τσίπρα.
Χρησιμοποιήθηκαν για καιροσκοπικούς αντιπερισπασμούς και στο τέλος πετάχτηκαν στην άκρη σαν στυμμένες λεμονόκουπες.
Ο κ. Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα δεν δίστασαν όταν το προσωπικό τους πολιτικό συμφέρον το επέβαλε να αδειάσουν στη χωματερή του πολιτικού περιθωρίου όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τα οποία πορεύονταν μαζί για δεκαετίες.
Αν δεν θυμούνται ας ρωτήσουν τον κ. Λαφαζάνη, την κα Κωνσταντοπούλου, τον κ. Βαρουφάκη κλπ.
Χαρακτηριστική είναι η σκηνή όπου πρόσφατα έξω από ένα συμβολαιογραφείο τα ΜΑΤ της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα ποδοπατούσαν πρώην κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και νυν της ΛΑΕ επειδή έκανε ό,τι έκανε και παλιότερα μαζί με τον πρωθυπουργό.
Η σύνθεση ενός πολιτικού τόξου όπως αυτό της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας μπορεί να γίνει μόνο πάνω στη βάση κάποιων πολιτικών αρχών και σχετικών προσανατολισμών.
Ο κ. Τσίπρας δεν πληροί κανένα κριτήριο από αυτά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που με τον κ. Καμμένο τα έχουν πάει τόσο καλά στα χρόνια της συγκυβέρνησης.
Το παρελθόν και το μέλλον…
Ο κ. Τσίπρας στη σύντομη μέχρι τώρα αλλά εκρηκτική παρουσία του στην πολιτική σκηνή της χώρας έχει να επιδείξει μόνο οπορτουνισμό και αμοραλισμό.
Ο κ. Τσίπρας αναρριχήθηκε στην εξουσία σαν αντιμνημονιακός πολέμιος της λιτότητας με έντονη αντιδεξιά ρητορική.
Στη συνέχεια στη εξουσία ο ίδιος εφάρμοσε το τρίτο μνημόνιο και έχει υπογράψει και ένα τέταρτο καμουφλαρισμένο με τον διάτρητο μανδύα της “καθαρής εξόδου”. Εφάρμοσε την πλέον σκληρή λιτότητα με μέτρα όπως μειώσεις και κατασχέσεις που δεν θα διανοούνταν να υλοποιήσουν οι προηγούμενοι τους οποίους κατηγορούσε για αυτά που ο ίδιος εφαρμόζει. Επιπλέον συγκυβέρνησε με ένα ακροδεξιό μόρφωμα “ψεκασμένων” συνωμοσιολόγων μπροστά στο οποίο η δεξιά πτέρυγα της Ν.Δ. δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Προκειμένου να κυβερνήσει έθεσε σαν βασική πολιτική επιδίωξη την καταπολέμηση του παλιού πολιτικού σκηνικού και της διαπλοκής και δεν δίστασε να περιμαζέψει τα αζήτητα από τα πολιτικά απολιθώματα και ολάκερη την κρατικοδίαιτη συνδικαλιστική “μούργα” του βαθέος ΠΑΣΟΚ.
Μια από τις πολιτικές αιχμές που ώθησαν τον κ. Τσίπρα στην εξουσία ήταν ο πόλεμος κατά της διαπλοκής και το παλιό πολιτικό σύστημα που την επώαζε.
Αν παρατηρήσει κάποιος την ιστορία της τραπέζης Αττικής, του εργολάβου Καλογρίτσα θα διαπιστώσει πως το σαθρό καθεστώς των προηγούμενων κυβερνήσεων ποτέ δεν τόλμησε να προχωρήσει σε τόσο απροκάλυπτα σκάνδαλα με την πομπώδη προχειρότητα που χαρακτηρίζει τους “πεινασμένους” που βρεθήκαν με “κουτάλι” στο χέρι…
Στον τομέα της διαπλοκής πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων το μόνο που προσπάθησε είναι να υποκαταστήσει τη διαπλοκή των προηγούμενων με τη νέα των δικών του.
Καθώς εκτός από οπορτουνιστές και αμοραλιστές είναι και ανίκανοι να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, κινδυνεύουν αν αλλάξει η κυβέρνηση και αφεθεί η δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της να βρεθούν και εκτεθειμένοι.
Οι κόκκινες γραμμές…
Το συνονθύλευμα που ηγείται ο κ. Τσίπρας δεν έχει ούτε πολιτικές αλλά πολύ περισσότερο ούτε ηθικές αρχές. Για τούτο είναι ικανό να πράξει τα πάντα. Ακόμη και ενέργειες που εμπίπτουν στους κανόνες που αφορούν την αλλοίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος…
Όποιος πιστεύει πως μπορεί να εξαπατήσει έναν πολιτικό απατεώνα αυτού του βεληνεκούς ή έστω να τον νοικοκυρέψει πολιτικά στο πλαίσιο της ευπρέπειας και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και να τον ωθήσει να λειτουργήσει στο πλαίσιο του κράτους δικαίου πλανάται πλάνην οικτράν…
Το γενικότερο πλαίσιο…
Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος μαζί και η Χ.Α. εκφράζουν στην Ελλάδα το ρεύμα του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού που αναδύεται τα τελευταία χρόνια παντού στην Ευρώπη. Τηρώντας τις σχετικές αναλογίες κατά ανάλογο τρόπο που αναδύθηκε ο φασισμός κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου.
