Συγγνώμη, αλλά το κυβερνητικό non paper του περασμένου Σαββάτου, για το οποίο τόσος λόγος γίνεται, δεν είναι απλώς «άνευ προηγουμένου», όπως παρουσιάζεται, αλλά αποτελεί ατόπημα μεγατόνων και καραμπινάτη θεσμική εκτροπή.
Ας θυμηθούμε όμως το non paper αυτό, που φέρει τίτλο «Απάντηση σε δημοσίευμα», και δίχως αμφιβολία προέρχεται από το Μέγαρο Μαξίμου. Δηλαδή, παρ’ όλο που κρύβεται πίσω από την κάποτε διπλωματική ορολογία ενός «άτυπου κειμένου», ακόμα και οι γνωστές κυβερνητικές εφημερίδες το παρουσίασαν ως «σκληρή απάντηση του Μαξίμου κατά Παραπολιτικών» – δηλαδή της εφημερίδας του εφοπλιστή-εκδότη και ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη.
Να το: «Τελικά, πρέπει να είναι βαθιά απελπισμένος ο ναρκέμπορος χρηματοδότης των Παραπολιτικών για να κάνει πρωτοσέλιδο αυτήν την ανοησία περί δήθεν μίζας σε σύμβουλο υπουργού, αποσιωπώντας ακόμα και το γεγονός ότι το ίδιο το γραφείο του υπουργού έστειλε την υπόθεση στη Δικαιοσύνη, σύμφωνα με επίσημη σχετική ανακοίνωση. Με την υπόθεση που βγάζει στις εφημερίδες του ο απελπισμένος διωκόμενος και κουμπάρος τού κ. Μητσοτάκη θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι…Η συνέχεια στον φυσικό χώρο των κυρίων Μαρινάκη και Κουρτάκη, τις αίθουσες των δικαστηρίων».
Επαναλαμβάνω, ακόμα και εάν δεν έχει την υπογραφή του Πρωθυπουργού, ή άλλου χεριού από τον στενό του κύκλο, το ύφος και ο τρόπος γραφής είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του. Τυπικά, όλοι ξέρουμε ότι είναι γραμμένο από χέρια δημοσιογραφικά στο γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού της Ελλάδας. Εχουμε γράψει πολλές φορές ότι το Γραφείο αυτό υπάρχει και πληρώνεται για να ενημερώνει τους πολίτες για τις δραστηριότητες, δηλώσεις και απόψεις του εκάστοτε Πρωθυπουργού – σίγουρα όχι για να παίζει τέτοιου είδους επικοινωνιακά παιχνίδια, ακόμα και εάν προκαλείται από την αντιπολίτευση ή τον Τύπο.
Ο Πρωθυπουργός, εκπροσωπώντας όλους τους πολίτες, πρέπει να είναι υπεράνω των περιστάσεων. Δεν μπορεί να είναι κατώτερος αυτών.
Και το πρώτο πράγμα που προσέχει κάποιος σε αυτό το κείμενο, είναι ότι το πρωθυπουργικό γραφείο, δηλαδή κατ’ ουσίαν ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, εκδίδει ετυμηγορία επί μίας υποθέσεως που έχει παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη, αφαιρώντας από έναν άνθρωπο το τεκμήριο της αθωότητας. Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο αυτό το πράγμα στη χώρα του «σιγά, μωρέ…». Αλλά σε όλες τις άλλες που έχουν και σέβονται τον νομικό πολιτισμό τους, αυτή η εκτροπή δεν θα περνούσε έτσι. Ο αντίστοιχος κ. Τσίπρας δεν θα ήταν πια Πρωθυπουργός.
Πριν από μερικές ημέρες η εισαγγελέας κυρία Τζίβα άσκησε ποινική δίωξη κατά του κ. Μαρινάκη και τριών συνεργατών του για εμπορία ναρκωτικών. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, μέσω αυτού του άτυπου κειμένου, για το οποίο εύλογα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ετέθη εις γνώσιν του και είχε την έγκρισή του πριν αποσταλεί σε εκατοντάδες δημοσιογράφους, έκρινε κιόλας ότι ο κατηγορούμενος (για τον οποίο ειδικός ανακριτής Διαφθοράς θα κάνει περαιτέρω έρευνα για να διαπιστώσει εάν διέπραξε το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, δηλαδή, ξέπλυμα μαύρου χρήματος) είναι κιόλας ένοχος αφού τον αποκαλεί ευθέως «ναρκέμπορο».
Αυτό και μόνο, δίχως να μπει κανείς στην ουσία της υπόθεσης, αρκεί για να καταδικαστεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στη συνείδηση όλων ως άνθρωπος που ευθέως επιχειρεί να προδιαθέσει δικαστική απόφαση και να δημιουργήσει πολιτικές εντυπώσεις υπέρ του.
Αυτά τα παιχνίδια με τους θεσμούς και ειδικά με τη Δικαιοσύνη (παιχνίδια που τα είδαμε να απλώνονται και με την υπόθεση της Novartis, όπου και πάλι το Πρωθυπουργικό Γραφείο στο Μαξίμου, που ευθέως έχει χαρακτηρισθεί ως μηχανισμός παραγωγής και προώθησης προπαγανδιστικού υλικού, δεν δίστασε να ονοματίσει ανθρώπους και να τους καταστήσει εκ των προτέρων ενόχους), είναι επικίνδυνα και θέτουν σε άμεση δοκιμασία την ίδια την Δημοκρατία.
Αυτή η λεπτομέρεια του πρωθυπουργικού non paper δεν μπορεί να αφεθεί έτσι.
Η δικαστική υπόθεση στην οποία αναφέρεται, θα προχωρήσει. Και πρέπει να προχωρήσει. Και μόνο το δικαστήριο είναι εκείνο που έχει αρμοδιότητα να αποφασίσει εάν ένας ή περισσότεροι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι ή όχι. Ο Πρωθυπουργός, ο όποιος Πρωθυπουργός, δεν το έχει αυτό το δικαίωμα. Ούτε καν άτυπα. Ούτε καν κρυπτόμενος πίσω από non papers.
Ετσι γίνεται σε πολιτισμένες χώρες. Είμαστε εμείς ακόμα μία από αυτές; Εχω σοβαρές αμφιβολίες.
Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση αυτή καταδικάζει ανθρώπους προτού καν φτάσουν υποθέσεις -που από αυτήν χαρακτηρίζονται σκανδαλώδεις- στα δικαστήρια. Ο στιγματισμός προσώπων για τα οποία δεν έχει αποφανθεί κανένας δικαστής, είναι εκ προμελέτης δολοφονία χαρακτήρα. Το ίδιο δεν κάνει ο Ερντογάν προεξοφλώντας ότι οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί που ήρθαν στην Ελλάδα ζητώντας πολιτικό άσυλο «είναι προδότες, πραξικοπηματίες και τρομοκράτες»; Εχουν γίνει αγώνες και αγώνες για να κατακτηθεί το τεκμήριο της αθωότητας, ένα από τα βασικά συστατικά για να υπάρξει, όταν έρθει η ώρα, δίκαιη δίκη.
Τι δίκαιη δίκη μπορεί να έχει ο Μαρινάκης, ή ο κάθε Μαρινάκης, όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός τον χαρακτηρίζει από τώρα με μια ιδιότητα που το δικαστήριο καλείται να κρίνει εάν του αρμόζει: «ναρκέμπορος».
Και εάν το δικαστήριο τον αθωώσει; Τι θα γράφει τότε το non paper του Μαξίμου; Και εάν τον καταδικάσει; Θα βγει το Υπόγειο και θα φωνάξει «νενικήκαμεν»;
Εάν εκεί στο Μαξίμου πιστεύουν στ’ αλήθεια πως πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτό το αξίωμα, του τεκμηρίου της αθωότητας, ας το πουν ανοικτά και ενυπόγραφα για να κριθούν από εκείνους που είναι έτοιμοι να βγουν στους δρόμους για να το υπερασπιστούν. Είναι πολύ περισσότεροι απ’ ό,τι μπορούν ποτέ να φανταστούν.
Αυτό που ζούμε, πραγματικά δεν έχει προηγούμενο. Και δεν ξέρω και εάν φτάνει κιόλας ο εμπεριστατωμένος, τεκμηριωμένος λόγος για να ταρακουνηθεί το σάπιο σύστημα. Φοβούμαι πως δεν τον καταλαβαίνουν αυτοί που παράγουν όλη ετούτη την επικοινωνιακή γραμμή πυρός.
Το πιο πιθανό είναι ότι οι χειριστές αυτού του μηχανισμού θα απαντήσουν πάλι δαιμονοποιώντας όχι μόνο τον κατηγορούμενο, αλλά και όσους επιμένουν να μην αφήσουν να γκρεμιστεί το δικαιικό σύστημα αυτής της χώρας.
Κάτι που δεν αποκλείω και τώρα, καθώς γνωρίζοντας τον αλλόκοτο τρόπο σκέψης όσων υπηρετούν ένα σύστημα χαλιναγώγησης της επικοινωνίας, θεωρώ δεδομένο ότι θα εκλάβουν αυτό το άρθρο ως υπερασπιστικό του κ. Μαρινάκη για την υπόθεση για την οποία κατηγορείται, και ίσως (ικανούς τους έχω, ικανότατους μάλιστα) ψάξουν να βρουν και τη σχέση του υπογράφοντος μαζί του για να τον περιλάβουν και αυτόν με την ίδια τακτική. Πλάκα θα ‘χει…
Χρήστος Μιχαηλίδης
protagon