Μετά από μια περίοδο ισχυρής ευημερίας ήρθε η κρίση που προκάλεσε το κραχ του ΄29. Επειδή οι άνθρωποι δύσκολα αποδέχονται τις απώλειες κάποιων κεκτημένων εύκολα ακολουθούν όσους τους πωλούν “λαγούς” με “πετραχήλια” μέχρι να χάσουν και αυτά που δεν έχουν…
Έτσι ανέρχονται οι δημαγωγοί λαϊκιστές στην εξουσία, οι οποίοι όπως είναι φυσικό επειδή δεν μπορούν να επιστρέψουν τα χαμένα κεκτημένα και να αποτρέψουν και την απώλεια νέων, καταφεύγουν στο παραμύθι των εσωτερικών και εξωτερικών υπονομευτών και την συνωμοσιολογία.
Οι κ. Τσίπρας και Καμμένος εντάσσονται σ’ αυτό το ρεύμα του αναδυόμενου λαϊκισμού. Η στροφή του 2015 ήταν μια τακτική κίνηση αποφυγής της κατάρρευσης της χώρας στα χέρια τους και εξασφάλισης της παραμονής τους στην εξουσία. Για να το πετύχουν αυτό δεν διστάζουν να παριστάνουν το πειθήνιο σκυλάκι της κας Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε. Δηλαδή, αυτό για το οποίο κατηγορούσαν τους άλλους.
Η αναδίπλωση του 2015 δεν είναι κάποια στρατηγική πολιτική και ιδεολογική μετατόπιση ανθρώπων που διαπίστωσαν το ανέφικτο αυτών που διατυμπάνιζαν. Προκειμένου να αλλάξει κάποιος πολιτική ιδεολογία ή ηθικές αρχές θα πρέπει να έχει.
Άνθρωποι που κηρύττουν με τόση ευκολία και υποκρισία και τον εμφύλιο διχασμό και την επομένη μέρα πράττουν τα ακριβώς αντίθετα δεν έχουν καμιά αρχή, μέση και τέλος. Οι πολιτικές ιδεολογίες γι’ αυτούς μοιάζουν με πουκάμισα τα οποία αλλάζουν.
Οι άνθρωποι αυτοί χθες παρίσταναν τους αριστεριστές, σήμερα συγκυβερνούν με ακροδεξιούς, αύριο έχουν βάλει στο στόχο τους σοσιαλδημοκράτες και μεθαύριο δεν θα διστάσουν να μας πουλήσουν ως “σκλάβους” σε κάποιο ανερχόμενο δικτάτορα της Δύσης ή της Ανατολής.
Το μόνο πράγμα στο οποίο μένουν σταθεροί είναι η έχθρα τους για το δημοκρατικό πολίτευμα, τον διαχωρισμό των εξουσιών, την αξιοκρατία, την κοινωνία των πολιτών.
Το ενδιαφέρον τους δήθεν για την προώθηση των ατομικών δικαιωμάτων μέσω της προώθησης του πλαισίου συμβίωσης ομοφυλοφίλων, της υιοθεσίας παιδιών και της χρήσης κάνναβης αποτελούν “στάχτη στα μάτια” όταν παράλληλα η εκτελεστική εξουσία συνεχίζει μεθοδικά τον βιασμό της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. Διαφημίζουν μεταρρυθμίσεις στα ήσσονα ζητήματα για να συνεχίσουν ανενόχλητοι την εκθεμελίωση των ακρογωνιαίων λίθων του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το μίσος τους εναντίον της Δύσης, της δημοκρατίας και όσα αυτές αντιπροσωπεύουν είναι τέτοιο που δεν θα δίσταζαν να φορέσουν “μπούρκες” στις γυναίκες, να προσκυνάνε το Κοράνι και να αποδεχτούν βαρβαρότητες όπως οι κλειτοριδεκτομές και η σφαγή των ζώων προς βρώσιν με βασανιστικές θρησκευτικές τελετουργίες.
Καθώς λοιπόν πρόκειται για πρόσωπα χωρίς πολιτικές και ηθικές αναστολές, ανάλογα με τις εξελίξεις θα μπορούσαν πάλι πολύ εύκολα να παίξουν ξανά το χαρτί του αντιευρωπαϊσμού, του διχασμού και του λαϊκισμού. Πόσο μάλλον αν το ρεύμα αυτό συνεχίσει να ενισχύεται τα επόμενα χρόνια, κάτι που μοιάζει σαν το πλέον πιθανό…
Οι ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες πιστεύουν πως με μια στάση κατευνασμού απέναντι στο ρεύμα του λαϊκισμού μπορούν να το τιθασεύσουν όπως νόμιζαν οι πολιτικές ηγεσίες των δημοκρατιών πριν τον Β’ Π.Π. πως θα μπορούσαν να κάνουν με τον Χίτλερ…
Μόνο όταν κατέλαβε ολόκληρη την Ευρώπη αφυπνίστηκαν αλλά ήταν πλέον αργά.
Η θέση του Εμάνουελ Μακρόν για σαφή οριοθέτηση και αντιπαράθεση απέναντι στον λαϊκισμό είναι η πλέον ορθή. Αν οι δημοκρατίες δεν ακολουθούσαν τον Τσώρτσιλ και επέλεγαν τους Τσάμπερλαιν σήμερα η Δύση μπορεί να στέναζε ακόμη κάτω από την μπότα του ναζισμού…
Προσοχή λοιπόν ο τοίχος είναι φρεσκοβαμμένος, λερώνει…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr